Robert Karjel is een Zweedse schrijver. Hij wordt later deze maand 50 jaar. Hij mag zich de enige Zweed noemen die met het US Marine Corps heeft getraind en gevechtshelikopters heeft gevlogen. Hij woont nu in de buurt van Stockholm. Zijn boek De Zweed werd met veel gejuich ontvangen. 20th Century Fox heeft zelfs de rechten van De Zweed al gekocht en is van plan er een serie van te maken. Wij waren ook wel benieuwd naar de kracht van het boek.
Deel van de inspiratie van het boek is de tsunami. Inmiddels is het alweer meer dan 10 jaar geleden dat er rond de Kerstdagen het vreselijke nieuws kwam van een tsunami in de buurten van Indonesië, Thailand en nog veel meer plekken. Het had honderdduizenden doden tot gevolg.
In De Zweed wordt je als lezer ook meegenomen naar die periode. We volgen namelijk twee personen in dit boek. De ene is Ernst Grip. Hij is momenteel werkzaam als beveiliger rond het koningshuis in Zweden. Hij wordt opgeroepen om naar Amerika te gaan. In Amerika is een terrorist die geen woord wil zeggen. Aan Grip de taak om erachter te komen of deze vermeende terrorist een Zweeds staatsburger is of niet.
Aan de andere kant lees je het verhaal van I. Zijn verhaal begint na de tsunami. Hij is alles en iedereen kwijtgeraakt en begint een zoektocht naar zijn vrouw en kinderen. Die zoektocht kent nogal wat hobbels en kuilen en leidt er uiteindelijk toe dat hij een aantal mensen leert kennen waar hij goed bevriend mee raakt. De dagen na de tsunami overleven ze, maar er komt al snel het probleem van te weinig geld te hebben. En dus worden er plannen gesmeed om aan geld te komen. En die plannen zijn niet het zoeken naar een eerlijk baantje.
Grip blijft ondertussen, met hulp van zijn Amerikaanse collega Shauna Friedmann, op zoek naar de waarheid achter de zwijgende terrorist. Uiteraard staan Friedmann en Grip ver van elkaar af als het gaat om de terrorist. Beide hebben zo hun eigen geheimen die ze maar moeilijk los willen laten. Bovendien komen we er achter dat Grip een nogal bijzonder dubbelleven leidt. Het is een leven waarvan hij absoluut niet wil dat het openbaar wordt.
Het verhaal van twee agenten die samen moeten werken om hun zaak op te lossen is natuurlijk geen geniale ingeving. Dit is iets wat we al honderden zo niet duizenden keren in thrillers hebben gelezen. En ja, dat de twee niet samen kunnen werken of in ieder geval vinden dat de een er totaal verkeerd naar kijkt dan de ander is ons ook niet vreemd.
En toch is De Zweed een fantastische thriller! Amerikanen en terroristen zijn zo normaal geworden, dat je ook niet meer raar opkijkt over de methoden die Amerikanen gebruiken om achter een waarheid te komen. Wat juist wel mooi is in dit verhaal is dat Grip de Europese kijk heeft op informatie vergaren. Hij laakt in het boek op een mooie wijze de martelwerkzaamheden die zijn Amerikaanse collega's (of andere landen) gebruiken op de terrorist.
Ook weet Robert Karjel je steeds weer te triggeren met informatie. Dat de twee verhaallijnen ergens gaan samenkomen is niet meer dan normaal, maar op wat voor manier dat uiteindelijk gebeurt verraste mij toch alsnog heel erg. Ook als je eenmaal de waarheid kent eindigt het boek niet, maar krijg je steeds meer stukjes van die waarheid te weten. Je weet namelijk nog maar zo weinig op het moment dat je alles denkt te weten. Dat is wat Karjel zo geniaal heeft gedaan. Je denkt het te weten en te snappen en dan komt er niet veel later toch nog weer extra informatie die je niet zag aankomen.
Het achterliggende thema over de tsunami vind ik zelf persoonlijk ook een originele insteek. Er is nog betrekkelijk weinig geput uit deze vreselijke gebeurtenis. Dit terwijl we toch inmiddels alweer 10 jaar verder zijn. Na het lezen van De Zweed snap ik eigenlijk niet goed waarom niet meer schrijvers iets hiermee gedaan hebben. Het is namelijk voor thrillers een uiterst lugubere en daardoor uiterst geschikte ambiance voor een thriller.
Robert Karjel heeft het aangedurfd en heeft er een parel van een thriller van gemaakt. Ik ben benieuwd hoe dit boek wordt omgezet in een serie. Als het de genialiteit van het boek ook maar iets weet te benaderen heeft 20th Century Fox er een goudmijn bij.
Deel van de inspiratie van het boek is de tsunami. Inmiddels is het alweer meer dan 10 jaar geleden dat er rond de Kerstdagen het vreselijke nieuws kwam van een tsunami in de buurten van Indonesië, Thailand en nog veel meer plekken. Het had honderdduizenden doden tot gevolg.
In De Zweed wordt je als lezer ook meegenomen naar die periode. We volgen namelijk twee personen in dit boek. De ene is Ernst Grip. Hij is momenteel werkzaam als beveiliger rond het koningshuis in Zweden. Hij wordt opgeroepen om naar Amerika te gaan. In Amerika is een terrorist die geen woord wil zeggen. Aan Grip de taak om erachter te komen of deze vermeende terrorist een Zweeds staatsburger is of niet.
Aan de andere kant lees je het verhaal van I. Zijn verhaal begint na de tsunami. Hij is alles en iedereen kwijtgeraakt en begint een zoektocht naar zijn vrouw en kinderen. Die zoektocht kent nogal wat hobbels en kuilen en leidt er uiteindelijk toe dat hij een aantal mensen leert kennen waar hij goed bevriend mee raakt. De dagen na de tsunami overleven ze, maar er komt al snel het probleem van te weinig geld te hebben. En dus worden er plannen gesmeed om aan geld te komen. En die plannen zijn niet het zoeken naar een eerlijk baantje.
Grip blijft ondertussen, met hulp van zijn Amerikaanse collega Shauna Friedmann, op zoek naar de waarheid achter de zwijgende terrorist. Uiteraard staan Friedmann en Grip ver van elkaar af als het gaat om de terrorist. Beide hebben zo hun eigen geheimen die ze maar moeilijk los willen laten. Bovendien komen we er achter dat Grip een nogal bijzonder dubbelleven leidt. Het is een leven waarvan hij absoluut niet wil dat het openbaar wordt.
Het verhaal van twee agenten die samen moeten werken om hun zaak op te lossen is natuurlijk geen geniale ingeving. Dit is iets wat we al honderden zo niet duizenden keren in thrillers hebben gelezen. En ja, dat de twee niet samen kunnen werken of in ieder geval vinden dat de een er totaal verkeerd naar kijkt dan de ander is ons ook niet vreemd.
En toch is De Zweed een fantastische thriller! Amerikanen en terroristen zijn zo normaal geworden, dat je ook niet meer raar opkijkt over de methoden die Amerikanen gebruiken om achter een waarheid te komen. Wat juist wel mooi is in dit verhaal is dat Grip de Europese kijk heeft op informatie vergaren. Hij laakt in het boek op een mooie wijze de martelwerkzaamheden die zijn Amerikaanse collega's (of andere landen) gebruiken op de terrorist.
Ook weet Robert Karjel je steeds weer te triggeren met informatie. Dat de twee verhaallijnen ergens gaan samenkomen is niet meer dan normaal, maar op wat voor manier dat uiteindelijk gebeurt verraste mij toch alsnog heel erg. Ook als je eenmaal de waarheid kent eindigt het boek niet, maar krijg je steeds meer stukjes van die waarheid te weten. Je weet namelijk nog maar zo weinig op het moment dat je alles denkt te weten. Dat is wat Karjel zo geniaal heeft gedaan. Je denkt het te weten en te snappen en dan komt er niet veel later toch nog weer extra informatie die je niet zag aankomen.
Het achterliggende thema over de tsunami vind ik zelf persoonlijk ook een originele insteek. Er is nog betrekkelijk weinig geput uit deze vreselijke gebeurtenis. Dit terwijl we toch inmiddels alweer 10 jaar verder zijn. Na het lezen van De Zweed snap ik eigenlijk niet goed waarom niet meer schrijvers iets hiermee gedaan hebben. Het is namelijk voor thrillers een uiterst lugubere en daardoor uiterst geschikte ambiance voor een thriller.
Robert Karjel heeft het aangedurfd en heeft er een parel van een thriller van gemaakt. Ik ben benieuwd hoe dit boek wordt omgezet in een serie. Als het de genialiteit van het boek ook maar iets weet te benaderen heeft 20th Century Fox er een goudmijn bij.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Deel van de inspiratie van het boek is de tsunami. Inmiddels is het alweer meer dan 10 jaar geleden dat er rond de Kerstdagen het vreselijke nieuws kwam van een tsunami in de buurten van Indonesië, Thailand en nog veel meer plekken. Het had honderdduizenden doden tot gevolg.
In De Zweed wordt je als lezer ook meegenomen naar die periode. We volgen namelijk twee personen in dit boek. De ene is Ernst Grip. Hij is momenteel werkzaam als beveiliger rond het koningshuis in Zweden. Hij wordt opgeroepen om naar Amerika te gaan. In Amerika is een terrorist die geen woord wil zeggen. Aan Grip de taak om erachter te komen of deze vermeende terrorist een Zweeds staatsburger is of niet.
Aan de andere kant lees je het verhaal van I. Zijn verhaal begint na de tsunami. Hij is alles en iedereen kwijtgeraakt en begint een zoektocht naar zijn vrouw en kinderen. Die zoektocht kent nogal wat hobbels en kuilen en leidt er uiteindelijk toe dat hij een aantal mensen leert kennen waar hij goed bevriend mee raakt. De dagen na de tsunami overleven ze, maar er komt al snel het probleem van te weinig geld te hebben. En dus worden er plannen gesmeed om aan geld te komen. En die plannen zijn niet het zoeken naar een eerlijk baantje.
Grip blijft ondertussen, met hulp van zijn Amerikaanse collega Shauna Friedmann, op zoek naar de waarheid achter de zwijgende terrorist. Uiteraard staan Friedmann en Grip ver van elkaar af als het gaat om de terrorist. Beide hebben zo hun eigen geheimen die ze maar moeilijk los willen laten. Bovendien komen we er achter dat Grip een nogal bijzonder dubbelleven leidt. Het is een leven waarvan hij absoluut niet wil dat het openbaar wordt.
Het verhaal van twee agenten die samen moeten werken om hun zaak op te lossen is natuurlijk geen geniale ingeving. Dit is iets wat we al honderden zo niet duizenden keren in thrillers hebben gelezen. En ja, dat de twee niet samen kunnen werken of in ieder geval vinden dat de een er totaal verkeerd naar kijkt dan de ander is ons ook niet vreemd.
En toch is De Zweed een fantastische thriller! Amerikanen en terroristen zijn zo normaal geworden, dat je ook niet meer raar opkijkt over de methoden die Amerikanen gebruiken om achter een waarheid te komen. Wat juist wel mooi is in dit verhaal is dat Grip de Europese kijk heeft op informatie vergaren. Hij laakt in het boek op een mooie wijze de martelwerkzaamheden die zijn Amerikaanse collega's (of andere landen) gebruiken op de terrorist.
Ook weet Robert Karjel je steeds weer te triggeren met informatie. Dat de twee verhaallijnen ergens gaan samenkomen is niet meer dan normaal, maar op wat voor manier dat uiteindelijk gebeurt verraste mij toch alsnog heel erg. Ook als je eenmaal de waarheid kent eindigt het boek niet, maar krijg je steeds meer stukjes van die waarheid te weten. Je weet namelijk nog maar zo weinig op het moment dat je alles denkt te weten. Dat is wat Karjel zo geniaal heeft gedaan. Je denkt het te weten en te snappen en dan komt er niet veel later toch nog weer extra informatie die je niet zag aankomen.
Het achterliggende thema over de tsunami vind ik zelf persoonlijk ook een originele insteek. Er is nog betrekkelijk weinig geput uit deze vreselijke gebeurtenis. Dit terwijl we toch inmiddels alweer 10 jaar verder zijn. Na het lezen van De Zweed snap ik eigenlijk niet goed waarom niet meer schrijvers iets hiermee gedaan hebben. Het is namelijk voor thrillers een uiterst lugubere en daardoor uiterst geschikte ambiance voor een thriller.
Robert Karjel heeft het aangedurfd en heeft er een parel van een thriller van gemaakt. Ik ben benieuwd hoe dit boek wordt omgezet in een serie. Als het de genialiteit van het boek ook maar iets weet te benaderen heeft 20th Century Fox er een goudmijn bij.