Voor het schrijven van Lex, zijn vierde fictieboek, heeft de Bredase Gert-Jan van den Bemd geopteerd voor het hoofdthema misdaad. Het verhaal speelt zich af in de stad waar hij geboren en getogen is. Dit levert de auteur een niet onbelangrijk voordeel op, hij kent Breda in elk geval door en door.

Hij weet wat hij wil: fulltime schrijver worden. Gesteund door zijn vriendin Karla, zegt Lex zijn baan als journalist vaarwel. Helemaal los loopt het bij het schrijven echter niet, plots vindt hij geen inspiratiebron meer en hij heeft geen fantasie. Onbewust zet Karla haar levenspartner op een nieuw spoor. Tijdens haar wekelijkse hardlooprondje merkt ze op dat een man zijn auto parkeert, een betaalbewijs uit de automaat haalt en meteen weer wegrijdt. De volgende week gebeurt precies hetzelfde. Dit is een bijzonder vreemd fenomeen, niet? 

Lex raakt geïnspireerd en hij groeit uit tot een onvervalste speurneus. Hij slaagt in zijn opzet en ontdekt wie deze mysterieuze man is. Misschien moet die gedistingeerde koper van parkeertickets wel de hoofdpersoon worden van zijn roman? Enthousiast als hij is, vraagt hij zich niet af of dit evenwel een goed idee is.

‘En toen realiseerde hij zich waarom zijn nieuwe roman niet wilde vlotten. De man met de BMW bestond echt. Anders dan zijn vorige romans was dit geen fictie, hij moest uitgaan van de feiten.’

Het boek gaat opmerkelijk traag van start; een lange aanloop leidt naar een beklemmende situatie. Twee duidelijk van elkaar gescheiden verhaallijnen voeren je naar een goed uitgewerkte apotheose. Van den Bemd hanteert zijn gekende handelsmerken zoals een sprankelende filmische stijl, vlotte dialogen en vlijmscherpe karaktertekening. Vooral dit laatste kenmerk komt sterk tot uiting hier. Alle personages die enigszins van belang zijn, tonen mondjesmaat hun werkelijke aard. De emoties die de primaire figuren voelen en ondergaan, komen onbeschroomd terecht op het bord van de lezer. 

Het eindresultaat van een intelligent opgebouwde structuur is een boeiend misdaadverhaal, waarin je vooraf geen besef hebt van de finale uitkomst. Verwacht zeker geen loeispannende achtervolgingen, gruwelijk geweld of liters bloed die in de riolen van Breda wegvloeien.

‘Hij tilde het kofferdeksel omhoog en legde zijn hand op het lycra jasje van de vrouw. Toen hij haar romp wilde kantelen, schoot haar hand uit het donker naar boven en omklemde ze zijn pols.’ 

Is Lex een thriller pur sang? De twijfel slaat toe, al neigt het boek veeleer naar een psychologische misdaadroman. Het betekent evenwel niet dat de werkelijke spanning en misdaad niet aan bod komen; deze twee thrillerelementen komen gewoonweg minder prominent in beeld. De suspense bevindt zich vooral onderhuids en is intens waarneembaar. Van den Bemd heeft gekozen voor psychische diepgraverij, waarbij hij een sterk staaltje van zijn vakmanschap demonstreert.