In je toekomst verschijnen bleke botten. Het vooruitzicht van je langzame ondergang begint als je de koningin in één hand houdt. Laat de verraderlijke vogel niet zegevieren, want dan is er geen weg terug meer. Maar dochters vormen de sleutel tot gerechtigheid en met één zul je vooruitkomen, houd de juiste dochter in de buurt. Alle tekens wijzen op je moord.

Deze mysterieuze voorspelling krijgt de dan zeventienjarige Frances Adams te horen van een waarzegster, tijdens een bezoekje aan de jaarmarkt in het stadje Castle Knoll, Engeland, 1965. Waar haar beste vriendinnen Emily en Rose het lacherig wegdoen als loze waarzeggerij, neemt Frances de boodschap bloedserieus. Sterker nog, het zal sindsdien haar leven vormgeven. Ze raakt geobsedeerd in het uitzoeken naar wie haar moordenaar zal zijn en hoe dit zal plaatsvinden.

Jaren later ontvangt Annie Adams een uitnodiging van haar oudtante Frances om iets belangrijks te bespreken. Annie accepteert het verzoek, maar nog voor ze haar nooit ontmoette familielid spreekt, wordt Frances dood gevonden in haar imposante landhuis. Vermoord. De voorspelling is uitgekomen; iets wat niemand ooit echt geloofde, behalve Frances zelf…

Ongetwijfeld is de Amerikaanse, voormalig boekverkoper Kristen Perrin fan van het werk van Agatha Christie, want de naar Engeland verhuisde auteur schrijft haar debuutboek in de kenmerkende whodunnit-stijl van de grondlegger ervan. Hoe ik mijn eigen moord oploste is de spitsvondige titel van dit Cluedo-achtige verhaal, waarmee Perrin direct weet te overtuigen.

Frances heeft niet alleen allerlei scenario’s van haar moord voorbereid, ze heeft ook in haar nalatenschap rekening gehouden met hetgeen haar leven tekende. In haar testament noemt ze drie personen, die haar moord mogen onderzoeken. Diegene die het oplost erft de miljoenen van de rijke vrouw. Annie is één van die personen. Zonder haar oudtante ooit gekend te hebben, is ze vastbesloten dit bizarre mysterie te ontrafelen en de geheimen van Frances te doorgronden.

Middels flashbacks naar de jonge jaren van Frances maakt Perrin de lezer deelgenoot van de bezetenheid nadat ze de voorspelling te horen heeft gekregen. Het beïnvloedt niet alleen haar leven, maar ook die van haar omgeving, waarbij Emily en Rose de voornaamste ‘slachtoffers’ zijn. Perrin schrijft met heerlijke dialoog en weet op die manier de situatie, en de personages kundig neer te zetten. De leefstijl van die tijd, het landgoed en het dorp vol merkwaardige bewoners zijn aspecten die de sfeer in het boek bepalen. Of het nou gaat om de tuinman, een aantrekkelijke landheer, een vaag familielid, een zeurende moeder of de op geld beluste kleinzoon: het zijn stuk voor stuk verdachte pionnen op het Cluedo-bord van Perrin. 

De plot staat als een huis. Rode draad is de gek geformuleerde profetie. Frances pluist elk detail ervan uit en laat niets aan het toeval over, tot grote ergernis van haar omgeving. Dorpsgenoten zien haar als bemoeial die zich heeft overgegeven aan haar psyche. Maar zoals de dood van Frances, en haar bevindingen uitwijzen, was ze zo gek nog niet en lijkt de voorspelling een kern van waarheid te bevatten. Perrin heeft dit uitstekend uitgedacht en uitgewerkt.

Hoe ik mijn eigen moord oploste is een spitsvondig verhaal vol mysterie, spanning en authenticiteit. Het is een levendige puzzel waarbij de lezers vermakelijk mee kunnen doen. Zoals het een goede whodunnit-auteur betaamt strooit Perrin weliswaar met kruimels, maar is tot het slotstuk onduidelijk hoe het is verlopen. Agatha Christie wilde weleens alle hoofdpersonages tot daders maken, Perrin kiest gelukkig niet voor een dergelijk onvervulde climax. Het is een bevredigende, excentrieke en uiterst originele thriller, en daarom kunnen we Kristen Perrin met recht een moderne Agatha Christie noemen.