Het Messias Mysterie is een alweer wat ouder verhaal van Andreas Eschbach dat hij in 2002 heeft geschreven en dat door uitgeverij Karakter in 2005 op de Nederlandse markt is gebracht. Aangezien net het vervolg op Het Messias Mysterie is uitgebracht (Het Armageddon Complot) heeft Karakter besloten om het boek in een nieuw jasje te steken en een nieuwe uitgave uit te brengen.

Destijds kwam het boek uit toen dit subgenre (het zoeken naar een artefact dat de hele toekomst kan veranderen) een hausse beleefde naar aanleiding van de boeken van Dan Brown. Iedereen wilde natuurlijk graag inspringen op het succes dat deze schrijver had. Niet ieder boek dat toen werd uitgebracht was even geslaagd en om maar meteen met de deur in huis te vallen, dit boek slaagt er in ergens in de middencategorie te eindigen. Het is zeker geen slecht boek, maar is wat mij betreft ook zeker geen uitschieter naar boven. Het begin van het boek is eigenlijk het sterkst. Het beschrijft op een mooie manier hoe het hedendaagse Israel er uitziet als een groep vrienden tijdens archeologische opgravingen een weekend vrijaf neemt om in Tel Aviv uit te gaan. De manier waarop hij de stad weergeeft en de gesprekken die worden gevoerd lijken erop te duiden dat er een goede misdaadroman aan zit te komen. Dit blijft echter te lang uit.

Zodra de opgravingen weer verder gaan en er allerlei aanwijzingen en sporen moeten worden gevolgd die tot de vondst van een video zou moeten leiden waarop Jezus te zien is, volgt er een behoorlijk saai middenstuk van zo'n tweehonderd pagina's en dat is natuurlijk veel te lang. Er worden de verplichte schurken ten tonele gevoerd - snode mensen van het Vaticaan die er uiteraard belang bij hebben dat het wereldbeeld blijft zoals ie nu is, mediamagnaten die geldelijk gewin zien, een huursoldaat die er niet voor terugdeinst om geweld te gebruiken - die eigenlijk weinig interessants bijdragen aan het verhaal. Er worden allerlei theorieën van stal gehaald over de mogelijkheden van tijdreizen en welke consequenties deze voor de toekomst zullen hebben, maar daar wordt eigenlijk veel te lang op doorgegaan. Pas tijdens de laatste honderd pagina's als de actie er goed inkomt lijkt het er op dat alles weer goed komt. De schrijver weet zowaar spanning te creëren die daarvoor grotendeels ontbrak. Als dat nou wat eerder was gebeurd dan had dat een heel wat beter boek opgeleverd en was de puntentelling beslist hoger uitgevallen.

Verder moet me van het hart dat het boek een open einde heeft dat niet echt helemaal overtuigt, het is alsof de schrijver naar het einde toe niet helemaal precies meer wist welke kant het op moest. Het bood in elk geval wél een opening voor een tweede deel. Het Armageddon Complot.