Nap Dumas is een politieagent die nooit helemaal hersteld is van de dood van zijn tweelingbroer Leo, nu vijftien jaar geleden. Samen met zijn vriendin Diane – de dochter van het voormalig hoofd van de politie Augie - vond Leo de dood na een schijnbaar tragisch ongeluk, toen ze beide nog tieners waren en waarbij hun lijken werden gevonden op een verlaten stuk spoorbaan. Op diezelfde nacht verloor Nap ook zijn vriendin Maura. Haar lichaam werd echter nooit gevonden en tot op de dag van vandaag is er niks meer van haar vernomen. Is er sprake van een verband?

Vijftien jaar later heeft Nap de gebeurtenissen nog steeds niet verwerkt. Emotioneel is hij verwoest en de vraag ‘wat als?’ zingt rond in zijn hoofd. Zijn gedachtes deelt hij in zijn hoofd met zijn overleden broer, als een soort innerlijke dialoog. Zijn leven verandert op slag als twee politieagenten hem het nieuws brengen dat Maura mogelijk is gesignaleerd. Het vervelende is: haar mogelijke verschijning houdt verband met de dood van een andere jeugdvriend van Nap. Kan dit een link zijn met de mysterieuze dood van Leo? Het bericht levert Nap in ieder geval een aanknopingspunt op dat hem nieuwe energie geeft. Hij is vastbesloten Maura op te sporen en uit te vinden wat er zoveel jaar geleden is gebeurd. Met behulp van Augie gaat hij op zoek naar Maura en de waarheid. Maar hoe verder ze in het verleden graven, hoe meer ze lijken te worden tegengehouden door onbekenden die liever niet hebben dat er geheimen boven water komen.

De Amerikaanse Harlan Coben is een al jaren een stabiele factor in thrillerland en schrijft op zo’n hoog niveau, dat elk nieuw verhaal aanvoelt als thuiskomen. Het lijkt alsof hij zichzelf uitdaagt door van tevoren een grote puzzel door elkaar te husselen en de stukjes vervolgens één voor één weer terug legt, zonder daarbij de (gemakkelijke) randjes eerst te leggen. De lezer is daarbij toeschouwer en puzzelt aandachtig met hem mee. Coben is de meester van de plot en ook in Laat niet los – een standalone - toont hij waarom. Elk hoofdstuk wordt afgesloten met een cliffhanger, wat stoppen met lezen onmogelijk maakt. Slim strooit Coben met aanwijzingen, maar telkens wanneer je denkt de juiste richting te hebben gevonden, volgt er een twist.

De kracht van Coben is daarnaast dat hij van zijn lezers hoofdpersonen maakt. En zeker in Laat niet los is dat het geval. Op een gegeven moment ben je zo het verhaal ingezogen dat je alle wanhoop en drang om uit te vogelen wat er is gebeurd van Nap ook ervaart. Je voelt, denkt en puzzelt met hem mee. Is het toeval dat er nu, vijftien jaar na de dood van zijn broer, een jeugdvriend dood wordt gevonden? En wat heeft de zo lang verdwenen Maura daarmee te maken? Waarom juist nu? Met veel humor geeft Coben de gehypnotiseerde lezers af en toe een korte adempauze tijdens het ontrafelen van de plot; die afwisseling is karakteristiek en geeft enorm veel elan aan zijn boeken.

Blind een boek kopen van iemand, je hoort of leest het weleens vaker. Cobens garantie op kwaliteit is echter zo groot en vertrouwd, dat je als thrillerliefhebber nooit teleurgesteld zal worden en dus ieder nieuw boek van zijn hand blindelings kan aanschaffen. Laat niet los past moeiteloos in zijn gestaag groeiende oeuvre , waarin je Coben nooit zult betrappen op het toepassen van een eerder gebruikt ‘trucje’. Het zijn heerlijke, toegankelijke en zeer vermakelijke boeken. Een ‘Harlan Coben’ verveelt nooit!