Toch wel een moment. De allerlaatste technothriller van Tom Clancy, van de hand van de grootmeester zelf. Want ja, ook al krijgt zijn literaire erfenis een vervolg door Mark Greaney, dat is natuurlijk niet hetzelfde als een titel van Clancy zelf. Daarom keken wij enorm uit naar Op Commando. Tom Clancy stierf op 1 oktober 2013 op 66-jarige leeftijd.
Het duurde even, maar de cirkel is rond. De vijand van weleer is terug. De eerste Clancy-thrillers lieten hoofdrolspeler Jack Ryan opdraven om het op te nemen tegen Rusland. In die tijd nog de Sovjet-Unie genaamd, maar desalniettemin hetzelfde land. En nu is Rusland terug, en moeten de Ryans (jr. en sr.) het weer opnemen tegen de oude beer uit het oosten. Want daar staat een ex-KGB agent aan het roer van het machtige moederland. Opvallend: Valeri Volodin, zoals deze beste meneer heet, vertoont veel overeenkomsten met de huidige Russische chef, Vladimir Poetin. Je zult uit deze recensie kunnen opmaken dat het verhaal van Clancy wel meer overeenkomsten heeft met de huidige realiteit. Deze Volodin heeft de zinnen gezet op Oekraïne: hij vindt dat dit land toebehoort aan Rusland. Hij wil beginnen met het annexeren van de Krim. Opvallend, niet? Dit jaar gebeurde het namelijk in het echt! Bizar: Op Commando is in 2013 geschreven, misschien zelfs wel eind 2012. Op Commando laat maar weer eens zien dat Clancy een zeer vooruitziende blik had als het om verhaallijnen ging: eerder liet hij in Ereschuld al een boze Japanse piloot kamikaze plegen met een Boeing op het Capitool in Washington D.C. Een paar jaar later vond 9/11 plaats...
Ryan sr. moet het als Amerikaanse president opnemen tegen deze dictator. Zijn zoon, Ryan jr., is ondertussen werkzaam in Londen als analist van een financiële instelling. Hij onderzoekt de fraude van een grote diefstal in Rusland. Er is geld gestolen van een Schotse miljardair. Deze zaak brengt hem toevalligerwijs al snel op het spoor van de corrupte Russische overheid, met Volodin en zijn inlichtingenbaas Talanov als hoofdrolspelers. Zij gebruiken de maffia als vehikel voor hun plannen, waaronder het stelen van veel westers geld. Deze criminele marionetten, bekend als de Zeven Sterke Mannen, deinzen nergens voor terug. Dat zal Jack Ryan jr. snel genoeg merken.
Op verschillende momenten in het boek springt de verhaallijn dertig jaar terug in de tijd. We zien de zoektocht van Jack Ryan sr. als CIA agent (volg je het nog?) naar een Russische moordenaar met de codenaam Zenith. Deze moordenaar heeft een CIA man vermoord in Zwitserland. We zien het verband al snel: deze oude zaak zou iets te maken kunnen hebben met de ontwikkelingen in het hedendaagse Rusland en de schijnbaar onvermijdelijke botsing tussen Oost en West.
Zo, alleen al het plot in hoofdlijnen uiteen zetten is haast niet te doen. De nieuwe Clancy grossiert in namen en verhaallijnen die uiteindelijk met elkaar te maken hebben. Om tot die laatste pagina te komen én alles te begrijpen, heeft de lezer de aandacht hard nodig. Maar dat is goed te doen: Op Commando is aantrekkelijk genoeg om de lezer het verhaal in te zuigen. Wat hierbij erg helpt, is de actualiteit van het boek. Alsof Tom Clancy naar de krantenkoppen van vandaag heeft gekeken en er een boek over schreef. Zoals we eerder al aangrepen: Clancy stond hier bekend om en Op Commando laat nog eenmaal zien waarom. Zo is het erg interessant om eens in het slagveld te duiken dat de Oekraïne heet: het is net alsof het vanmiddag nog plaatsvond. Natuurlijk zijn alle hoofdpersonen uit de Clancy-boeken weer present: de Ryans, maar ook Ding Chavez, John Clark, en CIA baas Mary Foley. Zelfs de oude tegenstander van Ryan sr, Golovko, passeert nog even de revue. Al komt die op een zeer pijnlijke manier aan zijn einde. Het maakt van Op Commando een bijna ouderwetse Clancy, helemaal omdat het Jack Ryan sr. nog eenmaal laat terugkeren naar wie hij was in de eerste boeken van de Amerikaan: een jonge, naïeve inlichtingenman die de nare eigenschap had in moeilijke situaties terecht te komen.
Er zit veel afwisseling in Op Commando: van een zoektocht naar financiële misdrijven, tot oorlogsvoering in de steden van Oekraïne en een achtervolging in het Berlijn van de Koude Oorlog. De lezer krijgt veel voorgeschoteld en het is smullen, maar laat het gezegd zijn: Op Commando is uitdagend als het gaat om complexiteit.
Op Commando is een waardig afscheid voor de liefhebbers van Tom Clancy.
En, we zeggen het nog maar eens: het omslaan van de laatste pagina was toch wel een moment...
Het duurde even, maar de cirkel is rond. De vijand van weleer is terug. De eerste Clancy-thrillers lieten hoofdrolspeler Jack Ryan opdraven om het op te nemen tegen Rusland. In die tijd nog de Sovjet-Unie genaamd, maar desalniettemin hetzelfde land. En nu is Rusland terug, en moeten de Ryans (jr. en sr.) het weer opnemen tegen de oude beer uit het oosten. Want daar staat een ex-KGB agent aan het roer van het machtige moederland. Opvallend: Valeri Volodin, zoals deze beste meneer heet, vertoont veel overeenkomsten met de huidige Russische chef, Vladimir Poetin. Je zult uit deze recensie kunnen opmaken dat het verhaal van Clancy wel meer overeenkomsten heeft met de huidige realiteit. Deze Volodin heeft de zinnen gezet op Oekraïne: hij vindt dat dit land toebehoort aan Rusland. Hij wil beginnen met het annexeren van de Krim. Opvallend, niet? Dit jaar gebeurde het namelijk in het echt! Bizar: Op Commando is in 2013 geschreven, misschien zelfs wel eind 2012. Op Commando laat maar weer eens zien dat Clancy een zeer vooruitziende blik had als het om verhaallijnen ging: eerder liet hij in Ereschuld al een boze Japanse piloot kamikaze plegen met een Boeing op het Capitool in Washington D.C. Een paar jaar later vond 9/11 plaats...
Ryan sr. moet het als Amerikaanse president opnemen tegen deze dictator. Zijn zoon, Ryan jr., is ondertussen werkzaam in Londen als analist van een financiële instelling. Hij onderzoekt de fraude van een grote diefstal in Rusland. Er is geld gestolen van een Schotse miljardair. Deze zaak brengt hem toevalligerwijs al snel op het spoor van de corrupte Russische overheid, met Volodin en zijn inlichtingenbaas Talanov als hoofdrolspelers. Zij gebruiken de maffia als vehikel voor hun plannen, waaronder het stelen van veel westers geld. Deze criminele marionetten, bekend als de Zeven Sterke Mannen, deinzen nergens voor terug. Dat zal Jack Ryan jr. snel genoeg merken.
Op verschillende momenten in het boek springt de verhaallijn dertig jaar terug in de tijd. We zien de zoektocht van Jack Ryan sr. als CIA agent (volg je het nog?) naar een Russische moordenaar met de codenaam Zenith. Deze moordenaar heeft een CIA man vermoord in Zwitserland. We zien het verband al snel: deze oude zaak zou iets te maken kunnen hebben met de ontwikkelingen in het hedendaagse Rusland en de schijnbaar onvermijdelijke botsing tussen Oost en West.
Zo, alleen al het plot in hoofdlijnen uiteen zetten is haast niet te doen. De nieuwe Clancy grossiert in namen en verhaallijnen die uiteindelijk met elkaar te maken hebben. Om tot die laatste pagina te komen én alles te begrijpen, heeft de lezer de aandacht hard nodig. Maar dat is goed te doen: Op Commando is aantrekkelijk genoeg om de lezer het verhaal in te zuigen. Wat hierbij erg helpt, is de actualiteit van het boek. Alsof Tom Clancy naar de krantenkoppen van vandaag heeft gekeken en er een boek over schreef. Zoals we eerder al aangrepen: Clancy stond hier bekend om en Op Commando laat nog eenmaal zien waarom. Zo is het erg interessant om eens in het slagveld te duiken dat de Oekraïne heet: het is net alsof het vanmiddag nog plaatsvond. Natuurlijk zijn alle hoofdpersonen uit de Clancy-boeken weer present: de Ryans, maar ook Ding Chavez, John Clark, en CIA baas Mary Foley. Zelfs de oude tegenstander van Ryan sr, Golovko, passeert nog even de revue. Al komt die op een zeer pijnlijke manier aan zijn einde. Het maakt van Op Commando een bijna ouderwetse Clancy, helemaal omdat het Jack Ryan sr. nog eenmaal laat terugkeren naar wie hij was in de eerste boeken van de Amerikaan: een jonge, naïeve inlichtingenman die de nare eigenschap had in moeilijke situaties terecht te komen.
Er zit veel afwisseling in Op Commando: van een zoektocht naar financiële misdrijven, tot oorlogsvoering in de steden van Oekraïne en een achtervolging in het Berlijn van de Koude Oorlog. De lezer krijgt veel voorgeschoteld en het is smullen, maar laat het gezegd zijn: Op Commando is uitdagend als het gaat om complexiteit.
Op Commando is een waardig afscheid voor de liefhebbers van Tom Clancy.
En, we zeggen het nog maar eens: het omslaan van de laatste pagina was toch wel een moment...