Recensie door: Mads Bruynesteyn
Jane is, na een vreselijke gebeurtenis, toe aan een frisse start, beginnend met een nieuwe woning. Haar zoektocht naar een geschikte woonplek leidt haar naar Folgate Street 1, zowel van de buitenkant als van binnen een bijzonder pand. Een rondleiding door de makelaar toont haar de uniekheid van het gebouw en ze is op slag verliefd op het architectonische hoogstandje. Wanneer ze hoort van de beroemde architect die het huis heeft ontworpen, besluit ze ervoor te gaan. De vreemde regels die in het contract zijn opgenomen, neemt ze daarbij op de koop toe, al doen ze haar af en toe de wenkbrauwen fronsen. Ze mag bijvoorbeeld geen persoonlijke eigendommen meenemen, er mag geen troep op de grond liggen en de vaat moet direct worden gedaan na het eten. Ook de intakeprocedure is ietwat vreemd, daar ze een lange vragenlijst diende in te vullen om vervolgens de ontwerper persoonlijk te ontmoeten. Gelukkig is ze gelijk gecharmeerd van de aantrekkelijke Edward Monkford en wordt ze “aangenomen” als nieuwe bewoonster. De eenvoud van het huis brengt haar rust en ze geniet van haar nieuwe omgeving, al vergt het wel wat aanpassingen om zich te dienen aan de gestelde regels. Edward helpt haar daarbij en de twee krijgen warme gevoelens voor elkaar. Alles loopt gesmeerd, totdat Jane erachter komt dat de vorige bewoonster Emma onder verdachte omstandigheden is overleden. En de gelijkenissen tussen de beide vrouwen zijn zorgwekkend…
J.P. Delaney is het pseudoniem van een Amerikaanse auteur, die onder zijn echte naam meerdere (prijswinnende) boeken heeft geschreven. Naar verluidt wilde de schrijver het over een andere boeg gooien en besloot hij een alias aan te nemen. Het eerste gevolg daarvan is de thriller Het vorige meisje, dat op diverse bestsellerlijsten verscheen en waarvan er binnenkort zelfs al een film verschijnt - geregisseerd door Ron Howard, bekend van de Dan Brown-films).
Het vorige meisje is een boeiend “debuut”, dat een originele insteek kent. In afwisselende hoofdstukken lezen we over Jane (in het nu) en over Emma (in het verleden). Beiden zijn na een vervelend voorval op zoek naar een nieuwe start en vinden deze in het huis aan Folgate Street. Na een paar hoofdstukken kom je erachter dat de twee vrouwen exact hetzelfde meemaken nadat ze door de aanmeldingsprocedure voor de bijzondere woning zijn gekomen. De (fatale) afloop van Emma’s verhaallijn is bekend, dus je begint te vrezen voor Jane. Hoe zal het haar vergaan? Het feit dat de lezer dus meer weet dan Jane, is een interessant gegeven. De spanningsopbouw in beide verhaallijnen is daardoor flink aanwezig. Waar je bij Emma toeleeft naar het moment van haar (al bekend zijnde) dood, is het bij Jane vooral de uiteindelijke confrontatie met Edward dat het hart sneller laat kloppen.
Naast Emma en Jane, is ook Edward Monkford, de ontwerper, een markabel personage. Het is een charmeur met een enorme drang naar perfectie en minimalisme. Dat uit zich dus in de bizarre leefregels die gelden in Folgate Street 1. Maar ook in zijn gedragingen jegens Jane en Emma in het verleden. Die haast psychopathische trekjes leiden vaak tot uitbarstingen, waar ook de dames al snel achter komen. De vraag die reist: heeft Edward iets te maken met de dood van Emma? En is Jane dus in gevaar nu ze een romance met hem is aangegaan?
Delaney weet op een intrigerende manier de sfeer in het boek over te brengen. Er heerst een gespannen lading, omdat je weet dat er iets is gebeurd. Maar wat dat is, is onbekend. Delaney bouwt het verhaal zorgvuldig op; de personages krijgen ruimte om zichzelf te ontwikkelen, waardoor hun handelingen en gedachtes te verklaren zijn. Als lezer wil je Jane constant waarschuwen, maar enigszins naief ziet ze het grote gevaar niet. Pas wanneer ze doorheeft dat de dood van de vorige bewoonster geen toeval geweest kan zijn, verdiept ze zich in de zaak. En dan lijkt opeens alles tegen haar te keren, zelfs het huis – dat op zichzelf al een personage genoemd kan worden en de rode draad vormt in het boek – werkt haar tegen.
Mocht je een lijstje maken met thrillers die je zeker nog wilt lezen dit jaar, zet Het vorige meisje er dan op. Het is origineel, een verhaal dat zich onderscheidt in het talrijke aanbod van misdaadverhalen. Onvergelijkbaar goed, op naar meer! (Wanneer de verfilming te zien is, is nog niet bekend. Een volgend boek staat wel op de planning, want The Perfect Wife zal in 2018 verschijnen).
Recensie: Linda van de Velde
Het verhaal Na een ingrijpende gebeurtenis besluiten Emma en haar vriend Simon een nieuwe woonplek te zoeken. Emma is angstig en lijkt zich in de vele huizen die ze bezichtigen niet veilig te voelen. Dan doet zich een bijzonder huis voor aan Folgate Street 1. Een minimalistisch gebouwde architectuurwoning, met een sobere inrichting, zonder kamers. Emma voelt zich door de uitstraling van het huis en de technische snufjes gelijk op haar gemak. Dit is de plek waar ze zich veilig voelt en waar ze een mooie toekomst voor ogen ziet. Er is echter een maar...ze moeten voldoen aan een heleboel vreemde regels om het huis te kunnen betrekken. Drie jaar later staat Jane op een kruispunt van haar leven. Ze heeft een emotionele tijd achter de rug en moet een groot verlies alleen verwerken. Ze besluit om op een nieuwe plek een nieuwe start te maken. Ze gaat op zoek naar een geschikte woning. Ze raakt op slag verliefd op het huis aan Folgate Street 1. Een imponerend huis gebouwd door een beroemde architect. Ze besluit een heleboel regels op de koop toe te nemen. Neemt afstand van haar inboedel en andere persoonlijke eigendommen en doet haar intrede in de minimalistische woning. Ze komt in een weldaad van rust en lijkt haar plek al snel gevonden te hebben. Dan ontdekt ze dat de vorige huurder, Emma, om het leven kwam in de woning. Ze is nieuwsgierig naar wat er is gebeurd en gaat op zoek naar haar naam. Al snel ontdekt ze dat ze wel ontzettend veel op haar leek. Jane gaat op onderzoek uit. Al snel raakt ze verwikkeld in een mysterieus web. De personen die Emma kenden hebben allen hun mening en Jane lijkt steeds meer in de voetsporen te treden van Emma. Hoe verder ze graaft, hoe beangstigender het wordt en lijkt ze dezelfde beslissingen te nemen als het vorige meisje.
J.P. Delaney schrijft met Het vorige meisje een bijzonder goed debuut. De auteur start zonder proloog en weet door de schrijfstijl gelijk een mysterieuze sfeer neer te zetten.
Wisselende perspectieven De auteur kiest voor een mooie, niet alledaagse, manier van vertellen. De verhaallijnen van Emma (toen) en Jane (nu) lopen parallel aan elkaar. Op het eerste gezicht niet zo heel spannend en bijzonder, maar Folgate Street 1 en de technische informatie maken dat de schrijver hier krachtig gebruik van maakt. Zo kan niet iedereen komen wonen in het bijzondere pand. Door een screening worden bewoners door de architect geselecteerd. Eenmaal bewoner, kan iedere stap die gezet wordt, worden gevolgd.
Personages J.P. Delaney weet goed gebruik te maken van de trauma's die de vrouwen moeten verwerken. Het maakt dat ze kwetsbaar zijn en niet altijd scherp zicht hebben op gedrag van anderen. Het draagt bij aan een realistisch verhaal en verklaart keuzes die anderen niet gemaakt zouden hebben. Zo zien we de vrouwen steeds vaker dezelfde beslissingen nemen, die hun niet altijd ten goede komt. De architect heeft een belangrijke rol in het verhaal en heeft een niet alledaags karakter. De schrijver heeft boeiende personages gecreëerd die voldoende diepgang hebben.
Sfeer Het boek leest in sneltreinvaart door de korte hoofdstukken. De auteur wisselt ieder hoofdstuk tussen toen en nu, wat maakt dat de verhaallijnen gelijk oplopen en geregeld wel heel veel op elkaar lijken. Dit maakt dat de auteur het mysterieus weet te houden en dat is wel waar het bij blijft. Het vorige meisje heeft veel ingrediënten waardoor het een bloedstollende thriller zou moeten kunnen worden en dat wordt het niet.
Climax Het vorige meisje is geen bloedstollende thriller. Het is een goed, uniek en origineel debuut dat zijn kracht kent in het mysterieuze. De technische snufjes en de vragen die af en toe aan bod komen maken dat de auteur deze sfeer wet vast te houden. Er wordt toegewerkt naar een climax, waarbij de spanning wordt opgevoerd maar die niet zo uit de verf komt. Het heeft een leuke, verrassende twist, maar wordt daarna al snel afgerond. Hierdoor lijken niet alle puzzelstukken beantwoord te worden en heeft de climax niet de kracht gekregen die de rest van het verhaal wel kent.
Jane is, na een vreselijke gebeurtenis, toe aan een frisse start, beginnend met een nieuwe woning. Haar zoektocht naar een geschikte woonplek leidt haar naar Folgate Street 1, zowel van de buitenkant als van binnen een bijzonder pand. Een rondleiding door de makelaar toont haar de uniekheid van het gebouw en ze is op slag verliefd op het architectonische hoogstandje. Wanneer ze hoort van de beroemde architect die het huis heeft ontworpen, besluit ze ervoor te gaan. De vreemde regels die in het contract zijn opgenomen, neemt ze daarbij op de koop toe, al doen ze haar af en toe de wenkbrauwen fronsen. Ze mag bijvoorbeeld geen persoonlijke eigendommen meenemen, er mag geen troep op de grond liggen en de vaat moet direct worden gedaan na het eten. Ook de intakeprocedure is ietwat vreemd, daar ze een lange vragenlijst diende in te vullen om vervolgens de ontwerper persoonlijk te ontmoeten. Gelukkig is ze gelijk gecharmeerd van de aantrekkelijke Edward Monkford en wordt ze “aangenomen” als nieuwe bewoonster. De eenvoud van het huis brengt haar rust en ze geniet van haar nieuwe omgeving, al vergt het wel wat aanpassingen om zich te dienen aan de gestelde regels. Edward helpt haar daarbij en de twee krijgen warme gevoelens voor elkaar. Alles loopt gesmeerd, totdat Jane erachter komt dat de vorige bewoonster Emma onder verdachte omstandigheden is overleden. En de gelijkenissen tussen de beide vrouwen zijn zorgwekkend…
J.P. Delaney is het pseudoniem van een Amerikaanse auteur, die onder zijn echte naam meerdere (prijswinnende) boeken heeft geschreven. Naar verluidt wilde de schrijver het over een andere boeg gooien en besloot hij een alias aan te nemen. Het eerste gevolg daarvan is de thriller Het vorige meisje, dat op diverse bestsellerlijsten verscheen en waarvan er binnenkort zelfs al een film verschijnt - geregisseerd door Ron Howard, bekend van de Dan Brown-films).
Het vorige meisje is een boeiend “debuut”, dat een originele insteek kent. In afwisselende hoofdstukken lezen we over Jane (in het nu) en over Emma (in het verleden). Beiden zijn na een vervelend voorval op zoek naar een nieuwe start en vinden deze in het huis aan Folgate Street. Na een paar hoofdstukken kom je erachter dat de twee vrouwen exact hetzelfde meemaken nadat ze door de aanmeldingsprocedure voor de bijzondere woning zijn gekomen. De (fatale) afloop van Emma’s verhaallijn is bekend, dus je begint te vrezen voor Jane. Hoe zal het haar vergaan? Het feit dat de lezer dus meer weet dan Jane, is een interessant gegeven. De spanningsopbouw in beide verhaallijnen is daardoor flink aanwezig. Waar je bij Emma toeleeft naar het moment van haar (al bekend zijnde) dood, is het bij Jane vooral de uiteindelijke confrontatie met Edward dat het hart sneller laat kloppen.
Naast Emma en Jane, is ook Edward Monkford, de ontwerper, een markabel personage. Het is een charmeur met een enorme drang naar perfectie en minimalisme. Dat uit zich dus in de bizarre leefregels die gelden in Folgate Street 1. Maar ook in zijn gedragingen jegens Jane en Emma in het verleden. Die haast psychopathische trekjes leiden vaak tot uitbarstingen, waar ook de dames al snel achter komen. De vraag die reist: heeft Edward iets te maken met de dood van Emma? En is Jane dus in gevaar nu ze een romance met hem is aangegaan?
Delaney weet op een intrigerende manier de sfeer in het boek over te brengen. Er heerst een gespannen lading, omdat je weet dat er iets is gebeurd. Maar wat dat is, is onbekend. Delaney bouwt het verhaal zorgvuldig op; de personages krijgen ruimte om zichzelf te ontwikkelen, waardoor hun handelingen en gedachtes te verklaren zijn. Als lezer wil je Jane constant waarschuwen, maar enigszins naief ziet ze het grote gevaar niet. Pas wanneer ze doorheeft dat de dood van de vorige bewoonster geen toeval geweest kan zijn, verdiept ze zich in de zaak. En dan lijkt opeens alles tegen haar te keren, zelfs het huis – dat op zichzelf al een personage genoemd kan worden en de rode draad vormt in het boek – werkt haar tegen.
Mocht je een lijstje maken met thrillers die je zeker nog wilt lezen dit jaar, zet Het vorige meisje er dan op. Het is origineel, een verhaal dat zich onderscheidt in het talrijke aanbod van misdaadverhalen. Onvergelijkbaar goed, op naar meer! (Wanneer de verfilming te zien is, is nog niet bekend. Een volgend boek staat wel op de planning, want The Perfect Wife zal in 2018 verschijnen).
Recensie: Linda van de Velde
Het verhaal Na een ingrijpende gebeurtenis besluiten Emma en haar vriend Simon een nieuwe woonplek te zoeken. Emma is angstig en lijkt zich in de vele huizen die ze bezichtigen niet veilig te voelen. Dan doet zich een bijzonder huis voor aan Folgate Street 1. Een minimalistisch gebouwde architectuurwoning, met een sobere inrichting, zonder kamers. Emma voelt zich door de uitstraling van het huis en de technische snufjes gelijk op haar gemak. Dit is de plek waar ze zich veilig voelt en waar ze een mooie toekomst voor ogen ziet. Er is echter een maar...ze moeten voldoen aan een heleboel vreemde regels om het huis te kunnen betrekken. Drie jaar later staat Jane op een kruispunt van haar leven. Ze heeft een emotionele tijd achter de rug en moet een groot verlies alleen verwerken. Ze besluit om op een nieuwe plek een nieuwe start te maken. Ze gaat op zoek naar een geschikte woning. Ze raakt op slag verliefd op het huis aan Folgate Street 1. Een imponerend huis gebouwd door een beroemde architect. Ze besluit een heleboel regels op de koop toe te nemen. Neemt afstand van haar inboedel en andere persoonlijke eigendommen en doet haar intrede in de minimalistische woning. Ze komt in een weldaad van rust en lijkt haar plek al snel gevonden te hebben. Dan ontdekt ze dat de vorige huurder, Emma, om het leven kwam in de woning. Ze is nieuwsgierig naar wat er is gebeurd en gaat op zoek naar haar naam. Al snel ontdekt ze dat ze wel ontzettend veel op haar leek. Jane gaat op onderzoek uit. Al snel raakt ze verwikkeld in een mysterieus web. De personen die Emma kenden hebben allen hun mening en Jane lijkt steeds meer in de voetsporen te treden van Emma. Hoe verder ze graaft, hoe beangstigender het wordt en lijkt ze dezelfde beslissingen te nemen als het vorige meisje.
J.P. Delaney schrijft met Het vorige meisje een bijzonder goed debuut. De auteur start zonder proloog en weet door de schrijfstijl gelijk een mysterieuze sfeer neer te zetten.
Wisselende perspectieven De auteur kiest voor een mooie, niet alledaagse, manier van vertellen. De verhaallijnen van Emma (toen) en Jane (nu) lopen parallel aan elkaar. Op het eerste gezicht niet zo heel spannend en bijzonder, maar Folgate Street 1 en de technische informatie maken dat de schrijver hier krachtig gebruik van maakt. Zo kan niet iedereen komen wonen in het bijzondere pand. Door een screening worden bewoners door de architect geselecteerd. Eenmaal bewoner, kan iedere stap die gezet wordt, worden gevolgd.
Personages J.P. Delaney weet goed gebruik te maken van de trauma's die de vrouwen moeten verwerken. Het maakt dat ze kwetsbaar zijn en niet altijd scherp zicht hebben op gedrag van anderen. Het draagt bij aan een realistisch verhaal en verklaart keuzes die anderen niet gemaakt zouden hebben. Zo zien we de vrouwen steeds vaker dezelfde beslissingen nemen, die hun niet altijd ten goede komt. De architect heeft een belangrijke rol in het verhaal en heeft een niet alledaags karakter. De schrijver heeft boeiende personages gecreëerd die voldoende diepgang hebben.
Sfeer Het boek leest in sneltreinvaart door de korte hoofdstukken. De auteur wisselt ieder hoofdstuk tussen toen en nu, wat maakt dat de verhaallijnen gelijk oplopen en geregeld wel heel veel op elkaar lijken. Dit maakt dat de auteur het mysterieus weet te houden en dat is wel waar het bij blijft. Het vorige meisje heeft veel ingrediënten waardoor het een bloedstollende thriller zou moeten kunnen worden en dat wordt het niet.
Climax Het vorige meisje is geen bloedstollende thriller. Het is een goed, uniek en origineel debuut dat zijn kracht kent in het mysterieuze. De technische snufjes en de vragen die af en toe aan bod komen maken dat de auteur deze sfeer wet vast te houden. Er wordt toegewerkt naar een climax, waarbij de spanning wordt opgevoerd maar die niet zo uit de verf komt. Het heeft een leuke, verrassende twist, maar wordt daarna al snel afgerond. Hierdoor lijken niet alle puzzelstukken beantwoord te worden en heeft de climax niet de kracht gekregen die de rest van het verhaal wel kent.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Jane is, na een vreselijke gebeurtenis, toe aan een frisse start, beginnend met een nieuwe woning. Haar zoektocht naar een geschikte woonplek leidt haar naar Folgate Street 1, zowel van de buitenkant als van binnen een bijzonder pand. Een rondleiding door de makelaar toont haar de uniekheid van het gebouw en ze is op slag verliefd op het architectonische hoogstandje. Wanneer ze hoort van de beroemde architect die het huis heeft ontworpen, besluit ze ervoor te gaan. De vreemde regels die in het contract zijn opgenomen, neemt ze daarbij op de koop toe, al doen ze haar af en toe de wenkbrauwen fronsen. Ze mag bijvoorbeeld geen persoonlijke eigendommen meenemen, er mag geen troep op de grond liggen en de vaat moet direct worden gedaan na het eten. Ook de intakeprocedure is ietwat vreemd, daar ze een lange vragenlijst diende in te vullen om vervolgens de ontwerper persoonlijk te ontmoeten. Gelukkig is ze gelijk gecharmeerd van de aantrekkelijke Edward Monkford en wordt ze “aangenomen” als nieuwe bewoonster. De eenvoud van het huis brengt haar rust en ze geniet van haar nieuwe omgeving, al vergt het wel wat aanpassingen om zich te dienen aan de gestelde regels. Edward helpt haar daarbij en de twee krijgen warme gevoelens voor elkaar. Alles loopt gesmeerd, totdat Jane erachter komt dat de vorige bewoonster Emma onder verdachte omstandigheden is overleden. En de gelijkenissen tussen de beide vrouwen zijn zorgwekkend…
J.P. Delaney is het pseudoniem van een Amerikaanse auteur, die onder zijn echte naam meerdere (prijswinnende) boeken heeft geschreven. Naar verluidt wilde de schrijver het over een andere boeg gooien en besloot hij een alias aan te nemen. Het eerste gevolg daarvan is de thriller Het vorige meisje, dat op diverse bestsellerlijsten verscheen en waarvan er binnenkort zelfs al een film verschijnt - geregisseerd door Ron Howard, bekend van de Dan Brown-films).
Het vorige meisje is een boeiend “debuut”, dat een originele insteek kent. In afwisselende hoofdstukken lezen we over Jane (in het nu) en over Emma (in het verleden). Beiden zijn na een vervelend voorval op zoek naar een nieuwe start en vinden deze in het huis aan Folgate Street. Na een paar hoofdstukken kom je erachter dat de twee vrouwen exact hetzelfde meemaken nadat ze door de aanmeldingsprocedure voor de bijzondere woning zijn gekomen. De (fatale) afloop van Emma’s verhaallijn is bekend, dus je begint te vrezen voor Jane. Hoe zal het haar vergaan? Het feit dat de lezer dus meer weet dan Jane, is een interessant gegeven. De spanningsopbouw in beide verhaallijnen is daardoor flink aanwezig. Waar je bij Emma toeleeft naar het moment van haar (al bekend zijnde) dood, is het bij Jane vooral de uiteindelijke confrontatie met Edward dat het hart sneller laat kloppen.
Naast Emma en Jane, is ook Edward Monkford, de ontwerper, een markabel personage. Het is een charmeur met een enorme drang naar perfectie en minimalisme. Dat uit zich dus in de bizarre leefregels die gelden in Folgate Street 1. Maar ook in zijn gedragingen jegens Jane en Emma in het verleden. Die haast psychopathische trekjes leiden vaak tot uitbarstingen, waar ook de dames al snel achter komen. De vraag die reist: heeft Edward iets te maken met de dood van Emma? En is Jane dus in gevaar nu ze een romance met hem is aangegaan?
Delaney weet op een intrigerende manier de sfeer in het boek over te brengen. Er heerst een gespannen lading, omdat je weet dat er iets is gebeurd. Maar wat dat is, is onbekend. Delaney bouwt het verhaal zorgvuldig op; de personages krijgen ruimte om zichzelf te ontwikkelen, waardoor hun handelingen en gedachtes te verklaren zijn. Als lezer wil je Jane constant waarschuwen, maar enigszins naief ziet ze het grote gevaar niet. Pas wanneer ze doorheeft dat de dood van de vorige bewoonster geen toeval geweest kan zijn, verdiept ze zich in de zaak. En dan lijkt opeens alles tegen haar te keren, zelfs het huis – dat op zichzelf al een personage genoemd kan worden en de rode draad vormt in het boek – werkt haar tegen.
Mocht je een lijstje maken met thrillers die je zeker nog wilt lezen dit jaar, zet Het vorige meisje er dan op. Het is origineel, een verhaal dat zich onderscheidt in het talrijke aanbod van misdaadverhalen. Onvergelijkbaar goed, op naar meer! (Wanneer de verfilming te zien is, is nog niet bekend. Een volgend boek staat wel op de planning, want The Perfect Wife zal in 2018 verschijnen).
Recensie: Linda van de Velde
Het verhaal Na een ingrijpende gebeurtenis besluiten Emma en haar vriend Simon een nieuwe woonplek te zoeken. Emma is angstig en lijkt zich in de vele huizen die ze bezichtigen niet veilig te voelen. Dan doet zich een bijzonder huis voor aan Folgate Street 1. Een minimalistisch gebouwde architectuurwoning, met een sobere inrichting, zonder kamers. Emma voelt zich door de uitstraling van het huis en de technische snufjes gelijk op haar gemak. Dit is de plek waar ze zich veilig voelt en waar ze een mooie toekomst voor ogen ziet. Er is echter een maar...ze moeten voldoen aan een heleboel vreemde regels om het huis te kunnen betrekken. Drie jaar later staat Jane op een kruispunt van haar leven. Ze heeft een emotionele tijd achter de rug en moet een groot verlies alleen verwerken. Ze besluit om op een nieuwe plek een nieuwe start te maken. Ze gaat op zoek naar een geschikte woning. Ze raakt op slag verliefd op het huis aan Folgate Street 1. Een imponerend huis gebouwd door een beroemde architect. Ze besluit een heleboel regels op de koop toe te nemen. Neemt afstand van haar inboedel en andere persoonlijke eigendommen en doet haar intrede in de minimalistische woning. Ze komt in een weldaad van rust en lijkt haar plek al snel gevonden te hebben. Dan ontdekt ze dat de vorige huurder, Emma, om het leven kwam in de woning. Ze is nieuwsgierig naar wat er is gebeurd en gaat op zoek naar haar naam. Al snel ontdekt ze dat ze wel ontzettend veel op haar leek. Jane gaat op onderzoek uit. Al snel raakt ze verwikkeld in een mysterieus web. De personen die Emma kenden hebben allen hun mening en Jane lijkt steeds meer in de voetsporen te treden van Emma. Hoe verder ze graaft, hoe beangstigender het wordt en lijkt ze dezelfde beslissingen te nemen als het vorige meisje.
J.P. Delaney schrijft met Het vorige meisje een bijzonder goed debuut. De auteur start zonder proloog en weet door de schrijfstijl gelijk een mysterieuze sfeer neer te zetten.
Wisselende perspectieven De auteur kiest voor een mooie, niet alledaagse, manier van vertellen. De verhaallijnen van Emma (toen) en Jane (nu) lopen parallel aan elkaar. Op het eerste gezicht niet zo heel spannend en bijzonder, maar Folgate Street 1 en de technische informatie maken dat de schrijver hier krachtig gebruik van maakt. Zo kan niet iedereen komen wonen in het bijzondere pand. Door een screening worden bewoners door de architect geselecteerd. Eenmaal bewoner, kan iedere stap die gezet wordt, worden gevolgd.
Personages J.P. Delaney weet goed gebruik te maken van de trauma's die de vrouwen moeten verwerken. Het maakt dat ze kwetsbaar zijn en niet altijd scherp zicht hebben op gedrag van anderen. Het draagt bij aan een realistisch verhaal en verklaart keuzes die anderen niet gemaakt zouden hebben. Zo zien we de vrouwen steeds vaker dezelfde beslissingen nemen, die hun niet altijd ten goede komt. De architect heeft een belangrijke rol in het verhaal en heeft een niet alledaags karakter. De schrijver heeft boeiende personages gecreëerd die voldoende diepgang hebben.
Sfeer Het boek leest in sneltreinvaart door de korte hoofdstukken. De auteur wisselt ieder hoofdstuk tussen toen en nu, wat maakt dat de verhaallijnen gelijk oplopen en geregeld wel heel veel op elkaar lijken. Dit maakt dat de auteur het mysterieus weet te houden en dat is wel waar het bij blijft. Het vorige meisje heeft veel ingrediënten waardoor het een bloedstollende thriller zou moeten kunnen worden en dat wordt het niet.
Climax Het vorige meisje is geen bloedstollende thriller. Het is een goed, uniek en origineel debuut dat zijn kracht kent in het mysterieuze. De technische snufjes en de vragen die af en toe aan bod komen maken dat de auteur deze sfeer wet vast te houden. Er wordt toegewerkt naar een climax, waarbij de spanning wordt opgevoerd maar die niet zo uit de verf komt. Het heeft een leuke, verrassende twist, maar wordt daarna al snel afgerond. Hierdoor lijken niet alle puzzelstukken beantwoord te worden en heeft de climax niet de kracht gekregen die de rest van het verhaal wel kent.