Spionage is van alledag. Al in de oudheid spioneerden de Grieken bij hun tegenstanders om de sterkte van hun legers te bepalen. James Bond presenteerde het spionage aan het grote publiek als een flamboyante, sexy en spannende ambacht. Maar niets is minder waar. Spionage is vaak wachten, wachten en nog eens wachten. Kristof Clerix, Belgisch journalist, onderzocht tientallen archieven en schreef een boek over de spionage in de Koude Oorlog in Brussel. Het leverde "Spionage. Doelwit: Brussel" op. En wij lazen het boek, dat zonder bijlagen ongeveer 220 pagina's bevat.
Clerix deed zijn huiswerk uitstekend. Tientallen binnen- en buitenlandse archieven doorzocht hij naar informatie over spionageactiviteiten in Brussel tijdens de Koude Oorlog. In "Spionage. Doelwit: Brussel" heeft Kristof Clerix negen verhalen bij elkaar gebracht die allen afspelen in en rond het Brussel in de jaren '70, '80 en '90. Qua spionageactie waren dat de hoogtijdecennia. Elk van de negen verhalen belicht een bijzonder aspect langs vier hoofdthema's: militair, politieke, economische spionage en propaganda. Daarbij heeft Clerix nog een uitgebreide inleiding en een terugblik op het totale palet van de spionage in Brussel geschreven. Een van de meest bijzondere verhalen legt Clerix direct bloot: die van spion Rainer Rupp, die jarenlang voor de Oost-Duitse Stasi spioneerde en zelfs zijn partner daarbij betrok. Maar ook de spionage rondom de gigantische Antwerpse haven speelt een rol in het deel over economische spionage.
"Spionage. Doelwit: Brussel" is een mooi journalistisch werk geworden. Verwacht evenwel geen spannende actie of een climax die in een thriller thuishoort. Nee, "Spionage. Doelwit: Brussel" is eerder een naslagwerk over een bijzondere periode in de Belgische geschiedenis dan een spannend jongensboek. Maar dat was het doel van Kristof Clerix ook niet. Hij schotelt de precaire rol van het Brussel in de Koude Oorlog voor. Een Brussel waar duizenden diplomaten, lobbyisten, ambtenaren met elkaar over belangrijke zaken overlegden. Een warm nest voor spionnen die daar de meest waardevolle informatie probeerden te ontvreemden. Clerix beschrijft uitgebreid de methodes die vooral de Stasi gebruikten in het werven van inlichtingenbronnen: jarenlang geduld was daarvoor nodig, zo leren we uit de negen verhalen. En soms leverde het simpelweg niets op.
Kristof Clerix schreef een zeer interessant boek over de spionageactiviteiten tijdens de Koude Oorlog in Brussel. Geen thriller, dat niet: wel een mooi naslagwerk voor de liefhebbers van oorlogs- of spionageboeken.
Clerix deed zijn huiswerk uitstekend. Tientallen binnen- en buitenlandse archieven doorzocht hij naar informatie over spionageactiviteiten in Brussel tijdens de Koude Oorlog. In "Spionage. Doelwit: Brussel" heeft Kristof Clerix negen verhalen bij elkaar gebracht die allen afspelen in en rond het Brussel in de jaren '70, '80 en '90. Qua spionageactie waren dat de hoogtijdecennia. Elk van de negen verhalen belicht een bijzonder aspect langs vier hoofdthema's: militair, politieke, economische spionage en propaganda. Daarbij heeft Clerix nog een uitgebreide inleiding en een terugblik op het totale palet van de spionage in Brussel geschreven. Een van de meest bijzondere verhalen legt Clerix direct bloot: die van spion Rainer Rupp, die jarenlang voor de Oost-Duitse Stasi spioneerde en zelfs zijn partner daarbij betrok. Maar ook de spionage rondom de gigantische Antwerpse haven speelt een rol in het deel over economische spionage.
"Spionage. Doelwit: Brussel" is een mooi journalistisch werk geworden. Verwacht evenwel geen spannende actie of een climax die in een thriller thuishoort. Nee, "Spionage. Doelwit: Brussel" is eerder een naslagwerk over een bijzondere periode in de Belgische geschiedenis dan een spannend jongensboek. Maar dat was het doel van Kristof Clerix ook niet. Hij schotelt de precaire rol van het Brussel in de Koude Oorlog voor. Een Brussel waar duizenden diplomaten, lobbyisten, ambtenaren met elkaar over belangrijke zaken overlegden. Een warm nest voor spionnen die daar de meest waardevolle informatie probeerden te ontvreemden. Clerix beschrijft uitgebreid de methodes die vooral de Stasi gebruikten in het werven van inlichtingenbronnen: jarenlang geduld was daarvoor nodig, zo leren we uit de negen verhalen. En soms leverde het simpelweg niets op.
Kristof Clerix schreef een zeer interessant boek over de spionageactiviteiten tijdens de Koude Oorlog in Brussel. Geen thriller, dat niet: wel een mooi naslagwerk voor de liefhebbers van oorlogs- of spionageboeken.
Image
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Clerix deed zijn huiswerk uitstekend. Tientallen binnen- en buitenlandse archieven doorzocht hij naar informatie over spionageactiviteiten in Brussel tijdens de Koude Oorlog. In "Spionage. Doelwit: Brussel" heeft Kristof Clerix negen verhalen bij elkaar gebracht die allen afspelen in en rond het Brussel in de jaren '70, '80 en '90. Qua spionageactie waren dat de hoogtijdecennia. Elk van de negen verhalen belicht een bijzonder aspect langs vier hoofdthema's: militair, politieke, economische spionage en propaganda. Daarbij heeft Clerix nog een uitgebreide inleiding en een terugblik op het totale palet van de spionage in Brussel geschreven. Een van de meest bijzondere verhalen legt Clerix direct bloot: die van spion Rainer Rupp, die jarenlang voor de Oost-Duitse Stasi spioneerde en zelfs zijn partner daarbij betrok. Maar ook de spionage rondom de gigantische Antwerpse haven speelt een rol in het deel over economische spionage.
"Spionage. Doelwit: Brussel" is een mooi journalistisch werk geworden. Verwacht evenwel geen spannende actie of een climax die in een thriller thuishoort. Nee, "Spionage. Doelwit: Brussel" is eerder een naslagwerk over een bijzondere periode in de Belgische geschiedenis dan een spannend jongensboek. Maar dat was het doel van Kristof Clerix ook niet. Hij schotelt de precaire rol van het Brussel in de Koude Oorlog voor. Een Brussel waar duizenden diplomaten, lobbyisten, ambtenaren met elkaar over belangrijke zaken overlegden. Een warm nest voor spionnen die daar de meest waardevolle informatie probeerden te ontvreemden. Clerix beschrijft uitgebreid de methodes die vooral de Stasi gebruikten in het werven van inlichtingenbronnen: jarenlang geduld was daarvoor nodig, zo leren we uit de negen verhalen. En soms leverde het simpelweg niets op.
Kristof Clerix schreef een zeer interessant boek over de spionageactiviteiten tijdens de Koude Oorlog in Brussel. Geen thriller, dat niet: wel een mooi naslagwerk voor de liefhebbers van oorlogs- of spionageboeken.