De doorgewinterde thrillerliefhebber zal de naam van Philip Kerr automatisch koppelen aan zijn protagonist Bernie Gunther. De Britse auteur overleed op 62-jarige leeftijd en laat een geweldige erfenis achter aan boeken. Lees hier het artikel dat we schreven over de achtergrond van Kerr en ook onze recensies. Wat weinigen weten, is dat er in de V.S. in 2005 een standalone thriller van Kerr is verschenen; Hitlers peace. Dit boek verscheen vervolgens in 2020, na het overlijden van de auteur, in Groot-Brittannië en uitgeverij Boekerij heeft het boek onlangs op de Nederlandse markt gebracht; Hitlers vrede.
Het is 1943. De Duitsers voelen inmiddels aan hun water dat een overwinning van het Derde Rijk er niet meer in zit. Via verschillende kanalen worden er in het geheim vredesbesprekingen gevoerd. En ook de geallieerden zullen in Teheran wederom spreken over ‘hoe verder?’ na de oorlog. De Duitsers zijn van die plannen op de hoogte en willen een aanslag plegen op die conferentie. Het is aan generaal Schellenberg om hier een plan voor te bedenken.
Aan de kant van de Amerikanen maken we kennis met professor Willard Mayer. Hij wordt door president Roosevelt gevraagd om onderzoek te doen naar de moord op duizenden Poolse officieren in de bossen bij Katyn. De grote vraag; wie zat hierachter?
Dat laatste krijgt een staartje, wanneer Mayer door Roosevelt wordt gevraagd hem te vergezellen naar de conferentie in Teheran. Als tolk, maar ook als ‘ogen’. Wanneer het gezelschap op de USS Iowa koerst zet naar de conferentie, krijgt Mayer steeds meer het gevoel dat er een Duitse spion onder het gezelschap aanwezig is. Hij komt beetje bij beetje achter een groots complot…
Wijlen auteur Philip Kerr kennen we vooral van zijn boeken rondom de Duitse speurder Bernie Gunther, die zijn weg moet zien te vinden in nazi-Duitsland. De lezers van die boeken weten dat Kerr een meester was in het combineren van feiten en fictie; de zogenaamde faction-thriller. Zijn gedetailleerde beschrijvingen van het leven in die tijd kwamen ultra-realistisch over. En dat is in Hitlers vrede niet anders; Kerr weet de tijdsgeest zo te vangen, dat het voelt alsof je als lezer onderdeel bent van de entourage van president Roosevelt. Vanaf pagina één is dat raak; de combinatie van het normale leven in oorlogstijd alsook de politieke gevechten op hoog niveau, spatten van de pagina’s af en maken van Hitlers vrede bijna een epos.
Hitlers vrede is een standalone. Dat betekent dat hoofdpersoon Willard Mayer eenmaal zijn opwachting maakt. En dat is ergens wel jammer, want Mayer is een man die je als lezer snel in de armen kunt sluiten. Hij is intelligent, gevat, en valt in de smaak bij de vrouwen. In die zin lijkt hij ergens wel op Bernie Gunther, al weet Mayer vanuit zijn eigen persoonlijkheid indruk te maken. Ook de andere personages spreken tot verbeelding, al zijn dat vaak ‘echte’ personages. Zoals Heinrich Himmler, Roosevelt, Wild Bill Donovan en anderen. Kerr weet ze raak te omschrijven, zodat ze ook echt tot leven komen.
De plot is al even spannend als vreemd. Voor de buitenstaander was WOII vooral een zwaar gevecht tussen generaals en soldaten op verschillende fronten. Wat weinigen weten is dat de nazi’s al heel snel aan de onderhandelingstafel wilden komen met de geallieerden. Kerr weet dat gegeven met fictionele gebeurtenissen te omvatten, zodat het een interessante mix wordt waarbij de lezer ook nog wat opsteekt. Kerr heeft, in Teheran, ook nog een bizarre plottwist voor zijn lezers in petto waar je echt even van zult moeten bijkomen. Kortom; het verhaal staat als een huis en is voor de lezers een waar genot om te mogen lezen.
Hitlers vrede is het optimum van wat een historische thriller moet zijn; rake geschiedkundige beschrijvingen omvat met spannende verhaallijnen en realistische personages. Het is een schot in de roos en laat ons nogmaals beseffen; het overlijden van Philip Kerr is voor het thrillergenre een enorm gemis. Wat een auteur.
Het is 1943. De Duitsers voelen inmiddels aan hun water dat een overwinning van het Derde Rijk er niet meer in zit. Via verschillende kanalen worden er in het geheim vredesbesprekingen gevoerd. En ook de geallieerden zullen in Teheran wederom spreken over ‘hoe verder?’ na de oorlog. De Duitsers zijn van die plannen op de hoogte en willen een aanslag plegen op die conferentie. Het is aan generaal Schellenberg om hier een plan voor te bedenken.
Aan de kant van de Amerikanen maken we kennis met professor Willard Mayer. Hij wordt door president Roosevelt gevraagd om onderzoek te doen naar de moord op duizenden Poolse officieren in de bossen bij Katyn. De grote vraag; wie zat hierachter?
Dat laatste krijgt een staartje, wanneer Mayer door Roosevelt wordt gevraagd hem te vergezellen naar de conferentie in Teheran. Als tolk, maar ook als ‘ogen’. Wanneer het gezelschap op de USS Iowa koerst zet naar de conferentie, krijgt Mayer steeds meer het gevoel dat er een Duitse spion onder het gezelschap aanwezig is. Hij komt beetje bij beetje achter een groots complot…
Wijlen auteur Philip Kerr kennen we vooral van zijn boeken rondom de Duitse speurder Bernie Gunther, die zijn weg moet zien te vinden in nazi-Duitsland. De lezers van die boeken weten dat Kerr een meester was in het combineren van feiten en fictie; de zogenaamde faction-thriller. Zijn gedetailleerde beschrijvingen van het leven in die tijd kwamen ultra-realistisch over. En dat is in Hitlers vrede niet anders; Kerr weet de tijdsgeest zo te vangen, dat het voelt alsof je als lezer onderdeel bent van de entourage van president Roosevelt. Vanaf pagina één is dat raak; de combinatie van het normale leven in oorlogstijd alsook de politieke gevechten op hoog niveau, spatten van de pagina’s af en maken van Hitlers vrede bijna een epos.
Hitlers vrede is een standalone. Dat betekent dat hoofdpersoon Willard Mayer eenmaal zijn opwachting maakt. En dat is ergens wel jammer, want Mayer is een man die je als lezer snel in de armen kunt sluiten. Hij is intelligent, gevat, en valt in de smaak bij de vrouwen. In die zin lijkt hij ergens wel op Bernie Gunther, al weet Mayer vanuit zijn eigen persoonlijkheid indruk te maken. Ook de andere personages spreken tot verbeelding, al zijn dat vaak ‘echte’ personages. Zoals Heinrich Himmler, Roosevelt, Wild Bill Donovan en anderen. Kerr weet ze raak te omschrijven, zodat ze ook echt tot leven komen.
De plot is al even spannend als vreemd. Voor de buitenstaander was WOII vooral een zwaar gevecht tussen generaals en soldaten op verschillende fronten. Wat weinigen weten is dat de nazi’s al heel snel aan de onderhandelingstafel wilden komen met de geallieerden. Kerr weet dat gegeven met fictionele gebeurtenissen te omvatten, zodat het een interessante mix wordt waarbij de lezer ook nog wat opsteekt. Kerr heeft, in Teheran, ook nog een bizarre plottwist voor zijn lezers in petto waar je echt even van zult moeten bijkomen. Kortom; het verhaal staat als een huis en is voor de lezers een waar genot om te mogen lezen.
Hitlers vrede is het optimum van wat een historische thriller moet zijn; rake geschiedkundige beschrijvingen omvat met spannende verhaallijnen en realistische personages. Het is een schot in de roos en laat ons nogmaals beseffen; het overlijden van Philip Kerr is voor het thrillergenre een enorm gemis. Wat een auteur.