Als de Amerikaanse film Jumper uit 2008 ooit een Nederlandse boekvorm zou krijgen dan had het zomaar De reizigers van Metropole kunnen heten. In deze film was de hoofdpersoon David behept met de gave om zichzelf te teleporteren van de ene naar de andere plek terwijl een geheime organisatie voortdurend achter hem aan zit om hem over de kling te jagen. In De reizigers van Metropole beschikt hoofdpersoon Iskander niet zelf over deze gave, maar hij komt in aanraking met mensen die dat wel kunnen en daar niet allemaal even goede bedoelingen mee hebben. Als hij getuige is van een teleportatie wordt hij als aangeschoten wild door heel Europa opgejaagd door lieden met duistere agenda’s.
Het verhaal over springen in de geografische ruimte klinkt interessant genoeg en zou een mooi uitgangspunt moeten kunnen zijn voor een spannend en boeiend boek. De eerste helft van het boek kent in elk geval alvast een mooie opbouw met personages die precies de juiste introductie krijgen. Wessel de Valk doet er verstandig aan niet teveel informatie ineens te geven, zodat er te raden overblijft over de motieven van de verschillende spelers en hun duistere achtergronden. De spanning wordt ook mooi gedoseerd opgevoerd, waardoor de nieuwsgierigheid van de lezer in juiste mate wordt geprikkeld. De locaties waar het verhaal zich afspeelt, worden met veel kleur en geur beschreven waardoor De reizigers van Metropole een boek is geworden die naast de nodige spanning ook een fijne atmosfeer met zich meebrengt. De koffiehuizen van Boedapest, de bergen in Spanje waar altijd een mysterieus aandoende nevelachtige regen valt, de gure vlaktes in Schotland en de pleinen in Brussel, ze trekken als een film aan de lezer voorbij. Hier is Wessel eigenlijk op zijn best.
Op het moment dat Wessel uitlegt hoe het teleporteren werkt en welke natuurkundige wetten en uitdagingen hierbij komen kijken, wordt het echter roman-technisch gezien minder. In het kader van show, don’t tell vergaloppeert hij zich hier aan teveel tekst en uitleg waardoor de vaart in de tweede helft van De reizigers van Metropole danig uit het verhaal wordt gehaald. Ook vat hij regelmatig eerdere delen van de roman nog eens samen door middel van dialoog tussen de verschillende personages. Dat had niet gehoeven, want het verhaal is op zich duidelijk genoeg.
Wessel de Valk heeft aangekondigd dat er een tweede deel komt. Als hij de vaart er in het vervolg inhoudt en de uitleggende passages er uit, dan is het beslist een boek om naar uit te kijken.
Het verhaal over springen in de geografische ruimte klinkt interessant genoeg en zou een mooi uitgangspunt moeten kunnen zijn voor een spannend en boeiend boek. De eerste helft van het boek kent in elk geval alvast een mooie opbouw met personages die precies de juiste introductie krijgen. Wessel de Valk doet er verstandig aan niet teveel informatie ineens te geven, zodat er te raden overblijft over de motieven van de verschillende spelers en hun duistere achtergronden. De spanning wordt ook mooi gedoseerd opgevoerd, waardoor de nieuwsgierigheid van de lezer in juiste mate wordt geprikkeld. De locaties waar het verhaal zich afspeelt, worden met veel kleur en geur beschreven waardoor De reizigers van Metropole een boek is geworden die naast de nodige spanning ook een fijne atmosfeer met zich meebrengt. De koffiehuizen van Boedapest, de bergen in Spanje waar altijd een mysterieus aandoende nevelachtige regen valt, de gure vlaktes in Schotland en de pleinen in Brussel, ze trekken als een film aan de lezer voorbij. Hier is Wessel eigenlijk op zijn best.
Op het moment dat Wessel uitlegt hoe het teleporteren werkt en welke natuurkundige wetten en uitdagingen hierbij komen kijken, wordt het echter roman-technisch gezien minder. In het kader van show, don’t tell vergaloppeert hij zich hier aan teveel tekst en uitleg waardoor de vaart in de tweede helft van De reizigers van Metropole danig uit het verhaal wordt gehaald. Ook vat hij regelmatig eerdere delen van de roman nog eens samen door middel van dialoog tussen de verschillende personages. Dat had niet gehoeven, want het verhaal is op zich duidelijk genoeg.
Wessel de Valk heeft aangekondigd dat er een tweede deel komt. Als hij de vaart er in het vervolg inhoudt en de uitleggende passages er uit, dan is het beslist een boek om naar uit te kijken.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Het verhaal over springen in de geografische ruimte klinkt interessant genoeg en zou een mooi uitgangspunt moeten kunnen zijn voor een spannend en boeiend boek. De eerste helft van het boek kent in elk geval alvast een mooie opbouw met personages die precies de juiste introductie krijgen. Wessel de Valk doet er verstandig aan niet teveel informatie ineens te geven, zodat er te raden overblijft over de motieven van de verschillende spelers en hun duistere achtergronden. De spanning wordt ook mooi gedoseerd opgevoerd, waardoor de nieuwsgierigheid van de lezer in juiste mate wordt geprikkeld. De locaties waar het verhaal zich afspeelt, worden met veel kleur en geur beschreven waardoor De reizigers van Metropole een boek is geworden die naast de nodige spanning ook een fijne atmosfeer met zich meebrengt. De koffiehuizen van Boedapest, de bergen in Spanje waar altijd een mysterieus aandoende nevelachtige regen valt, de gure vlaktes in Schotland en de pleinen in Brussel, ze trekken als een film aan de lezer voorbij. Hier is Wessel eigenlijk op zijn best.
Op het moment dat Wessel uitlegt hoe het teleporteren werkt en welke natuurkundige wetten en uitdagingen hierbij komen kijken, wordt het echter roman-technisch gezien minder. In het kader van show, don’t tell vergaloppeert hij zich hier aan teveel tekst en uitleg waardoor de vaart in de tweede helft van De reizigers van Metropole danig uit het verhaal wordt gehaald. Ook vat hij regelmatig eerdere delen van de roman nog eens samen door middel van dialoog tussen de verschillende personages. Dat had niet gehoeven, want het verhaal is op zich duidelijk genoeg.
Wessel de Valk heeft aangekondigd dat er een tweede deel komt. Als hij de vaart er in het vervolg inhoudt en de uitleggende passages er uit, dan is het beslist een boek om naar uit te kijken.