Ondanks de schijnbare vrede die op deze wereld zou heersen, keren voortdurend in alle landen die deelnemen aan vredesmissies, voornamelijk jonge mensen terug die proberen hun oude leven weer op te pakken. Vaak sterk getraumatiseerd door alle mensonterende situaties waar ze deelgenoot van zijn geweest, is inmiddels wel duidelijk dat een strakke begeleiding en persoonlijk hulpverleningsprogramma voor hen noodzakelijk is.
Voor de nog jonge, in Limburg woonachtige Amsterdammer Koen Thurlings, is dit onderwerp het thema geworden voor zijn pas verschenen boek Oorlogswond. Al eerder verscheen van zijn hand Duistere kant, een verhaal dat min of meer tot dezelfde categorie gerekend kan worden.

Kendall James is sterk getraumatiseerd teruggekeerd van een missie uit Afghanistan. Om zijn leven weer enigszins op de rails te krijgen, krijgt hij hulp van Sophie Jenner, als psychologe werkzaam bij de dienst defensie. De aanvallen waar James last van heeft, komen altijd voort van herinneringen uit de tijd in Afghanistan. Katie, zijn partner is er vast van overtuigd dat ze gezamenlijk de demonen zullen overwinnen en een normaal leven kunnen gaan leiden.
Tijdens een nachtelijke paniekaanval vlucht hij het huis uit en probeert bij een benzinestation wat eetbaars te kopen dat hem tot rust kan brengen. Het tegendeel is echter waar, zijn woedeaanval brengt hem in grote problemen en hij roept de hulp in van een oude jeugdvriend. De hulp die hem daar wordt geboden bezorgt James nog meer problemen dan hij al had en zijn vooruitzichten worden iedere dag somberder en donkerder…

Met Oorlogswond heeft Thurlings zijn lezers een verhaal voorgeschoteld waarin feiten en fictie voortdurend met elkaar in competitie zijn. De auteur zet een overtuigend getraumatiseerde James neer die continu heen en weer geslingerd wordt tussen heden en verleden. Hij injecteert dit gegeven met een criminele dosis waardoor het leven van de aan PTSS-lijdende James steeds verder afbrokkelt.
De personages komen in het verhaal niet allemaal even sterk en overtuigend naar voren, de hulp die de partner van James hem zou moeten bieden is hier onderdeel van. Voortdurend lachend en, ondanks de grote zichtbare problemen van haar partner, te positief in het leven staand, lijkt het op haar minder indruk te maken dan normaal is. Het ontbreken van empathisch vermogen strijdt hier voortdurend met het vertoonde gedrag. Ongeloofwaardigheid en onbedoelde naïviteit sluipen ongemerkt het verhaal in.
Oorlogswond is Amerikaans getint, wat door naamgevingen ook wordt bevestigd alleen valt in deze entourage de Hollandse naam ‘Jaap’ een beetje uit de toom.

Het leesplezier zou tenslotte nog verder verhoogd kunnen worden door de overgangen tussen verleden en heden c.q. werkelijkheid en herinneringen meer subtieler in elkaar te laten vloeien. Nu lijken het soms op zichzelf staande verhaaltjes die toch wel onderdeel zijn van het totaal. Maar dit is meer cosmetica, de woorden spreken hier duidelijke taal.