Andreas Gruber, geboren in Wenen in 1968, studeerde aan de plaatselijke handelsuniversiteit en woont als freelance schrijver met zijn vrouw in Grillenberg, Neder-Oostenrijk. Hij schreef sinds 1996 al verschillende succesvolle en bekroonde boeken, die over de hele wereld verschijnen. In zijn vrije tijd geeft hij schrijfworkshops, is hij een fervent bioscoopbezoeker, reist hij veel met zijn vrouw en is hij een gepassioneerd drummer.
Zijn Dodenreeks, over de eigenaardige, maar briljante Nederlandse profiler Maarten S. Sneijder, is een bestsellersensatie in Duitsland. Stervensuur, het eerste deel in de serie, verscheen in 2013 en werd eerder dit jaar naar Nederland gehaald.
‘Als je er binnen 48 uur achter komt waarom ik deze vrouw heb ontvoerd, zal ze in leven blijven. Zo niet, dan sterft ze.’
Met dit ijzingwekkende bericht begint het perverse spel van een seriemoordenaar. Hij hongert zijn slachtoffers uit, verdrinkt ze in inkt of giet ze levend in beton, terwijl hij de politie en bekenden van het slachtoffer machteloos laat gissen naar een motief. Rechercheur Sabine Nemez uit München is op een persoonlijke missie om de dader te laten boeten. Wanneer de Nederlandse profiler Maarten S. Sneijder betrokken raakt bij de zaak, worden er voor het eerst vorderingen gemaakt. Nemez en Sneijder ontdekken dat een oud kinderboek als inspiratie dient voor de lugubere moordtaferelen. Maar met deze ontdekking wordt ook duidelijk dat de wrede seriemoordenaar zijn verhaal nog lang niet heeft verteld. Er zullen nog veel bloederige hoofdstukken volgen. Kunnen Nemez en Sneijder deze nachtmerrie vroegtijdig beëindigen of zal de dader moorden tot de laatste letter?
Stervensuur begint meteen sterk. De onheilspellende proloog illustreert op perfecte wijze wat de lezer te wachten staat. Gruber deinst er niet voor terug om een aantal bloederige passages uit zijn pen te laten vloeien. Toch weet de Duitse auteur goed te doseren, waardoor het choquerend effect uiteindelijk alleen maar groter is.
De moordenaar laat verschrikkelijke plaatsen delict door heel Duitsland achter. Gruber legt veel nadruk op de zaak in München en het duurt vervolgens een geruime tijd totdat er nieuwe slachtoffers worden onthuld. De tijdsdruk en vaart dreigt uit het verhaal te glippen, maar dit is het moment dat Gruber de tijd neemt om zijn ijzersterke plot pas echt goed neer te zetten.
Ondanks het vele bloedvergieten, vormen de moorden niet het fundament van het boek. Thema’s als wraak, schuld en gecompliceerde familiebanden daarentegen wel. Gruber heeft zich voor Stervensuur overduidelijk verdiept in psychotherapie en geestesziekte. De lezer volgt het verhaal door de ogen van het recherche duo Nemez en Sneijder en de twee psychotherapeuten Helen Berger en Rose Harmann. Gruber slaagt er dankzij de introductie van die laatste twee personages in om een vergaande profielschets van zijn seriemoordenaar te maken die de lezer doet huiveren, maar ook aan het denken zet. Daardoor kan de lezer de gruweldaden beter plaatsen en wekt Gruber haast sympathie op voor de seriemoordenaar die hij een menselijk gezicht heeft gegeven.
In het begin van het boek roept Gruber veel vragen bij de lezer op en is de connectie tussen de verschillende personages onduidelijk. Op intelligente wijze bouwt Gruber aan zijn plot totdat alle puzzelstukjes op tafel liggen. Daarna weet hij moeiteloos alle verhaallijnen met elkaar te verweven tot één kloppend geheel.
Stervensuur is een volgepakte thriller met veel gebeurtenissen, informatie en lijntjes. Het duo Sneijder en Nemez houdt het verhaal op koers en maakt de zaken luchtig. In het begin is het moeilijk om een band op te bouwen met de excentrieke Maarten S. Sneijder. De Nederlander zegt wat hij denkt, kaffert zijn collega’s uit, heeft weinig geduld en steekt regelmatig een jointje op. De chemie tussen Sabine Nemez en Maarten S. Sneijder is aanvankelijk dan ook ver te zoeken en dit personage roept vooral irritatie op. Maar naarmate het verhaal vordert kleurt Gruber Sneijder verder in en versterkt hij de relatie met zijn vrouwelijke collega.
Het enige wat Gruber ervan weerhoudt om de lezer compleet weg te blazen is een bijna niet te voorkomen gebrek aan originaliteit. Het seriemoordenaar genre is al talloze keren verkend en ook Gruber lijkt niet te kunnen ontkomen aan het gevoel dat de modus operandi van zijn moordenaar al eens voorbij is gekomen in een boek, film of serie.
Richting het einde wordt echter wederom duidelijk wat Stervensuur zo goed maakt. In een sneltreinvaart koerst Gruber af op de climax. De race tegen de klok om de losgelagen seriemoordenaar te stoppen is voelbaar in elke vezel. Gruber rondt in Stervensuur alle verhaallijnen keurig af, maar hij laat genoeg broodkruimels achter om zijn lezers te laten smachten naar meer delen met het duo Sneijder en Nemez in de hoofdrol.
Bloederige moorden, nagelbijtende spanning en een intelligent plot afgetopt met een vleugje humor. Stervensuur heeft het allemaal. Een klassieke thriller die aan alle criteria voldoet. Ondanks alle moorden die Gruber je voorschotelt, is de grootste misdaad dat Nederlandse uitgeverijen 10 jaar hebben gewacht om deze Duitse parel naar ons land te halen. Laat die volgende twee delen maar komen, want wij kunnen niet meer wachten!
