Philip Kerr werd in 1956 geboren in Edinburgh en woonde tot zijn dood in 2018 in Londen. Zijn boeken werden vertaald in 36 landen en vooral zijn thrillers met de cynische politieman en privédetective Bernie Gunther zijn met lovende kritieken overladen. Metropolis is het laatste boek dat Kerr voor zijn dood schreef en dit is onze recensie.

We spreken het jaar 1928. Het zijn de nadagen van de Weimarrepubliek en de opkomst van het nazisme begint op de straten voelbaar te worden. Duitsland heeft nog steeds te maken met de naweeën van de ‘Grote oorlog’. Overal op straat zijn invalide veteranen zichtbaar, die of stomdronken in de goot liggen, of bedelen voor wat geld of eten. In Berlijn is Bernie Gunther net begonnen bij de politie en precies te zijn bij ‘de moordwagen’. Zijn eerste opdracht is een meervoudige moord op prostituees. Ze zijn op gruwelijke wijze vermoord. Al snel komt er nog een heftige zaak bij; iemand heeft het gemunt op de veteranen op straat en doodt ze met een schot in het hoofd. Wie deze zichzelf ‘Dr. Gnadeschuss’ noemende moordenaar is, weet niemand. Maar dat-ie gestopt moet worden is wel duidelijk…

De boeken met Bernie Gunther zijn voor thrillerliefhebbers verplichte en bekende kost. En met het lezen van Metropolis wordt weer op pijnlijke wijze duidelijk dat we een groot, groot auteur moeten missen. Metropolis is een thriller zoals een thriller behoort te zijn; met treffende sfeerbeschrijvingen, diepgaande personages en een onderhuidse spanning die de lezer in zijn greep houdt.

Voor wie Gunther kent, weet dat hij een cynische, zwartgallige persoon is. In Metropolis is hij echter nog een redelijk onbeschreven blad. Daarmee wordt duidelijk dat zijn karakterontwikkeling vanaf 1928 in sneltreinvaart loopt; in het begin van Metropolis maakt Gunther een serieuze, wat makke indruk. Maar gaandeweg het boek ontwikkelt de donkere humor van Bernie zich en wordt hij iemand die redelijk ad rem reageert. Het is een mooie en treffende symboliek voor de ontwikkeling van het Duitsland richting het Derde Rijk.

De plot is interessant. Het draait om een tweetal moordzaken; eentje op prostituees en eentje op veteranen. Het lijkt op iemand die de straten van Berlijn wil zuiveren. Deze dr. Gnadeschuss weet waar hij mee bezig is en tot het laatste blijft onduidelijk wie het is en waarom deze persoon deze brute moorden uitvoert. Het blijkt een zaak waar Bernie Gunther zijn tanden volop in kan zetten.

Luister jongen. Deze stad is een grote vuilnisbelt van menselijk afval.

De grote kracht van Metropolis zijn echter de geschiedkundige rake beschrijvingen van het Berlijn van 1928. Het is een poel van verderf, waar op elke hoek van de straat een hoertje staat, een dronken veteraan ligt of drugs gekocht kan worden. Of een mengvorm van bovenstaande. Kerr weet dit zo treffend te beschrijven, dat de lezer -ook al wil je dat niet- zichzelf al snel een Berlijner van die tijd waant. Hiermee brengt Kerr een wat onderbelicht stukje geschiedenis tot leven. De spanning is op elke pagina voelbaar, alsof Berlijn een vulkaan is die op uitbarsten staat. In die tijd waren er ook veel politieke confrontaties. Onder andere tussen de nationaal-socialisten en communisten.

Een ding is zeker Bernie: een gummiknuppel landt altijd links, niet rechts.

Het moge duidelijk zijn. Metropolis is een thriller zoals een thriller behoort te zijn. Het is eeuwig zonde dat Philip Kerr ons zo vroeg ontvallen is. Want wat kunnen we genieten van de avonturen van Bernie Gunther en Metropolis is daar weer een treffende bevestiging van.