Rainbow Rowell levert met Een laatste dans een prachtig verhaal af dat zich onderscheidt door zijn emotionele diepgang en authentieke personages. Het boek gaat niet alleen over liefde en vriendschap, maar ook over het herontdekken van jezelf na gemiste kansen en verloren dromen. Wat begint als een reünie van oude vrienden, groeit uit tot een complex en ontroerend verhaal over volwassen zijn, spijt, en de mogelijkheid van een tweede kans. 

Shiloh, Cary en Mikey waren ooit onafscheidelijke vrienden. Nu, dertien jaar later, leidt het leven hen weer naar elkaar. Shiloh is net gescheiden en keert terug naar haar ouderlijke huis, vol twijfels over haar mislukt huwelijk en de dromen die ze nooit waarmaakte. Cary daarentegen is nog altijd militair, een carrière pad dat hij heeft gekozen om in de voetsporen van zijn vader te treden. Hoewel hij ogenschijnlijk succesvol is in zijn militaire leven, blijft hij vasthouden aan de herinneringen aan Shiloh, het meisje dat hij achterliet na een magisch weekend vlak voor hun leven scheidden.

Het boek springt naadloos heen en weer tussen heden en het verleden, waarbij Rowell ons zowel de intensiteit van hun jeugd als de uitdagingen van hun volwassen leven  laat zien. Deze afwisseling tussen tijdlijnen houdt de spanning vast en zorgt ervoor dat de lezer voortdurend nieuwsgierig blijft. Het is alsof je stukje bij beetje meer over Shiloh en Cary leert, terwijl de puzzel van hun relatie langzaam in elkaar valt. De manier waarop de flashback worden verweven met de huidige gebeurtenissen is meesterlijk, en geeft het verhaal een extra laag die zowel ontroerend als meeslepend maakt. 

De personages zijn een van de sterkste punten van het boek. Shiloh en Cary zijn geen perfecte mensen; ze zijn feilbaar, vol twijfels en maken fouten. Dit maakt ze juist zo herkenbaar en geloofwaardig. Je leeft met hen mee, voelt hun worstelingen en begrijpt waarom ze elkaar destijds uit het oog verloren, maar ook waarom ze elkaar nooit helemaal hebben losgelaten. Hun gevoelens voor elkaar zijn rauw en echt, en Rowell slaagt erin deze emoties op een subtiele, maar krachtige manier over te brengen. Het is een verhaal dat niet alleen over liefde gaat, maar ook over verlies, spijt, en de moeilijkheid van volwassen worden. 

Wat Een laatste dans zo krachtig maakt, is de manier waarop het je grijpt en niet meer loslaat. De spanning tussen Shiloh en Cary, hun gedeelde geschiedenis en de onzekerheden van hun huidige leven, worden zorgvuldig opgebouwd zonder dat het verhaal langdradig wordt. De dialogen zijn scherp en realistisch, en de manier waarop Rowell de tijdlijnen verweeft, zorgt ervoor dat je steeds net genoeg informatie krijgt om verder te willen lezen. 

Hoewel het verhaal een duidelijke romantische kern heeft, gaat het ook over het maken van keuzes en het omgaan met de gevolgen daarvan. De reünie van het oude vriendentrio met Mikey’s bruiloft als aanleiding, geeft niet alleen Shiloh en Cary de kans om hun verleden onder ogen te zien, maar toont ook de impact van hun vriendschap en hoe het leven je som in onverwachte richtingen kan sturen. 

Een laatste dans is een boek die je raakt, zonder melodramatisch te worden. Het is emotioneel geladen maar op een manier die oprecht en geloofwaardig voelt. Rowell laat zien dat ze goed is in het creëren van personages waar je als lezer echt om geeft, en dat ze verhalen kan vertellen die niet alleen vermaken, maar ook blijven resoneren ook na dat je de laatste pagina hebt omgeslagen. 

Kortom, dit boek is een absolute aanrader voor liefhebbers van verhalen die gaan over de complexiteit van relaties, tweede kansen en de kracht van vriendschap. Het is een verhaal met diepgang, herkenbaarheid en een vleugje nostalgie, dat zowel het hart als de ziel aanspreekt.