Het is een beproefd -en succesvol- concept. Een huurmoordenaar die door vage opdrachtgevers wordt ingezet, het liefst met een overheidsconnectie. Denk aan Victor van Tom Wood, Orphan X van Gregg Hurwitz en de meest bekende, Jason Bourne van Robert Ludlum. In dit rijtje is nu ruimte voor ‘Zeventien’.

In Zeventien van John Brownlow maken we kennis met ‘Zeventien’. Hij is een huurmoordenaar en wordt door zijn opdrachtgevers ingezet wanneer de officiële overheidsdiensten dit niet kunnen, of willen. Waarom hij Zeventien heet? Omdat hij zestien voorgangers had. Elke voorganger is gedood door zijn -of háár- opvolger. En daar staat Zeventien nu. Hij moet de beste worden en dacht dit al te zijn, maar zijn voorganger is nooit gedood. En dat moet hij dus doen.

De aanslag op Zestien verloopt niet naar wens en er ontstaat een heftige achtervolging. Zeventien kan net ontkomen, maar weet dat het vanaf nu menens is; ze jagen op elkaar…

Zeventien is een snel geschreven, aangename kennismaking met John Brownlow. Brownlow heeft zowel de Engelse als de Canadese nationaliteit en woont in Canada. Hij is scriptschrijver en auteur. Hij schreef o.a. het script voor de film Sylvia, de tv-serie Fleming en de serie voor Het huis aan de Gouden Bocht, de bestseller van Jessie Burton.

Hij weet direct de lezer te pakken. Doordat hij de plot laat verlopen vanuit Zeventien c.q. Jones in de ik-persoon, kijkt de lezer constant mee met de hoofdpersoon. Dit maakt de beleving van een achtbaanrit alleen maar groter, alsof je vooraan zit.

Het concept kennen we natuurlijk; een huurmoordenaar die in plaats van te jagen, op een gegeven moment opgejaagd wordt. Brownlow werkt dit gegeven echter minutieus uit én doet dit met spitsvondig taalgebruik. Zeventien is een eigenheimer die liever zo weinig mogelijk met de medemens te maken heeft. Maar doordat hij moet vertrouwen op een jonge hoteleigenaresse, moet hij verplicht sociaal worden. En dat is bij tijd en wijlen genieten geblazen, alsof je Jean Reno weer terugziet in zijn fantastische rol in de film Leon. Brownlow doet daarmee iets heel slims; hij maakt Zeventien menselijk, waardoor je als lezer met hem mee gaat leven. Helemaal nadat de auteur in een soort flashbacks de achtergrond van de huurmoordenaar openbaart. Dat geeft meteen weer wat de raison d’etre van Zeventien is.

De actie is natuurlijk de hoofdmoot in Zeventien en die weet Brownlow goed weer te geven. Van schietpartijen tot achtervolgingen door het bos, alles is dubbel-en-dwars aanwezig.

De combinatie van actie, een held met een menselijk gezicht en dit alles verpakt in een meer dan fijne schrijfstijl, maakt van Zeventien een actiethriller om je vingers bij af te likken. Blijft de vraag over; is dit nu het begin van een serie, of niet? Brownlow laat ruimte, dus laten we het hopen. Wij hebben Zeventien omarmd.