Frank Goldammer groeide op in Dresden en was eerst huisschilder voordat hij zich op het schrijven wierp. Zijn debuut De vuurstorm (lees hier onze recensie) verscheen vorig jaar bij Uitgeverij Cargo en was een schot in de roos. Het verhaalde over het massabombardement op de stad in februari ’45 door de geallieerden. De schattingen over slachtoffers lopen uiteen, maar zeker is dat er tienduizenden burgerdoden vielen. De vuurstorm was een heftige en indrukwekkende inkijk in deze zwarte periode in de menselijke geschiedenis en een kennismaking met Max heller. Duizend duivels is het tweede deel in de serie rondom politieman Max Heller.
Het is inmiddels 1947. De Sovjets heersen over Oost-Duitsland en dus ook over Dresden. De stad ligt in puin en aan vrijwel alles is gebrek; kleding, voedsel, drinken. Mensen sterven bij de vleet aan ondervoeding of onderkoeling. In deze wereld is Max Heller nog steeds politie-inspecteur. Hij wordt op een dag bij een heftige zaak gevraagd. Een Russische legerofficier is neergestoken. In zijn rugzak vindt Heller het afgehakte hoofd van een man. Wie heeft de Rus neergestoken en; van wie is in hemelsnaam het hoofd dat in de tas zit?
Frank Goldammer verstaat de kunst van het sober -maar gedetailleerd- beschrijven van de omstandigheden. In Duizend duivels laat hij wederom zijn talent zien; wij vergeleken hem als eerder met Philip Kerr, maar dan zonder het cynisme van zijn hoofdpersoon. Want Max Heller is geen Bernie Gunther. Heller heeft een gezin te onderhouden en dat doet met een serieuze insteek. Zijn twee zoons zijn nog in leven, maar het is onbekend hoe het met hen is. Heller probeert samen met zijn vrouw het hoofd boven water te houden maar doet verwoede pogingen, met alles wat maar in zijn macht ligt, om zijn menselijkheid in stand te houden. En dat vergt veel discipline maar ook hoop. De innerlijke strijd van Heller is op vrijwel elke pagina voelbaar en geeft de politieman een zeer menselijk gezicht.
Dresden is geen fijne plek om te vertoeven. Tussen de puinhopen van het bombardement zwerven weduwen, weduwnaren en wezen op zoek naar voedsel of onderdak. Er is geen geld, eten, brandstof of zelfs normaal schoeisel voor mensen. In die wereld heeft alles een prijs. De Sovjets heersen, maar tonen geen mededogen met de Duitse bevolking. Goldammer laat zien dat dat op zich ook niet raar is, gezien de taferelen aan het Oostfront tijdens de Tweede Wereldoorlog en de rol van de Duitsers daarin. De auteur weet deze situatie haarfijn en indrukwekkend neer te zetten, waardoor de lezer langzaamaan het verhaal wordt ingezogen. Het is een setting die bizar en duister aanvoelt, een perfecte achtergrond voor Duizend duivels.
De plot is interessant. Wat begint met een ‘simpele moordzaak’, ontaardt in een kluwen van gebeurtenissen waarin ook de Sovjets betrokken zijn. Uiteindelijk blijken er zelfs meerdere zaken door elkaar heen te lopen. Voor de deductieliefhebbers is het smullen geblazen, want Duizend duivels is een echte whodunnit.
In een wereld waarin elke week nieuwe thrillers op de markt verschijnen, is het steeds lastiger om onderscheidend te zijn. Maar Frank Goldammer is hierin geslaagd. Door zowel zijn schrijfstijl, zijn menselijke hoofdpersoon als de setting die hij gebruikt, is hij vernieuwend. Duizend duivels is een echte aanrader voor de liefhebbers van detectives tegen een historische achtergrond.
Het is inmiddels 1947. De Sovjets heersen over Oost-Duitsland en dus ook over Dresden. De stad ligt in puin en aan vrijwel alles is gebrek; kleding, voedsel, drinken. Mensen sterven bij de vleet aan ondervoeding of onderkoeling. In deze wereld is Max Heller nog steeds politie-inspecteur. Hij wordt op een dag bij een heftige zaak gevraagd. Een Russische legerofficier is neergestoken. In zijn rugzak vindt Heller het afgehakte hoofd van een man. Wie heeft de Rus neergestoken en; van wie is in hemelsnaam het hoofd dat in de tas zit?
Frank Goldammer verstaat de kunst van het sober -maar gedetailleerd- beschrijven van de omstandigheden. In Duizend duivels laat hij wederom zijn talent zien; wij vergeleken hem als eerder met Philip Kerr, maar dan zonder het cynisme van zijn hoofdpersoon. Want Max Heller is geen Bernie Gunther. Heller heeft een gezin te onderhouden en dat doet met een serieuze insteek. Zijn twee zoons zijn nog in leven, maar het is onbekend hoe het met hen is. Heller probeert samen met zijn vrouw het hoofd boven water te houden maar doet verwoede pogingen, met alles wat maar in zijn macht ligt, om zijn menselijkheid in stand te houden. En dat vergt veel discipline maar ook hoop. De innerlijke strijd van Heller is op vrijwel elke pagina voelbaar en geeft de politieman een zeer menselijk gezicht.
Dresden is geen fijne plek om te vertoeven. Tussen de puinhopen van het bombardement zwerven weduwen, weduwnaren en wezen op zoek naar voedsel of onderdak. Er is geen geld, eten, brandstof of zelfs normaal schoeisel voor mensen. In die wereld heeft alles een prijs. De Sovjets heersen, maar tonen geen mededogen met de Duitse bevolking. Goldammer laat zien dat dat op zich ook niet raar is, gezien de taferelen aan het Oostfront tijdens de Tweede Wereldoorlog en de rol van de Duitsers daarin. De auteur weet deze situatie haarfijn en indrukwekkend neer te zetten, waardoor de lezer langzaamaan het verhaal wordt ingezogen. Het is een setting die bizar en duister aanvoelt, een perfecte achtergrond voor Duizend duivels.
De plot is interessant. Wat begint met een ‘simpele moordzaak’, ontaardt in een kluwen van gebeurtenissen waarin ook de Sovjets betrokken zijn. Uiteindelijk blijken er zelfs meerdere zaken door elkaar heen te lopen. Voor de deductieliefhebbers is het smullen geblazen, want Duizend duivels is een echte whodunnit.
In een wereld waarin elke week nieuwe thrillers op de markt verschijnen, is het steeds lastiger om onderscheidend te zijn. Maar Frank Goldammer is hierin geslaagd. Door zowel zijn schrijfstijl, zijn menselijke hoofdpersoon als de setting die hij gebruikt, is hij vernieuwend. Duizend duivels is een echte aanrader voor de liefhebbers van detectives tegen een historische achtergrond.