Anna van den Breemer (1984) is journalist en bekend van haar populaire opvoedrubriek in de Volkskrant. Ze studeerde Liberal Arts en Sciences in Utrecht en deed een masterjournalistiek in Amsterdam. Eerder verscheen er van haar Ivanka, de biografie van Ivanka Trump. Later volgden twee boeken in de opvoedserie Alle ouders klungelen maar wat aan. Met haar man Özcan (ook een BN’er), dochter Mia en zoon Baan woont ze in Deventer. Het perfecte zusje is haar debuut als thrillerschrijver.
Hoeveel heb je ervoor over om je geheimen verborgen te houden? Onmiddellijk een zin op de backcover die de nieuwsgierigheid wekt bij menig thrillerlezer. Geheimen en intriges zijn ideale ingrediënten voor een boeiende thriller. Is Van den Breemer daarin geslaagd met Het perfecte zusje?
Gaby uit Deventer leidt een droomleven. Ze runt een succesvol patisseriebedrijf en is een graag geziene gaste op televisie. Ze heeft een goed huwelijk en twee lieve kinderen. Wanneer ze denkt alles bereikt te hebben, duikt haar jeugdvriendin Anniek opeens op. Er is een meisje vermist in hun geboortedorp en Anniek denkt dat de broer van Gaby opnieuw de dader is. Hierdoor wordt Gaby noodgedwongen geconfronteerd met haar duistere verleden. Een geschiedenis die ze voor iedereen tot nu toe verborgen wist te houden. Anniek heeft twijfel gezaaid dus start Gaby haar eigen onderzoek om het meisje te redden, met het risico haar zorgvuldig opgebouwde imago om zeep te helpen…
Het perfecte zusje kan onder de categorie ‘psychologische thriller’ geplaatst worden. Je zult geen gruwelijke moorden of bloederige scénes tegenkomen, maar wel een psychologisch spel tussen de verschillende personages. Dat spel heeft Van den Breemer goed uitgediept en naar een hoogtepunt gebracht naar het einde van het verhaal toe. Als debuterend auteur verdient ze daarvoor de complimenten.
Ook het hoofdpersonage Gaby is goed neergezet. Ze is een zelfverzekerde business woman die alles voor elkaar heeft, tot de beerput van haar verleden dus opengedaan wordt. Dan komt alles op wankelen staan. Je voelt tijdens het lezen zo het karakter van Gaby veranderen. Het is precies of je mee op de rollercoaster zit mee in haar gevoelswereld.
Een minpunt aan het verhaal zijn de weinige personages. Niet dat een overload aan personages beter is, maar door het gebrek aan een aantal extra personages was het al vlug duidelijk hoe de vork precies in de steel zat. Het was enkel afwachten wanneer Gaby zelf alle puzzelstukjes in elkaar ging leggen. Een tip voor de auteur: zorg dat de lezer af en toe op een verkeerd been gezet wordt. Dit geeft een thriller toch dat ietsje extra, als je niet op 1/3 van het boek al zeker bent van hoe het in elkaar steekt.
Een ander puntje van kritiek is het huwelijk van Gaby. Deze wordt onrealistisch voorgesteld. Haar geheim komt uit en haar man reageert daar op een begrijpelijke manier op. Maar dan wordt er verder niets mee gedaan. Op het einde van het verhaal lijkt het precies of de ruzie tussen het echtpaar nooit heeft bestaan. Hier kon meer mee gedaan worden en het is jammer dat Van den Breemer deze kans niet heeft gepakt.
Ondanks deze punten heeft Het perfecte zusje zeker wel weten te bekoren, mede dankzij de fijne schrijfstijl. Als Van den Breemer de lezer langer in spanning weet te houden, dan zou een volgende thriller zomaar raak kunnen zijn.
Sinds 2020 recenseer ik voor ThrillZone. Mij zul je nooit zonder boek vinden; waar ik ook naartoe ga, ik neem een boek mee. Mijn favoriete genres zijn thriller en feelgood. Ook al lukt het door de drukte niet altijd om veel meters te maken per dag, iedere avond voor het slapen gaan moet ik een hoofdstuk gelezen hebben. Anders heb ik geen goede nachtrust.
Ik lees heel veel auteurs en ontdek ook graag nieuwe auteurs. Natuurlijk heb ik ook favoriete auteurs. Voor het thrillergenre zijn dit Karin Slaughter en Anja Feliers. Voor het feelgood genre zijn dit Rachel Hore en Lucinda Riley.
Het perfecte zusje
Aardig boek, maar de hoofdpersoon is wel erg vaak bezig met het thema: succesvol zijn ondanks haar afkomst, frustratie dat zij altijd tegen de (hogere) sociale klasse moest opknokken, en het onderwerp wordt zo vaak opgevoerd dat je bijna zou denken dat de schrijfster hier iets van zich af schrijft. Verder leuk geschreven, maar einde is niet erg verrassend. Als er een tweede boek komt, zal ik het evenwel met interesse lezen.