De Vlaamse Bruno Buteneers is van huis uit informaticus. In zijn boeken maakt hij goed gebruik van de kennis die hij met dit vak heeft opgedaan. Hij heeft twee jaar gewerkt aan het manuscript van Weerklank voordat het goed genoeg voelde om mee naar buiten te komen. Zelf is hij dol op schrijvers als Michael Crichton en Jeffery Deaver. Junglekoorts is zijn vierde boek.
Hoofdpersoon in Junglekoorts is de doodzieke tiener Sara. Ze heeft een zeldzame auto-immuun ziekte en er is weinig uitzicht op genezing. De farmaceutische industrie laat haar in de steek en dus besluit Sara om samen met haar vader Wim naar Ecuador te reizen, waar midden in het Amazonegebied het luxe resort Kolibrie ligt. Rijke gasten kunnen hier in alle rust en luxe verblijven. Sara en haar vader maken kennis met een keur aan verschillende gasten, maar de jungle zelf blijkt toch veel gevaarlijker dan ze dachten…
Hoofdpersonage Sara komt redelijk goed uit de verf. Via flashbacks komt de lezer meer te weten over haar ziekte en Buteneers legt dit, ondanks de ingewikkelde materie, gelukkig duidelijk uit. De overige karakters hebben allemaal hun eigen verhaal en achtergrond en omdat het er best veel zijn komen ze helaas niet allemaal even goed tot leven en blijven ze redelijk oppervlakkig. Ook voegen sommige van deze personages niet veel toe aan het verhaal en Buteneers had ze daarom net zo goed weg kunnen laten. Soms zijn minder, maar goed uitgewerkte personages beter dan vele, minder goed uitgewerkte karakters. Less is more!
Hetzelfde geldt eigenlijk voor de hoeveelheid onderwerpen die in dit boek aan bod komen. Buteneers wil heel veel vertellen, maar soms wordt het voor de lezer een beetje tè veel. Moord, ziekte, de farmaceutische industrie, de jungle, alles komt voorbij. Hierdoor wordt de plot soms een beetje uit het oog verloren.
De mooie cover van dit boek oogt kleurrijk en exotisch en die belofte wordt door de setting van het boek gelukkig helemaal waar gemaakt. Door Buteneers’ nauwkeurige beschrijving komt de omgeving echt tot leven en waan je je als lezer samen met Sara en Wim in de jungle. In iedere hoek loert het gevaar en het boek is bij vlagen best even spannend. Ik zou dit boek echter eerder als een avonturenverhaal willen bestempelen dan als een echte thriller.
Hoewel er nog genoeg verbeterpunten zijn, is dit boek met 3 sterren toch een aangename kennismaking met de Vlaamse Bruno Buteneers.
Hoofdpersoon in Junglekoorts is de doodzieke tiener Sara. Ze heeft een zeldzame auto-immuun ziekte en er is weinig uitzicht op genezing. De farmaceutische industrie laat haar in de steek en dus besluit Sara om samen met haar vader Wim naar Ecuador te reizen, waar midden in het Amazonegebied het luxe resort Kolibrie ligt. Rijke gasten kunnen hier in alle rust en luxe verblijven. Sara en haar vader maken kennis met een keur aan verschillende gasten, maar de jungle zelf blijkt toch veel gevaarlijker dan ze dachten…
Hoofdpersonage Sara komt redelijk goed uit de verf. Via flashbacks komt de lezer meer te weten over haar ziekte en Buteneers legt dit, ondanks de ingewikkelde materie, gelukkig duidelijk uit. De overige karakters hebben allemaal hun eigen verhaal en achtergrond en omdat het er best veel zijn komen ze helaas niet allemaal even goed tot leven en blijven ze redelijk oppervlakkig. Ook voegen sommige van deze personages niet veel toe aan het verhaal en Buteneers had ze daarom net zo goed weg kunnen laten. Soms zijn minder, maar goed uitgewerkte personages beter dan vele, minder goed uitgewerkte karakters. Less is more!
Hetzelfde geldt eigenlijk voor de hoeveelheid onderwerpen die in dit boek aan bod komen. Buteneers wil heel veel vertellen, maar soms wordt het voor de lezer een beetje tè veel. Moord, ziekte, de farmaceutische industrie, de jungle, alles komt voorbij. Hierdoor wordt de plot soms een beetje uit het oog verloren.
De mooie cover van dit boek oogt kleurrijk en exotisch en die belofte wordt door de setting van het boek gelukkig helemaal waar gemaakt. Door Buteneers’ nauwkeurige beschrijving komt de omgeving echt tot leven en waan je je als lezer samen met Sara en Wim in de jungle. In iedere hoek loert het gevaar en het boek is bij vlagen best even spannend. Ik zou dit boek echter eerder als een avonturenverhaal willen bestempelen dan als een echte thriller.
Hoewel er nog genoeg verbeterpunten zijn, is dit boek met 3 sterren toch een aangename kennismaking met de Vlaamse Bruno Buteneers.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Hoofdpersoon in Junglekoorts is de doodzieke tiener Sara. Ze heeft een zeldzame auto-immuun ziekte en er is weinig uitzicht op genezing. De farmaceutische industrie laat haar in de steek en dus besluit Sara om samen met haar vader Wim naar Ecuador te reizen, waar midden in het Amazonegebied het luxe resort Kolibrie ligt. Rijke gasten kunnen hier in alle rust en luxe verblijven. Sara en haar vader maken kennis met een keur aan verschillende gasten, maar de jungle zelf blijkt toch veel gevaarlijker dan ze dachten…
Hoofdpersonage Sara komt redelijk goed uit de verf. Via flashbacks komt de lezer meer te weten over haar ziekte en Buteneers legt dit, ondanks de ingewikkelde materie, gelukkig duidelijk uit. De overige karakters hebben allemaal hun eigen verhaal en achtergrond en omdat het er best veel zijn komen ze helaas niet allemaal even goed tot leven en blijven ze redelijk oppervlakkig. Ook voegen sommige van deze personages niet veel toe aan het verhaal en Buteneers had ze daarom net zo goed weg kunnen laten. Soms zijn minder, maar goed uitgewerkte personages beter dan vele, minder goed uitgewerkte karakters. Less is more!
Hetzelfde geldt eigenlijk voor de hoeveelheid onderwerpen die in dit boek aan bod komen. Buteneers wil heel veel vertellen, maar soms wordt het voor de lezer een beetje tè veel. Moord, ziekte, de farmaceutische industrie, de jungle, alles komt voorbij. Hierdoor wordt de plot soms een beetje uit het oog verloren.
De mooie cover van dit boek oogt kleurrijk en exotisch en die belofte wordt door de setting van het boek gelukkig helemaal waar gemaakt. Door Buteneers’ nauwkeurige beschrijving komt de omgeving echt tot leven en waan je je als lezer samen met Sara en Wim in de jungle. In iedere hoek loert het gevaar en het boek is bij vlagen best even spannend. Ik zou dit boek echter eerder als een avonturenverhaal willen bestempelen dan als een echte thriller.
Hoewel er nog genoeg verbeterpunten zijn, is dit boek met 3 sterren toch een aangename kennismaking met de Vlaamse Bruno Buteneers.