Dennis Biesma (Amsterdam, 1975) studeerde Hogere Informatica. Op zijn zestiende besloot hij dat hij -ooit- een boek uit wilde geven. Die droom heeft hij nooit losgelaten. Terwijl hij druk schreef aan zijn debuutthriller, drong zijn eigen verhaal voor. Een verhaal dat schreeuwde om naar buiten te komen. De regen kwam van binnen is een autobiografie over opgroeien binnen de religie van de Jehovah’s Getuigen, terwijl zijn debuut-thriller Volledig verknipt over DNA gaat.
Lara Cains groeit op met een stem in haar hoofd. Daarnaast hebben haar ouders haar verstoten en haar beste vriendin heeft zelfmoord gepleegd. Dat is dus al behoorlijk wat trauma dat ze daarmee voor de kiezen heeft gekregen. Na een sessie met haar psychiater krijgt ze een black-out en kijkt uren later in de levenloze ogen van datgene wat haar heeft bedreigd. Ze slaat op de vlucht voor zichzelf en iedereen om haar heen. Net als ze haar leven weer op de rails lijkt te hebben, merkt ze dat ze in de gaten wordt gehouden. Al snel blijkt het om een hele organisatie te gaan, die griezelig genoeg wel heel erg geïnteresseerd in haar DNA blijken te zijn. Wie zijn die mensen en wat willen zij met haar DNA doen? Het wordt hoe langer hoe vreemder naarmate ze meer over zichzelf ontdekt. En kan ze eigenlijk die Christiaan wel vertrouwen?
Er wordt een boeiende introductie in het thema van Volledig verknipt gehanteerd. De schrijf- en vertelstijl is lekker vlot. Men kan merken dat de auteur dicht bij de realiteit probeert te blijven. Er zijn meerdere tijdlijnen, dus de lezer zal goed mogen blijven opletten om niet meteen in het verhaal te verdwalen.
Zoals de titel Volledig verknipt doet vermoeden, heeft personage Lara een interessante gedachtegang. Zo heeft ze een schildpaddenfetisj, en zou ze het liefst als een Ninja Turtle door de stad rennen. Uit dit soort gedachten kunnen lezers dus opmaken dat Lara er ook een bepaalde soort humor op na houdt. Of zijn het de pillen die voor haar praten? Alles wijst vooral naar een dissociatieve identiteitsstoornis, al zou dat te veel voor de hand liggend zijn, gezien dat zelfs geopperd wordt in een gesprek met haar therapeut. Lara is hoe dan ook meteen al een fascinerend personage. Wanneer ook blijkt dat iemand Lara’s DNA wil ontrafelen, wordt er ineen duidelijk waarom ze die Ninja Turtle- fetisj zou kunnen hebben.
Helemaal opmerkelijk wordt het, wanneer de wetenschap onverhoopt in vampirisme, spiritualiteit, en mummies uit de oudheid wordt gedompeld. Dit kan weleens een interessante invalshoek opleveren, dat tevens ook een beetje vreemd op de lezer kan overkomen. Op sommige momenten kunnen deze infodumps dus ook boeiende wendingen opleveren, waarbij cultuur en geschiedenis niet ongemoeid zullen blijven.
Indien lezers al een sceptisch gevoel bij therapeuten, psychiaters en hulpverleners hebben, dan zou dit verhaal dat weleens kunnen versterken. En als lezers zelf in zo’n situatie zitten, kan het helemaal wat overweldigend en confronterend worden.
Naarmate de puzzelstukjes op hun plek zijn gevallen, en de meeste harde actie inmiddels voorbij is, lijkt het echter na een cruciale familiewending gestaag af te remmen. We snappen dat Lara zo zoetjes aan de gebeurtenissen aan het afronden is, maar in dit geval zullen haar gedachten minder boeiend voor de lezer kunnen zijn: het grootste deel van het verhaal is tenslotte al afgewikkeld. Wel goed dat Biesma het een en ander van enkele bijrollen nog even proper afsluit, en daarin geen losse eindjes, die nijpende vragen zullen opleveren, blijven rondslingeren.
Op een bepaalde manier heeft de auteur de lezer weten te raken met de opmerkelijke karaktertrekken van Lara. Ze mag dan overkomen als een ware rebel, ze heeft ook bewezen dat ze eigenlijk heel lief en zorgzaam is. Ze is een ronduit fascinerend karakter, en lezers zullen het verhaal uiteindelijk toch moeilijk los kunnen laten. Een fascinerend thrillerdebuut, dat zeker.
