Net op het moment dat Jurre de Cock felbegeerde opera-kaartjes wilt halen ter gelegenheid van zijn komende 30-jarig huwelijksjubileum, wordt er in Het Concertgebouw – waar hij in de rij voor de kassa heeft plaatsgenomen – een lijk gevonden. Het blijkt de jonge celliste Julia de Ruyter te zijn, die pontificaal op het hoofdpodium ligt. Van de dader ontbreekt ieder spoor. Julia was aanwezig om een blinde auditie te doen voor een plek in een groot orkest. Onderzoek wijst uit dat ze een rustig leven leidde met muziek als haar grootste levensgezel. Haar vader was de beroemde dirigent Richard de Ruyter, van wie ze een rijke erfenis heeft ontvangen. Zal dat een aanleiding voor de moord kunnen zijn? Het agentenkorps van de Warmoesstraat weegt alle mogelijkheden af en trekt iedere verdachte omstandigheid na.
Niet veel later krijgen ze een melding dat advocaat Marcel Trenité dood is gevonden in de trapkast van zijn advocatenkantoor. Zonder inbraakbewijs en sporen van de dader, dus wederom een moeilijke case voor de mannen. Totdat er een afgescheurd stukje uit een dagboek wordt gevonden, met daarop een handgeschreven tekst. Eenzelfde bericht is op het lichaam van Julia de Ruyter gevonden, wat de twee zaken met elkaar verbindt. Maar wat is het verband?

Feestelijk werd dit 80e deel in de ongekend populaire Baantjer-reeks gepresenteerd. Plaats delict van deze aankondiging was Het Concertgebouw te Amsterdam. Inderdaad, tevens het decor van het jubileum-verhaal. De Cock en de moord op maat is een nieuw geschreven verhaal door Peter Römer, die de serie na het overlijden van geestelijk vader Albert Cornelis “Appie” Baantjer voortzette. In eerste instantie schreef hij 5 delen naar de scenario’s van de tv-serie Baantjer en nu dus een compleet nieuw verhaal.

De Cock en de moord op maat is een ‘Baantjer’ ten voeten uit, haast ouderwets zou je kunnen zeggen. De authentieke houding van inspecteur De Cock wordt al in de eerste zin perfect omschreven: “Met zijn ogen gesloten, zijn lippen getuit en zijn handen devoot gevouwen voor zijn borst leunde rechercheur De Cock achterover in zijn stoel in de grote recherchekamer van het oude politiebureau aan de Warmoesstraat.” Als lezer zit je er gelijk weer lekker in, ontspannen en toch ook met een glimlach op het gezicht. De Cock (met cee-oo-cee-kaa) is een icoon en door de rol van Piet Römer in de tv-serie is er een duidelijk beeld van hem. De wisselwerking met zijn onvolprezen assistent Dick Vledder is als vanouds; De Cock vertrouwt op zijn intuïtie en ervaringen, dat Vledder, maar ook commissaris Buitendam vaak in verwarring achterlaat. Vledder is de man van de verfrissende ingevingen. Deze afwisseling houdt hun relatie boeiend, zeker omdat de humor veelal aanwezig is en de hechte band tussen het koppel voelbaar is.

Geen diepzinnige kwesties, geen gecompliceerde complotten en een niet al te moeilijke woordkeus zorgen ervoor dat het fijn en aangenaam leesvoer is, precies met welk doel de reeks geschreven is. Een kleine 200 pagina’s lijken misschien weinig om een spannend verhaal neer te zetten, maar niets is minder waar: Peter Römer onthult een simpele, maar doeltreffende plot, met een bruisend Amsterdam als achtergrond.

Peter Römer schrijft ‘des Baantjers’: eenvoudig, herkenbaar en met een komische kwinkslag. Het is een waar genot, een garantie voor enkele uurtjes speuren door de hoofdstad; het volk mag Römer dankbaar zijn dat hij de oer-Hollandse serie voortzet. Op naar het volgende deel!

Leuk extraatje: bij dit 80e deel zit een plattegrond van Amsterdam, met daarop alle moordlocaties uit alle Baantjer-boeken, de favoriete plekjes van De Cock en meer!