De in Zeeland (Vlissingen) geboren en in Barendrecht woonachtige auteur John Brosens heeft al een indrukwekkende bibliografie achter zijn naam staan. Het bestrijkt onder meer de segmenten thrillers, historische romans en jeugdboeken. Onder de naam Adriaan Broos heeft hij ook gedichten en jeugdboeken geschreven. Een tip van een goede vriend bracht hem in contact met Aad Dourlein, zoon van Engelandvaarder Pieter Dourlein. Bestudering van originele brieven, dagboeken en met potlood getekende situatieschetsen gingen vooraf aan een speurtocht naar bruikbare informatie die als basis moest dienen voor het waargebeurde en indrukwekkende verhaal, neergeschreven in Sprong naar het duister.

De 22-jarige Pieter Dourlein voer als matroos op de Van Galen op de terugweg van Soerabaja naar Den Helder. De voltallige bemanning keek uit naar een welverdiende verlofperiode, na vier jaar dienst in de Oost en een vijf weken durende terugreis stond het weerzien van familie en vrienden hoog op het prioriteitenlijstje. Nadat het schip in de haven was aangemeerd bleek van verlof echter geen sprake, wel van een snelle voorbereiding om te kunnen vertrekken naar Zeeland. Het Duitse Nazi-leger was bezig met de bezetting van Nederland en Zeeland moest worden verdedigd. In de buurt van de Merwehaven krijgt de Van Galen de volle laag van Duitse Stuka’s en een voltreffer was voldoende om het schip buiten gevecht te stellen. Pieter weet te ontsnappen en confrontaties met naar de Duitsers overgelopen Nederlanders, laat bij hem het plan groeien om naar Engeland te vertrekken en vanuit die kant Nederland te helpen tegen de onderdrukker. Het plan wordt langzaam werkelijkheid…

++ ‘Iemand had hem weleens verteld dat in tijd van oorlog België altijd onverdedigbaar zou zijn omdat de officieren alleen Frans wensen te spreken en Jan Soldaat van de weersomstuit uitsluitend op Vlaamse woorden wenste te reageren’ ++

Vanuit alle informatie die Brosens heeft kunnen verzamelen, is door hem een meer dan geslaagde poging gedaan een waarheidsgetrouw beeld te schetsen van het leven van Pieter Doulein. Met in zijn slipstream een aantal vrienden met overeenkomstige ambitie om het Nazibewind in Nederland te ondermijnen en uiteindelijk ten val te brengen. Een eerste compliment richting auteur kan gegeven worden door het realisme dat het verhaal uitstraalt. Geen eindeloze heldenverering maar mannen van vlees en bloed die zich niet laten ontmoedigen door tegenslag maar dit eerder als stimulans zien om met nog meer energie en creativiteit hun doel proberen te bereiken.

Met heldere en objectieve detailinformatie leidt de auteur zijn lezers door het leven van met name Pieter Doulein en enkele van zijn mede-Engelandvaarders en de rol die sommige leden van het Koninklijk Huis daarin hebben gespeeld. Duidelijk wordt de betekenis van het ‘Englandspiel’ waarin woorden als vertrouwen en betrouwbaarheid van levensbelang zijn geweest, zowel letterlijk als figuurlijk.

++ ‘Plotseling voer er een heftige schok door het vliegtuig, gevolgd door een zwaar getril en een rode gloed door de kleine ramen aan de onderkant van de Halifax. Ze waren geraakt’ ++

Een auteur die volledig ondergeschikt is aan het verhaal en haar personages; het is gelukkig geen zeldzaamheid maar het tegendeel komt ook vaak voor. Nergens in Sprong naar het duister drukt Brosens een nadrukkelijk stempel op hetgeen hij zo innemend vertelt. Het lijkt een precies passend maatpak zoals alle losse informatie door de auteur tot een makkelijk lezend en interessant blijvend verhaal is ontwikkeld. Natuurlijk gaan de credits naar de hoofdrolspelers die vol van idealen maar één ding voor ogen hadden; de Nazi’s Nederland uit en daarmee een halt toebrengen aan de Duitse machthebber zodat Nederland weer van de Nederlanders werd. Toch verdient de auteur die credits ook meer dan hij wellicht zelf denkt. Instappen in een verhaal waarvan de plot grotendeels bekend is maar waar de structuur aan een grote brij van informatie wordt gebracht en de relevantie daarin goed onder de aandacht komt en chronologie laten bestaan, is nochtans geen sinecure. Met dat stukje vakwerk mag de auteur best trots voor de spiegel gaan staan en zich op de borst kloppen. Waarbij tot slot niet ongenoemd mag blijven dat de historische waarde voor jong en oud, voor dit waargebeurde verhaal in Sprong naar het duister, van onschatbare waarde is.