Annette van Luyk (1962) komt uit Den Haag. Ze heeft Culturele Antropologie en Communicatie gestudeerd en werkte jarenlang als Senior Purser bij de KLM. Naast schrijven heeft ze een passie voor reizen en acteren. Samen met haar man bezit ze een huis in Puglia, Zuid-Italië, waar ze een deel van het jaar woont. Ze schreef eerder Getekend door een sekte. De Japanse weduwe, haar nieuwste boek, is een thriller die zich deels afspeelt tegen de achtergrond van traditionele Japanse gewoonten.
Tomiko is Japanse vrouw die is opgegroeid in een arme buitenwijk van Tokio. Al sinds haar jeugd heeft ze het verlangen om rijk te worden, en ze zal er alles aan doen om dit te bewerkstelligen. Het moet geen moeite kosten, om mannen met haar schoonheid om haar vinger te winden. Het lukt haar dan ook een huwelijk aan te gaan met een vermogende man. Dan is het huwelijk volledig uitgeblust en toont hij nog maar weinig belangstelling voor haar, waardoor ze op wraak zint. Achter het masker van schoonheid gaat een inhalige, wanhopige persoonlijkheid schuil. Haar duistere verleden brengt haar naar Nederland, waar ze een rijke man trouwt. Zal ze haar verleden voorgoed achter zich kunnen laten? Of zal die haar toch onverhoopt inhalen?
In deze verhaallijn vermoord een vrouw haar echtgenoot, en daarmee heeft Annette van Luyk meteen de aandacht van haar lezers, die zich af zullen gaan vragen waarom de echtgenoot dood moest. Vanaf dat moment speelt het verhaal zich afwisselend in Japan en Nederland af. De stukjes die zich in Japan afspelen, laten een mooie coming-of-age van protagonist Tomiko zien. De verhaallijn dat zich in Nederland manifesteert, is vanuit het perspectief van Femke geschreven.
De auteur schept in De Japanse weduwe een gedegen beeld van Japan. Er wordt daarbij omschreven hoe bepaalde gebruiken in zijn werk gaan, en werpt een verontrustende blik op het harde leven aldaar. Zelfmoord door overwerk is, naar hoe we de verhaallijn interpreteren, een gewoon gegeven, iets waar Tomiko al snel mee geconfronteerd wordt. Ook wordt duidelijk dat de Nederlandse gebruiken met de Japanse gebruiken botsen. Dat zij de vader van Femke inpalmt, is dan ook een verdacht gegeven. Vooral omdat haar eerdere man onlangs is overleden. Wanneer ze zich ook nog met Femkes dochter gaat bemoeien, lijkt het de sfeer helemaal naar beneden te brengen, want Tomiko is, en blijft, een vreemde eend in de bijt, en niet alleen als het om haar cultuur en afkomst gaat.
Femke is de enige die het verdachte gedrag van haar toekomstige stiefmoeder niet kan tolereren. Niet onterecht, want het verleden van Tomiko, inmiddels bij een louche groep Japanners is zij inmiddels bekend als De Zwarte Weduwe, lijkt zich onverhoopt in te halen. Ze is een vechter met een eigen manier van strijden.
Intrige, handelen in eigenbelang, manipulatie, egoïsme en wanhoop zijn de thema’s die voorbijkomen, en werden gedoopt in een serene manier van vertellen. De emoties zitten op de goede plaats, en worden aannemelijk laten zien. Extra gruwelijk wordt het wanneer de gebruiken uit de Japanse criminaliteit de kop opsteken, en er letterlijk een vinger moet worden gegeven om aan de eisen van de Japanse maffia te voldoen. Een waarschuwing voor ouders is ook nodig, omdat er onverhoopt per ongeluk een jong kind bij betrokken is geraakt. Zelfs dan blijken de criminelen meedogenloos te zijn. De spanning blijft zich traag ontwikkelen.
Hoewel Van Luyk haar lezers naar een doordachte ontknoping brengt, wordt deze voor het gevoel té makkelijk afgewikkeld, en dat staat nogal in contrast met de traag opgebouwde spanning. Het einde is niet geheel onverwacht, en wellicht had de auteur hier meer uit kunnen halen, want de protagonist is tenslotte een egoïstisch geslepen dame. Hierdoor past het einde misschien niet helemaal bij het karakter. Aan de andere kant kunnen mensen veranderen, en kunnen deze vreemde veranderingen komen wanneer we ouder worden. Zo ook zien we in wat we hadden, wanneer we datgene verloren hebben, wat we kwijt zijn geraakt. In deze zaak is de protagonist datgene kwijtgeraakt aan inhalige radeloosheid. De Japanse weduwe heeft een mooie vorm van lering gekregen, en zal de lezer een tijdje niet loslaten.
