Marco De Franchi (1962) weet als geen ander hoe een politieonderzoek in zijn werk gaat. Naast zijn functie als hoofdcommissaris van de Italiaanse politie was hij zes jaar werkzaam voor de SCO (centrale operationele dienst van de Italiaanse staatspolitie). De SCO heeft als voornaamste taak om de samenwerking tussen verschillende regionale politie-eenheden te stroomlijnen in een gezamenlijke strijd tegen de misdaad. De vele ervaringen uit zijn politietijd in combinatie met een liefde en fascinatie voor kunst inspireerde hem tot het schrijven van zijn thrillerdebuut Het Caravaggio-vonnis.

Op het platteland van Toscane worden twee vrijwel identieke kinderen ontvoerd. Wanneer een van de twee kinderen weet te ontsnappen wordt de jonge commissaris Valentina Medici gestuurd om de zaak verder te onderzoeken. Wanneer er vervolgens nog een kind verdwijnt, moet Valentina alles op alles zetten om de kidnapper te stoppen. Ze begint steeds dieper te graven en in haar zoektocht stuit ze op een gruwelijk complot. Echter lijkt Fabio Costa, een uit de gratie geraakte collega met een duister verleden, de enige te zijn die haar gelooft. Valentina en Fabio beginnen samen aan een klopjacht op een nietsontziende moordenaar met een morbide obsessie. Het duo begint af te dalen in een wereld die zo luguber is dat ze er niet ongeschonden uit zullen terugkeren…

In Het Caravaggio-vonnis kiest De Franchi met Valentina Medici dus voor een vrouwelijk hoofdpersonage. Deze keuze geeft het boek meteen iets verfrissends. De jonge commissaris wordt bijgestaan door de gecompliceerde, maar kundige Fabio Costa. De relatie tussen de twee is ingewikkeld en vormt gedurende het hele verhaal een interessante dynamiek. Af en toe lijkt De Franchi echter in het cliché te vervallen dat Valentina moet gered worden door haar stoere, mannelijke collega. Maar gelukkig zet De Franchi dat gedurende het verhaal recht. Valentina is slim, eigengereid en ze heeft bovenal een sterk gevoel voor rechtvaardigheid. Dat laatste zorgt gedurende het verhaal regelmatig voor een conflictsituatie met haar meerdere. Wanneer alleen Valentina en Fabio bereid lijken te zijn om de beerput open te trekken die de ontvoeringszaak in werkelijkheid is, komt het duo terecht in een strijd met de rest van het politiekorps.

Het Caravaggio-vonnis is niet zozeer op-het-puntje-van-je-stoel spannend en ook staat het niet bol van de actie. Het plot dat De Franchi heeft gecreëerd is soms wat langgerekt en er worden een aantal kleine zijwegen ingeslagen, maar de Italiaanse auteur weet wel degelijk waar hij mee bezig is. Ondanks dat de spanning niet altijd naar de oppervlakte komt als heel explosief, is deze toch duidelijk voelbaar. Al snel wordt duidelijk dat De Franchi bezig is aan een zorgvuldig uitgediept horrorscenario dat onder je huid gaat zitten.

Deze thriller schurkt in beangstigende mate tegen de waarheid aan, terwijl de waarheid zo pervers en luguber is dat je die niet kunt bevatten. Het is een boek dat je doet huiveren, je nekharen overeind doet staan, je koude rillingen bezorgt. Over de helft van het verhaal denkt de lezer volledig te weten waar ze mee te maken hebben, maar het blijkt nog maar nauwelijks het topje van de ijsberg te zijn. Deze grootse ontdekking zet alles op zijn kop, stelt de personages op de proef en laat het verhaal van vooraf aan beginnen. De spanning zakt vooral door dat laatste punt wel even weg, maar De Franchi bouwt de suspense weer zorgvuldig op in de vorm van een vloedgolf die de lezer richting het eind zal overspoelen.

In Het Caravaggio-vonnis staan angstaanjagende moordtaferelen en een ongezonde fascinatie voor kunst centraal. Maar in dit boek waarin de lezer afdaalt in een duistere wereld is het Marco De Franchi die met Het Caravaggio-vonnis een waar meesterwerk heeft gecreëerd. Als een volleerde kunstenaar die de verf op zijn canvas laat spreken kleurt De Franchi zijn boek in met prachtig geschreven pagina’s vol passages die bij vlagen een poëtische en filosofische ondertoon hebben. Met deze schrijfstijl wekt hij de prachtige Italiaanse landschappen tot leven, neem hij je mee in het hoofd van zijn personages en wordt de lezer daardoor steeds verder het verhaal ingetrokken. Tel daar de korte hoofdstukken bij op en je vliegt zo door de ruim 470 pagina’s heen.

Door zijn politieachtergrond zijn de technische details piekfijn in orde, maar De Franchi bewijst met zijn thrillerdebuut niet alleen zijn schrijfwerk feitelijk sterk te kunnen onderbouwen, maar ook over het talent te beschikken om een verhaal te schrijven waar de crème de la crème van de branche nog jaloers op zal zijn. 

Door de sterke vergelijkingen met Dan Brown zou je kunnen zeggen dat de debuutthriller van De Franchi een mustread is voor de fans van dit specifieke genre, maar Het Caravaggio-vonnis is zo origineel, ijzingwekkend en verfijnd dat het iedere thrillerliefhebber zal kunnen bekoren. Het boek vereist wel een zekere mate van aandacht en geduld. Maar wie daartoe bereid is kan zich voorbereiden op een boek dat je nog heel lang zal bijblijven.