Het lijkt een terugkerend thema binnen het thrillergenre. Een hoofdpersoon zonder geheugen, die in een oord belandt. Hij weet niet wat hij er doet, of moet doen. Vervolgens een zoektocht naar zijn eigen verleden en de reden waarom deze persoon ergens is. Simon Toyne bedient zich van eenzelfde start in zijn De zoeker. Overigens studeerde de auteur Engels en drama, waarna hij tv-producent werd. Hij schreef eerder de trilogie Sanctus. De zoeker is het eerste deel in een nieuwe trilogie.
Solomon Creed loopt bij een brandend wrak weg. Hij lijkt de enige overlevende te zijn. Achter hem woedt een inferno. Wanneer de hulpdiensten uit het nabijgelegen Redemption arriveren, weet Creed niet wat hij er doet. Het enige wat hij bij zich draagt is een bijbel van ene Jack Cassidy. Toevallig blijkt dat ook een belangrijke persoon te zijn geweest in de geschiedenis van het stadje Redemption.
De zoeker gaat als een speer van start. Toyne schrijft snel en de verhaallijn vliegt voorbij in razendsnelle vaart. Toch weet de Brit de uitstekende kwaliteit waarmee hij start, niet vast te houden. Daarvoor wil Toyne teveel vertellen en teveel verhaallijnen aan elkaar te rijgen. Daar komt bij dat het boek rond de 450 pagina's telt. Dat zijn er ruim 100 teveel voor een verhaal als deze.
De plot is redelijk origineel en maakt gebruik van het heden én verleden. Zo is er de verhaallijn van Jack Cassidy die in de 19de eeuw door de woestijn trekt. In het heden zien we onder andere Solomon Creed, maar ook die van drugsbaas Tio die op de een of andere manier iets met Redemption te maken heeft. De verhaallijnen sluiten echter niet altijd even naadloos op elkaar aan, wat de leesbeleving een stuk minder plezierig maakt dan zou kunnen.
De hoofdpersonages die De zoeker kent, zijn ook niet altijd even evenwichtig uitgewerkt. Zo zal de lezer worstelen om zich een beeld van hoofdpersoon Solomon Creed te vormen en daar werkt zijn geheugenverlies niet aan mee. Ditzelfde geldt voor karakters als Holly en politiecommissaris Morgan. Het is teveel en te oppervlakkig wat Toyne de lezer voorschotelt.
De zoeker is het al met al net niet. De ingrediënten zijn interessant, maar de uitwerking is onvoldoende. Toyne wil teveel, maar doet dat te oppervlakkig. Wellicht dat het tweede deel in de trilogie verbetering brengt. Een krappe voldoende.
Solomon Creed loopt bij een brandend wrak weg. Hij lijkt de enige overlevende te zijn. Achter hem woedt een inferno. Wanneer de hulpdiensten uit het nabijgelegen Redemption arriveren, weet Creed niet wat hij er doet. Het enige wat hij bij zich draagt is een bijbel van ene Jack Cassidy. Toevallig blijkt dat ook een belangrijke persoon te zijn geweest in de geschiedenis van het stadje Redemption.
De zoeker gaat als een speer van start. Toyne schrijft snel en de verhaallijn vliegt voorbij in razendsnelle vaart. Toch weet de Brit de uitstekende kwaliteit waarmee hij start, niet vast te houden. Daarvoor wil Toyne teveel vertellen en teveel verhaallijnen aan elkaar te rijgen. Daar komt bij dat het boek rond de 450 pagina's telt. Dat zijn er ruim 100 teveel voor een verhaal als deze.
De plot is redelijk origineel en maakt gebruik van het heden én verleden. Zo is er de verhaallijn van Jack Cassidy die in de 19de eeuw door de woestijn trekt. In het heden zien we onder andere Solomon Creed, maar ook die van drugsbaas Tio die op de een of andere manier iets met Redemption te maken heeft. De verhaallijnen sluiten echter niet altijd even naadloos op elkaar aan, wat de leesbeleving een stuk minder plezierig maakt dan zou kunnen.
De hoofdpersonages die De zoeker kent, zijn ook niet altijd even evenwichtig uitgewerkt. Zo zal de lezer worstelen om zich een beeld van hoofdpersoon Solomon Creed te vormen en daar werkt zijn geheugenverlies niet aan mee. Ditzelfde geldt voor karakters als Holly en politiecommissaris Morgan. Het is teveel en te oppervlakkig wat Toyne de lezer voorschotelt.
De zoeker is het al met al net niet. De ingrediënten zijn interessant, maar de uitwerking is onvoldoende. Toyne wil teveel, maar doet dat te oppervlakkig. Wellicht dat het tweede deel in de trilogie verbetering brengt. Een krappe voldoende.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Solomon Creed loopt bij een brandend wrak weg. Hij lijkt de enige overlevende te zijn. Achter hem woedt een inferno. Wanneer de hulpdiensten uit het nabijgelegen Redemption arriveren, weet Creed niet wat hij er doet. Het enige wat hij bij zich draagt is een bijbel van ene Jack Cassidy. Toevallig blijkt dat ook een belangrijke persoon te zijn geweest in de geschiedenis van het stadje Redemption.
De zoeker gaat als een speer van start. Toyne schrijft snel en de verhaallijn vliegt voorbij in razendsnelle vaart. Toch weet de Brit de uitstekende kwaliteit waarmee hij start, niet vast te houden. Daarvoor wil Toyne teveel vertellen en teveel verhaallijnen aan elkaar te rijgen. Daar komt bij dat het boek rond de 450 pagina's telt. Dat zijn er ruim 100 teveel voor een verhaal als deze.
De plot is redelijk origineel en maakt gebruik van het heden én verleden. Zo is er de verhaallijn van Jack Cassidy die in de 19de eeuw door de woestijn trekt. In het heden zien we onder andere Solomon Creed, maar ook die van drugsbaas Tio die op de een of andere manier iets met Redemption te maken heeft. De verhaallijnen sluiten echter niet altijd even naadloos op elkaar aan, wat de leesbeleving een stuk minder plezierig maakt dan zou kunnen.
De hoofdpersonages die De zoeker kent, zijn ook niet altijd even evenwichtig uitgewerkt. Zo zal de lezer worstelen om zich een beeld van hoofdpersoon Solomon Creed te vormen en daar werkt zijn geheugenverlies niet aan mee. Ditzelfde geldt voor karakters als Holly en politiecommissaris Morgan. Het is teveel en te oppervlakkig wat Toyne de lezer voorschotelt.
De zoeker is het al met al net niet. De ingrediënten zijn interessant, maar de uitwerking is onvoldoende. Toyne wil teveel, maar doet dat te oppervlakkig. Wellicht dat het tweede deel in de trilogie verbetering brengt. Een krappe voldoende.