De tienjarige Arden buiten met haar twee jaar oude tweelingzusjes. Ze valt echter in slaap. Als ze wakker wordt zijn haar zusjes weg. Het enige dat Arden nog heeft gezien is een auto met daarin haar zusjes Violet en Tabitha. Zij worden echter nooit meer gevonden.

Het blijft een raadsel wat er gebeurd is. Er is wel een verdachte, maar van enig bewijs is geen sprake. Als Arden's vader hun geboortehuis Arrowood aan haar nalaat keert ze terug naar het grote huis in het stille stadje Keokuk. Daar ontdekt ze dat haar herinneringen niet kúnnen kloppen. Samen met Josh, die een boek wil schrijven over de vermissing van de tweeling, gaat ze op onderzoek uit. En met Ben, haar vroegere vriend… maar kan hij haar helpen?

Onvindbaar van Laura McHugh is verdeeld in twintig hoofdstukken en heeft een omslag dat direct opvalt. Erop zijn twee meisjes te zien die dezelfde jurk dragen. Op de achtergrond staat een groot verlicht gebouw waar ze naar kijken. Als je het boek leest is direct duidelijk om wie en wat het gaat.

Laura McHugh heeft een schrijfstijl die wel even wennen is. Ze schrijft lange zinnen met daarin veel gedetailleerde beschrijvingen. Zo zijn zinnen van vier regels meer gewoonte dan uitzondering. Dat vergt tijdens het lezen extra concentratie. De beschrijvingen zijn voor de beeldvorming echter wel nuttig. Ook terugblikken naar het verleden komen veelvuldig aan bod. Een voorbeeld hiervan is de zin:

Mijn blik viel op de laatste bladzijde, met de balans van de trust, en ik kreeg een knoop in mijn maag, zoals ook was gebeurd toen de advocaat het de eerste keer ter sprake had gebracht.

Deze schrijfstijl moet je liggen, maar je krijgt er zoals gezegd veel voor terug.

Het verhaal is mooi uitgewerkt en bestaat uit verschillende pijlers. Zo wordt de beleving van Arden uiteindelijk de beleving van de lezer, mede doordat het verteld wordt in de ik-vorm. Dit draagt bij aan het realiteitsgehalte, die soms wel onder druk staat door enige ongeloofwaardigheid in haar reacties als het om relaties gaat. De manier hoe McHugh echter schrijft over de afgelegenheid van het stadje, haar vreemde bewoners en het grote oude huis zijn echter treffend en maken veel goed.

Onvindbaar heeft een verrassende climax dat McHugh tot het eind goed geheim weet te houden. Maar om te zeggen dat het boek van begin tot eind spanning opbouwt; nee, daarvan moet geconcludeerd worden dat dit niet het geval is. De lezer wordt wel continu uitgedaagd om door te lezen. Je zal willen weten wat er met de zusjes gebeurd is en of Arden uiteindelijk achter de waarheid komt. En daar gaat het uiteindelijk grotendeels om in Onvindbaar, hoewel de term 'thriller' wellicht niet helemaal passend is voor het boek.

Een prima boek dat de aandacht weet vast te houden!