Sarah Rees Brennan (1983) is een Ierse schrijfster die vooral bekend staat om haar fantasy-fictie voor jonge volwassenen. Haar eerste roman, The Demon's Lexicon, werd in juni 2009 uitgebracht door Simon & Schuster. De boeken van de auteur zijn bestsellers in Groot-Brittannië. Lang leve het kwaad is het eerste boek dat in het Nederlands werd vertaald.

Rae is dol op lezen en heeft een zwak voor de slechteriken in de fantasyverhalen die ze leest. Ook niet zo raar, want ze zijn slim, aantrekkelijk en gaan tot het uiterste om hun doel te bereiken. Omdat Rae aan een terminale ziekte lijdt, is opwinding en actie niet mogelijk en daarom kan ze zich makkelijk in een goed verhaal verliezen. Haar leven neemt een onverwachte wending wanneer ze van een opmerkelijk figuur aan haar ziekbed een aantrekkelijk aanbod krijgt. Om te genezen moet ze dan wel letterlijk in haar favoriete boek stappen. Maar is ze eigenlijk wel in staat om de magie die haar redden kan te vinden? Eenmaal door de deur gestapt, blijkt al snel dat ze niet de rol heeft gekregen die ze wilde. Kunnen slechteriken ook helden zijn? En waarom voelt het boek anders dan dat zij het zich herinnert?

De auteur wekt de indruk dat Lang leve het kwaad zal gaan over een moordzuchtige koning. Echter blijkt het een verhaal te zijn dat in de eerste instantie wordt voorgelezen door het jongere zusje van Rae, want zij zit aan het bed gekluisterd vanwege een terminale ziekte. Haar liefde voor fantasieverhalen waarin slechteriken welig tieren, is eigenlijk nooit verdwenen. Rae krijgt de kans om zich van haar ziekte te ontdoen door haar favoriete boek in te stappen, waarin ze de moordzuchtige koning hoogstpersoonlijk zal ontmoeten. Een intrigerende insteek, en hierdoor heeft het verhaal ook potentieel om onder het sub genre Portal Fantasy te vallen.

De verhaallijn heeft een voortkabbelend karakter met een kalme manier van vertellen, bijna zakelijk. Bloederige scenes worden met een droge insteek verteld, met een het-kan-ons-weinig-schelen mentaliteit. Het zijn emoties die typerend zijn voor schurken, dus in zekere zin heeft de auteur dit goed weten te vangen.

Hoewel de insteek- letterlijk een fantasieboek instappen om van de realiteit te ontsnappen- niet bijster een nieuwe of originele invalshoek is, geeft Brennan er na honderd bladzijden dan wel weer een interessante draai aan wanneer blijkt dat Rae niet het enige personage is dat al dan niet per ongeluk het verhaal in is gestapt. Het is een typisch verhaal waar de grillen van een moderne tijd zich met een tijdsgeest van de klassieke fantasy en oude tijden vermengd heeft, en dat levert nog wel eens gevatte opmerkingen op, die niet alle karakters uit de oude tijd kunnen begrijpen. We nemen aan dat dit voor enige hilariteit en luchtigheid moet zorgen, echter kan dit op sommige punten toch tenenkrommend worden ervaren.

De verhaallijn werpt het licht op goed en kwaad, maar laat lezers vooral nadenken over of het goede doen op langere termijn eigenlijk nog wel loont, en of het kwade doen je wellicht meer efficiency kan bieden. Oftewel elke keuze komt met een prijs, of je het nou wel of niet goed had bedoeld. Dit is een thema die lezers uit het verhaal kan halen, en waaruit men nog enige lering kan trekken.

Ondanks dat het thema aan het denken kan zetten, kan de verdere ontwikkeling van de verhaallijn wat aan de vermoeiende en rommelige kant worden ervaren. Er zijn veel karakters die stuk voor stuk zo hun eigen gedachten hebben. Op zich goed voor het achtergrondverhaal, al kan dit heel erg van het uiteindelijke doel laten afdwalen. Het is dus niet meteen een vlotte fantasy te noemen, en er is een flinke portie geduld nodig als het om de gebeurtenissen of de afwikkeling gaat. Soms kunnen lezers zich gaan afvragen wat bepaalde zaken eigenlijk zullen toevoegen. Hoofdkarakter Rae is voortdurend bezig met de rode draad te veranderen, en wel zodanig dat niet alleen lezers ervan moeten zuchten. Zelfs medepersonages worden van haar grillen dusdanig moe, en dit wordt zelfs woordelijk aangekaart. Er wordt in feite dus eigenlijk letterlijk een verhaal herschreven, en dat allemaal in het belang van Rae.

Lang leve het kwaad is een verhaal dat bij het begin eindigt, en daardoor kunnen lezers de climax al snel doorhebben. Het einde is dan ook geen grote verrassing. Wanneer lezers zin hebben in een bloemlezing over schurken, dood en verderf, dan is dit inderdaad een boek waarop je hebt gewacht.