Megan Miranda groeide op in New Jersey, studeerde aan het MIT, en woont momenteel in North Carolina met haar man en twee kinderen. Eerder schreef zij al diverse Young Adult romans. Vermiste meisjes is haar thrillerdebuut.
Nicolette (Nic) Farrell ontvluchtte tien jaar geleden haar geboortestad Cooley Ridge nadat haar beste vriendin Corinne verdween. Ze heeft een fijne job in Philadelphia, is verloofd met Everett en geniet van haar leven. Maar dan hoort ze van haar broer Daniël dat het niet goed gaat met hun vader. Hij is opgenomen in een verpleeghuis en dus moet het huis verkocht worden, een huis dat niet in al te beste staat meer is en eerst moet worden opgeknapt. En dus moet Nic terug naar de stad waar ze vandaan vluchtte. Iedereen die verdacht was in Corinnes verdwijning woont nog steeds in Cooley Ridge: Daniël, Nics ex-vriend Tyler, Corinne’s ex Jackson en Annaleise Carter, het meisje dat hun tien jaar terug een alibi verschafte. Als tijdens Nic verblijf Annaleise verdwijnt, wordt Nic teruggeworpen in de tijd en zit er voor haar niets anders op dan het verleden onder ogen te zien en te achterhalen wat er die nacht tien jaar geleden werkelijk gebeurde.
Het eerste wat al gauw opvalt in Vermiste meisjes is de aparte manier waarop het verhaal verteld wordt, namelijk achterstevoren. Het geheel bestaat uit drie delen: het eerste waarin Nic terugkeert naar haar geboortestad, het tweede waarin vanaf dag vijftien per hoofdstuk en per dag “terug wordt verteld” naar hoe het begon, en het laatste deel waarin de uiteindelijke ontknoping uit de doeken wordt gedaan. Men zou kunnen denken dat dit ingewikkeld is, maar dat is het geenszins; wel is het verbazingwekkend hoe Miranda het tweede deel zo boeiend en ondanks de terugloop in tijd begrijpelijk heeft kunnen houden. Tel daarbij op de soepele schrijfstijl, de dreiging die van tijd tot tijd door de gebeurtenissen heen sijpelt, de ondoorzichtigheid van de karakters, en je hebt bijna een klassieke whodunnit. Toch blijft na dichtslaan van het boek een vaag gevoel van onvrede achter: was dit het nou? Jammer, omdat de rest van het verhaal zo mysterieus is, vol leugens, roddels, geheimen, jaloezie en manipulatie, en de ontknoping toch vrij onverwacht komt.
Hoe dan ook is Vermiste meisjes een prettig geschreven (thriller)debuut, op een unieke wijze verteld, en intrigerend genoeg om te blijven doorlezen.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Megan Miranda groeide op in New Jersey, studeerde aan het MIT, en woont momenteel in North Carolina met haar man en twee kinderen. Eerder schreef zij al diverse Young Adult romans. Vermiste meisjes is haar thrillerdebuut.
Nicolette (Nic) Farrell ontvluchtte tien jaar geleden haar geboortestad Cooley Ridge nadat haar beste vriendin Corinne verdween. Ze heeft een fijne job in Philadelphia, is verloofd met Everett en geniet van haar leven. Maar dan hoort ze van haar broer Daniël dat het niet goed gaat met hun vader. Hij is opgenomen in een verpleeghuis en dus moet het huis verkocht worden, een huis dat niet in al te beste staat meer is en eerst moet worden opgeknapt. En dus moet Nic terug naar de stad waar ze vandaan vluchtte. Iedereen die verdacht was in Corinnes verdwijning woont nog steeds in Cooley Ridge: Daniël, Nics ex-vriend Tyler, Corinne’s ex Jackson en Annaleise Carter, het meisje dat hun tien jaar terug een alibi verschafte. Als tijdens Nic verblijf Annaleise verdwijnt, wordt Nic teruggeworpen in de tijd en zit er voor haar niets anders op dan het verleden onder ogen te zien en te achterhalen wat er die nacht tien jaar geleden werkelijk gebeurde.
Het eerste wat al gauw opvalt in Vermiste meisjes is de aparte manier waarop het verhaal verteld wordt, namelijk achterstevoren. Het geheel bestaat uit drie delen: het eerste waarin Nic terugkeert naar haar geboortestad, het tweede waarin vanaf dag vijftien per hoofdstuk en per dag “terug wordt verteld” naar hoe het begon, en het laatste deel waarin de uiteindelijke ontknoping uit de doeken wordt gedaan. Men zou kunnen denken dat dit ingewikkeld is, maar dat is het geenszins; wel is het verbazingwekkend hoe Miranda het tweede deel zo boeiend en ondanks de terugloop in tijd begrijpelijk heeft kunnen houden. Tel daarbij op de soepele schrijfstijl, de dreiging die van tijd tot tijd door de gebeurtenissen heen sijpelt, de ondoorzichtigheid van de karakters, en je hebt bijna een klassieke whodunnit. Toch blijft na dichtslaan van het boek een vaag gevoel van onvrede achter: was dit het nou? Jammer, omdat de rest van het verhaal zo mysterieus is, vol leugens, roddels, geheimen, jaloezie en manipulatie, en de ontknoping toch vrij onverwacht komt.
Hoe dan ook is Vermiste meisjes een prettig geschreven (thriller)debuut, op een unieke wijze verteld, en intrigerend genoeg om te blijven doorlezen.