Daden van geweld
Daden van geweld
-
Serie
-
Auteur(s)
-
Uitgeverij(en)
-
Jaar van uitgave
-
Thrillzone score
-
Deel deze recensie
Gauke Andriesse (1959) werkte tien jaar als ontwikkelingseconoom in het Andesgebergte van Ecuador. De strijd om rechtvaardigheid, een historische setting en diepgaande research zijn eigenschappen die de boeken van Andriesse typeren. De schrijver uit Bloemendaal is de man achter de vijfdelige boekenreeks over privédetective Jager Havix. In 2011 sleepte hij met het vierde deel, De handen van Kalman Teller, een Gouden Strop in de wacht. Onder het pseudoniem Felix Weber bracht Andriesse nog eens twee boeken uit. In 2017 slaagde hij er met zijn debuutthriller Tot stof opnieuw in om de prestigieuze literatuurprijs op zijn naam te schrijven. In 2022 startte de ervaren auteur de Leo Boorman-trilogie over een eigengereide, stugge rechercheur met het hart op de goede plek.
Voor de setting van zijn nieuwste boekenreeks kiest hij het Baltimore van de jaren 60. “Er gebeuren zoveel dingen dat één boek te weinig zou zijn om over alles te kunnen schrijven”, vertelde hij destijds aan ThrillZone. Het hele interview lees je hier. Het eerste deel, Dodelijke gelijkenis, werd goed ontvangen. Trekt hij deze lijn door in deel twee?
Baltimore, zomer 1964, het is warm, broeierig. Er hangt niet alleen hitte en vocht in de lucht; de Amerikaanse industrie- en havenstad broeit van de conflicten en raciale spanningen. Voor- en tegenstanders van de Vietnamoorlog evenals zwart en wit staan lijnrecht tegenover elkaar. Wanneer een zwarte jongen ten onrechte wordt opgehangen voor verkrachting slaat de vlam in de pan. Als een wraakengel de eerste daders terecht stelt is het aan Leo Boorman van de Baltimore Police Department om de moordenaar te stoppen. De rechercheur begeeft zich in een mijnenveld van racistische Ku Klux Klan-aanhangers, volgelingen van Malcom X zijn Nation of Islam en de FBI. Niemand wil praten en de zaak wordt steeds gecompliceerder, terwijl Boorman met zijn eigen problemen en demonen worstelt. Waarom gaan de vissen in zijn aquarium de hele tijd dood? Wat moet hij aan met zijn nieuwe recherchepartner? En wil hij de dader eigenlijk wel oppakken?
Wie het werk van Andriesse een beetje kent, weet dat hij een integer en intelligent auteur is die het niet schuwt om de duistere waarheid, geschiedenis en vooral donkere kanten van de mens over het voetlicht te brengen.
Daden van geweld is niet op het scherpst van de snede spannend. In plaats daarvan put de auteur uit waargebeurde verhalen om de lezer te choqueren. Andriesse schrijft een eerlijk, waarheidsgetrouw boek dat je recht in je ziel raakt. De woorden die hij opschrijft hebben haast iets emotioneels en gevoeligs. Op zeer beschrijvende wijze weet hij de tijd, ruimte, sfeer en de onderlinge relaties tussen zijn personages te vangen.
Er zijn momenten in het boek aan te wijzen waarop het verhaal meer snelheid had mogen hebben, maar stapje voor stapje weet Andriesse je steeds meer het verhaal in te trekken tot het moment dat je er helemaal in zit. De boeken van Andriesse zijn een belevenis, een uitstapje naar een andere tijd. Zowel dicht bij de feiten blijven als een verhaal schrijven dat raakt. Het is weinig auteurs gegeven. Andriesse kan het.
Gedurende de loop van het verhaal neemt Andriesse uitgebreid de tijd om zijn moordenaar goed neer te zetten. Hij krijgt het voor elkaar dat je eindeloos wil blijven lezen over dit personage. Net als in het eerste deel van de trilogie slaagt Andriesse er wederom in sympathie voor de moordenaar op te wekken. Het is niet altijd zwart-wit. Een boodschap die hij letterlijk en figuurlijk in Daden van geweld onder de aandacht brengt. Andriesse weet als geen ander die grijstinten te schetsen. Daarom zijn de personages zo levensecht en complex.
Soms is het wel zoeken naar het exacte eindpunt waar de auteur naartoe wil werken. De onthullingen komen snel in het boek, waardoor het plot op een logische wijze, maar vroegtijdig wordt ontrafeld. Wanneer de lezer op pakweg twee derde van het verhaal in grote lijnen al weet hoe de vork in de steel zit, is het zoeken naar nieuwe aanknopingspunten die het boek interessant blijven maken. Daar slaagt Andriesse gedeeltelijk in. Door de introductie van een nieuwe partner, een nieuwe moordzaak en een moordenaar die volledig het spoor bijster raakt, weet hij toch het verhaal voort te stuwen en op de rails te houden voordat het dreigt in te zakken.
Het einde is niet heel overdonderend. In plaats van explosiviteit gaat Andriesse voor emotie en gevoeligheid. Het typeert de zachte ondertonen van zijn nieuwste boek. Andriesse wil je iets vertellen en daar slaagt hij voor de volle 100% in. Zijn verhaal, zijn boodschap, komt aan. Daden van geweld is een boek dat je maar niet uit je gedachten krijgt. De gebeurtenissen die in het boek ter sprake komen behoren tot het verleden, maar de problemen, boodschap en relevantie voelden nog nooit zo actueel als nu. Gauke Andriesse weet elke keer weer te verrassen. Gauke Andriesse behoort nog altijd tot de absolute thrillertop en zijn werk zou in iedere boekenkast moeten staan.
Mijn naam is Jelle van de Kruijs. Met 2001 als geboortejaar ben ik een jeugdige thrillerliefhebber. Dankzij Schuilplaats van Harlan Coben ben ik het thrillergenre ingezogen. Coben is dan ook mijn favoriete auteur, op de voet gevolgd door Steve Cavanagh en Deon Meyer. Als recensent bij ThrillZone krijg ik de mogelijkheid om kennis te maken met nieuwe auteurs en tegelijkertijd mijn twee passies te combineren; lezen en schrijven.
Alle recensies van deze recensent1 Reacties
-
JN Kingma Postma (niet gecontroleerd)15 augustus 2024, 11:11
Recensie van:
Daden van geweld
Deel 2 in de rechercheur Boorman trilogie
Auteur :
Gauke Andriesse
Andriesse woonde en werkte tien jaar als ontwikkelingseconoom in het Andesgebergte van Ecuador. Sinds 2000 werkt hij voor Cordaid. Hij reist regelmatig naar Afrika om organisaties te ondersteunen die kleine leningen verstrekken aan kleinschalige ondernemers.
Andriesse heeft acht boeken geschreven, deels onder het pseudoniem Felix Weber. Tot stof leverde hem in 2016 zijn tweede Gouden Strop op, de prijs voor misdaadromans die hij in 2011 onder eigen naam won met De handen van Kalman Teller. Ook Dodelijke gelijkenis heeft in 2023 de shortlist van de Gouden Strop bereikt.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar ontvangen van uitgeverij Volt in ruil voor mijn recensie. Hartelijk dank hiervoor.
Uitgeverij: Volt
Genre: thriller
Cover en flaptekst:
Een helderblauwe hemel boven een nauw straatje. Wat valt er te verwachten?
Een indrukwekkende flaptekst.
Mooie tekst:
Some folks are born made to wave the flag
Hoo, they're red, white and blue
And when the band plays "Hail to the chief"
Ooh, they point the cannon at you, Lord
It ain't me, it ain't me
I ain't no senator's son, son
It ain't me, it ain't me
I ain't no furtunate one, no
Some folks are born silver spoon in hand
Lord, don't they help themselves, Lord?
But when the taxman come to the door
Lord, the house lookin' like a rummage sale, yeah
It ain't me, it ain't me
I ain't no millionaire's son, no, no
It ain't me, it ain't me
I ain't no fortunate one, no
Yeah-yeah, some folks inherit star-spangled eyes
Hoo, they send you down to war, Lord
And when you ask 'em, "How much should we give?"
Hoo, they only answer, "More, more, more, more"
It ain't me, it ain't me
I ain't no military son, son, Lord
It ain't me, it ain't me
I ain't no fortunate one, one
It ain't me, it ain't me
I ain't no fortunate one, no, no, no
It ain't me, it ain't me
I ain't no fortunate son, no, no, no
It ain't me, it ain't me...
Creedence Clear Water Revival ‘Fortunate Son’
Het verhaal:
Het los te lezen tweede deel van de Leo Boorman-trilogie
In de zomer van 1964 wordt in Baltimore een aanhanger van de Ku Klux Klan vermoord aangetroffen. De man had veel vijanden en een dik strafdossier, dus de lijst met mogelijke daders is lang. Een van de misdaden waar hij van werd verdacht is het lynchen van een zestienjarige zwarte jongen. Als er vervolgens een tweede moord wordt gepleegd, op iemand die ook aan die zaak was verbonden, lijkt het duidelijk in welke richting er gezocht moet worden.
In een stad die op scherp staat door de hitte en raciale spanningen moet rechercheur Moordzaken Leo Boorman op zoek naar de dader of daders. Dat brengt hem op het pad van de Nation of Islam en Malcolm X, maar ook in het vaarwater van de FBI, die beide partijen in de gaten houdt. En ondertussen groeit de dreiging dat de stad ontbrandt in een spiraal van geweld en wraak, gevoed door een diepe haat die geen grenzen kent.
Mijn leesbeleving:
In de voetsporen van een eenzame, niet alleen lichamelijk, maar vooral mentaal getroffen (anti) held word ik gelijk het verhaal ingetrokken. Ik kan niet meer stoppen met lezen. Door de beeldende schrijfstijl staan al mijn zintuigen aan. Ik verkeer in opperste staat van alertheid. Mijn gevoelens worden in een razend tempo heen en weer gekatapulteerd.
Verderop een welkom weerzien met rechercheur Leo Boorman. Ook nu roem ik zijn hyena neigingen; hij bijt zich vast en laat pas los als alle details kraakhelder zijn. Ook nu een fijne afwisseling tussen fictie en non-fictie. De personages tot in perfecte gedetailleerd uitgewerkt. Oude bekenden uit deel 1 leerde ik nog beter kennen. Bij allen voelde het alsof ik de wereld door hun ogen ervoer.
Ook in het tijdperk waarin dit boek speelt de afschuwelijke en hartverscheurende gevolgen van oorlog. Tot het bittere einde vechten ver van huis en als je het überhaupt red om thuis te komen dan is de oorlog niet uit je lijf en psyche verdwenen. Ook dit is zo voelbaar verwoord dat het je diep raakt.
Wat zou het mooi zijn dat ieder mens in vrede met elkaar kan leven. Ongeacht ras, geloof, levensovertuiging, kleur, geaardheid of sekse. Een utopie? Ik weet het niet. Praten, kennis opdoen en luisteren zijn hierin sleutel woorden. Tijd vrijmaken voor de andere, elkaars persoonlijke ruimte respecteren. Dat is van alle tijden.
Ook nu vervlechten de wereld van dader en slachtoffer met die van die van de autoriteit. Tot in perfectie, glashelder en intens. Voorafgaand met veel spanning, huiveringwekkend geweld voortkomend uit een overtuiging die je de rillingen geeft. Je begrijpt de intensie en het gevoel van genoegdoening. Maar is eeuwige stilte forceren de oplossing?
De plot vond ik emotioneel maar voor mij viel alles op zijn plek.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren
Prima opbouw, psychologische diepgang die je vastgrijpt en niet loslaat. Opnieuw kropen de diverse personages in mijn hoofd. Hun gevoelens en gedachten vervlochten zich met de mijne. Spanning op topniveau, geweld in alle gradaties, een vastklampen aan een te volbrengen missie. Oorlog achtergelaten in een vreemd land maar meegenomen in lijf en psyche. Alleen dader of ook slachtoffer?
Rechercheur Leo Boorman leerde ik ik nog beter kennen en waarderen. Overtuigend en daadkrachtig, haarscherp en sluw in zijn werk. Worstelend met zijn privé bagage, thuis hunkerend naar warmte en liefde. Zich meer dan honderd procent gevend. Pijnlijk voelbaar als liefde slechts van een kant komt. Op zulke momenten wilde ik hem in een innige omhelzing nemen. Zo echt beschreven. Als ik niet las dacht ik na over dit verhaal. Zo beklijvend.
Prima los te lezen deel maar ik vond het tevens prettig dat ik deel een al gelezen had.
Ik kijk reikhalzend uit naar deel drie.
Schrijf jouw recensie!