Rudy Dek (1956) is een Nederlandse taaltrainer, journalist en auteur. Dek is met recht een oude rot in het vak te noemen; in 1993 verscheen zijn eerste boek getiteld Het duizendste front. De in Veenendaal woonachtige schrijver werd vooral bekend door de reeks Vierdaagsethrillers die hij vanaf 2008 (De dood of de gladiolen) tot 2018 (Gekraakt!) schreef. Zijn nieuwste thriller Stad bij nacht is het eerste deel van een trilogie die zich in de Nijmeegse onderwereld afspeelt. In zijn nieuwe reeks is een hoofdrol weggelegd voor Emmy Jolie, een eigenzinnige politievrouw die fans zullen kennen uit Oorlogspad en Zomerdromer. 

Emmy Jolie is een gepassioneerde agente met een sterke intuïtie. Wanneer Nijmegen wordt opgeschrikt door een reeks moorden is ze vastbesloten om de dader in de boeien te slaan. Maar op het moment dat ze hem op het spoor is en hem zelfs telefonisch te spreken krijgt, begint Emmy te twijfelen aan haar gevoel voor rechtvaardigheid. De moordenaar is zeker van zijn zaak en houdt een pleidooi over de strakke scheiding tussen recht en onrecht. Het zet Emmy aan het denken en ze begint zich af te vragen wat ze moet doen wanneer ze oog in oog met hem komt te staan…  

Wat meteen opvalt tijdens het lezen van Stad bij nacht is dat Dek op een ontzettend mooie manier zijn woorden op papier weet uit te drukken. Dek tilt het begrip ‘een vlotte pen hebben’ naar een heel ander niveau. Elk woord komt aan. Dek is een woordkunstenaar. Gevat, vlot en meeslepend: zijn schrijfstijl heeft het allemaal. 

Stad bij nacht wordt verteld door de ogen van Emmy Jolie en Cees van Andel, een gewone burger die voor zijn werk teksten corrigeert en herschrijft. Het is lang zoeken naar hoe beide verhaallijnen met elkaar samenhangen en of er überhaupt wel een verband is. Het verhaal kabbelt bij tijd en wijle traag voort en het is in het begin zoeken naar de clue.

Maar Dek laat naast zijn onberispelijke taalvaardigheid ook zien dat hij over de kunst van het verhalen vertellen beschikt. Beide verhaallijnen kruipen steeds dichter naar elkaar toe tot het punt dat Dek ze op geweldige wijze met elkaar verweeft. Bovendien voelen zijn personages levensecht. Ze zijn authentiek, geloofwaardig en gemakkelijk om in te verplaatsen. De omwikkeling van zijn personages en de gebeurtenissen in het boek voelen zo natuurlijk en realistisch aan, dat het net lijkt alsof je ze in het dagelijks leven zou kunnen tegenkomen. Vooral Emmy zal de lezer bijblijven. Ze is hersteld van borstkanker, maar heeft wel beide borsten moeten afstaan. Emmy voelt zich hierdoor meer man dan vrouw. Deze innerlijke struggle voelt erg puur, komt bij je binnen en maakt haar kwetsbaar waardoor je met het personage meeleeft. 

Ondanks haar kwetsbaarheid is ze ook een sterke vrouw. Dat verlangt haar beroep ook van Emmy. Dek zoomt in op hoe ze zichzelf overdag op de werkvloek als de stoere en ietwat grofgebekte politieagente presenteert en de manier waarop ze dat harde pantser als ze thuiskomt weer afschudt. In Stad bij nacht besteedt Dek veel aandacht aan de mens achter de politieagent(e), de machocultuur die heerst binnen het korps en de positie van vrouwelijke agenten, waarmee hij een boek heeft geschreven met een duidelijke boodschap. 

Stad bij nacht is vanwege deze redenen niet je standaard politiethriller met spannende achtervolgingen, schietpartijen en gevaarlijke criminelen. Soms heeft het meer weg van een psychologische thriller met als centrale vraag wat nu recht en onrecht is. De spanning is meer onderhuids, dan dat die explosief en door actie gedreven is. Soms is dat het minpunt van dit boek, maar aan de andere kant is het ook zijn kracht.  

Dek bouwt de suspense steen voor steen op, maar het geduld dat de lezer moet opbrengen wordt uiteindelijk beloond. In de laatste 50 bladzijdes onderwerpt hij de lezer aan een wervelstorm. Richting het einde wordt het duidelijk dat Dek een indrukwekkende thriller heeft gecreëerd die tot in de laatste puntjes is uitgewerkt. Wanneer de antwoorden komen bovendrijven, is de originaliteit van het plot en de hoeveelheid vernuft waarmee het geschreven is onmiskenbaar. De meesten zullen ruim voor het einde de identiteit van de moordenaar hebben uitgevogeld, maar dat doet geen afbreuk aan hoe goed het verhaal in elkaar zit. 

Rudy Dek is een verborgen parel. Het fenomeen uit Nijmegen verdient met zijn Stad bij nacht een plekje in de spotlights. Zijn werk zou in alle grote boekhandels moeten liggen. Stad bij nacht is niet alleen een ode aan Nijmegen, maar ook aan de schrijfkunst.