Het is niet gek om te zeggen dat Nick Pengelley een man van de wereld is. Geboren in Australië; voor zijn werk als politiek analist reizend door het Midden-Oosten en momenteel wonend in Canada, kan je je indenken dat zijn paspoort vol met Internationale stempels zit. Vorig jaar verscheen zijn debuutthriller Ryder, waarmee hij ook aantoonde veel te weten over de geschiedenis van het Verenigd Koninkrijk. Kortom, Nick Pengelley barst van de kennis en expertise over enkele van de vele geheimen van ons aardrijk. En die ervaringen brengt hij over aan zijn lezers middels thrillers. Na Ryder is nu het vervolg verschenen, Gestolen erfgoed.

Zo’n twee eeuwen geleden versloegen Britse eenheden het Amerikaanse leger op eigen terrein. In Washington plunderden de Britten o.a. het Capitool en het Witte Huis, waarbij ze enkele kostbare schatten meenamen. Vandaag de dag heeft die buit – welke nooit is teruggevonden – een onschatbare waarde, zowel historisch als financieel. De Londense conservator Peter Hendry heeft aanwijzingen gevonden welke zou kunnen leiden naar deze gestolen kostbaarheden. Hij deelt zijn bevindingen met Ayesha Ryder, die in opdracht van de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken de bewijzen van Hendry moet onderzoeken. Al snel na haar ontmoeting met Hendry wordt de museumcurator vermoord. Ayesha heeft geen tijd om te rouwen, want na hun afspraak is zij moordverdachte nummer één. Ze slaat op de vlucht, wetende dat er meer mensen op de hoogte zijn van de vondsten en ze dus niet de enige is die het mysterie uit het verleden wil ontrafelen.

Bovenstaande klinkt voor de lezers van het eerste deel bekend. Ook daarin wordt een invloedrijk persoon vermoord nadat hij op het punt staat belangrijke onthullingen over een gebeurtenis uit het verleden naar buiten te brengen. En ook daar was Ayesha de laatste persoon die diegene had ontmoet. Nick Pengelley flikt hetzelfde kunstje dus met Gestolen erfgoed. Maar vervelen doet het allerminst. Hoewel de verhaalopzet dus nagenoeg hetzelfde is, weet Pengelley de lezer wel te verrassen. De feiten, geheimen en verborgen aanwijzingen maken van Gestolen erfgoed een zeer fijne puzzeltocht langs eeuwenoude mysteries. Grondlegger Dan Brown is er groot mee geworden, maar Pengelley giet het alles in een modern jasje. Niet alleen de gestolen schatten uit 1812 spelen een rol in verhaal, maar ook de veelbesproken zoektocht naar de Ark des Verbonds wordt behandeld. Pengelley houdt zich niet aan de alom bekende fabels over dit heilige voorwerp, maar geeft er een geheel eigen draai aan, dat past in deze tijd.

Dit alles doet hij in een moordend tempo; razendsnel wordt je door het verhaal geloosd, waarbij je amper tijd hebt om bij te komen van de vorige gebeurtenis. Het lijkt alsof Pengelley geen rem kent en alles wat er in zijn hoofd zoemt zo snel mogelijk heeft willen opschrijven. Soms is een adempauze geen overbodige luxe en had hij in sommige situaties beter zijn tijd kunnen nemen door het in een wat rustiger tempo te vertellen.

Al met al is Gestolen erfgoed wederom een geslaagd verhaal, waarbij Ayesha Ryder zich ontpopt tot een uniek personage in thrillerland. Je kan haar omschrijven als een kruising tussen Lara Croft en Robert Langdon; stoer, slim en vastberaden. Bovendien beschikt ze – mede door haar heftige verleden als Palestijns commando – over veel moed en een vurige vechtlust. Hopelijk gaan we nog veel van haar horen. In ieder geval staat er nog een derde deel op de planning, maar het gerucht gaat dat Pengelley denkt over meer delen. Dat moeten we zeker toejuichen, want met al zijn Internationale ervaring heeft hij ons nog veel meer te vertellen, dat is een ding dat zeker is!