Huurmoordenaar Victor is terug! Tijdens een opdracht in Algiers doodt hij concurrent en collega Felix Kooi, een Nederlander. Als hij daarna terugkeert naar de V.S., wordt hij door de CIA gevraagd om de plek van Kooi in te nemen. Kooi was namelijk door Leeson, een grote crimineel, gevraagd voor een complexe opdracht. De CIA wil weten wat die is. Er zit niets anders op voor Victor om te gehoorzamen. Hij infiltreert in de geheime groep van Leeson, maar hij weet nauwelijks waar hij aan is begonnen...

De Engelse auteur Tom Wood debuteerde alweer twee jaar geleden in de Lage Landen met De jager (recensie hier), waarin hij huurmoordenaar Victor introduceerde. Daarna volgde De vijand (recensie hier). Victor is een man van weinig woorden en de lezer komt maar mondjesmaat iets te weten over de achtergrond van de sluwe huurmoordenaar. Ergens doet Victor denken aan protagonist Jason Bourne van wijlen Robert Ludlum; een echte pro, stoïcijns, berekenend en ijskoud. In Het spel wordt Victor in het diepe gegooid, maar de lezer weet al; het komt wel goed met de huurmoordenaar die zich uit vrijwel alle situaties weet te redden. Het personage verveelt nog steeds geen moment en dat zegt, na drie delen, genoeg; Tom Wood heeft een actieheld gecreëerd die door de lezer wordt omarmd. En dat is een groot compliment, want de lezer blijft in het duister tasten over de geschiedenis van Victor. Andere personages in het boek proberen Victor uit te horen, maar de huurmoordenaar blijft een gesloten zwarte doos. Van Pandora, welteverstaan; want als de situatie om actie vraagt, is Victor degene die je naast je wil hebben. Razendsnel, vlijmscherp en levensgevaarlijk. Wat het karakter verder bijzonder maakt, is dat je als lezer een zekere sympathie voor hem krijgt. Dat is bijzonder, want Victor is nou niet bepaald een lieverdje. Wat dat betreft doet Wood het goed. Victor is een moordenaar, maar niet door- en door- slecht.

De plot in Het spel is eigenlijk slechts een vehikel om als lezer met Victor mee te analyseren, vechten en te overleven. En dat is al lastig genoeg, want meer dan eens wordt Victor voor situaties geplaatst waaruit ontkomen eigenlijk geen optie meer lijkt. Maar dan weet je nog niet wat de huurmoordenaar kan; overleven is zijn tweede naam.

Tom Wood beschrijft dit alles in een razendsnel tempo. Zijn schrijfstijl is vlot en to-the-point, wat Het spel tot een regelrecht achtbaanavontuur maakt. Soms duikt hij even de details in, bijvoorbeeld wanneer er vechtscènes te beschrijven zijn. Die worden uitgediept, tot aan de dodelijkste details aan toe. Au. Enig kritiekpunt is wellicht het snelle eind en het ontbreken van een antwoord op de vraag waarom 'de groep' nu de opdracht had die ze hadden. Maar ach, daar zit de lezer vast niet over in. Het gaat om de actie en die is meer dan genoeg aanwezig.

Het spel is een razendsnelle en heerlijke actiethriller geworden. Victor is als Jason Bourne, maar dan de XXL versie als het gaat om dodelijkheid. Genieten geblazen!