Wie het nieuws over ruimtereizen een beetje heeft bijgehouden zal wellicht weten dat de Nederlanders van plan zijn om over een paar jaar mensen naar Mars te sturen. Van over de hele wereld mogen mensen zich voor deze Marsmissie aanmelden waarna uiteraard zeer strenge fysieke en psychische tests zullen plaatsvinden om te bepalen wie er naar Mars mogen. De selectieprocedure en de reis naar Mars zullen wereldwijd worden uitgezonden in een reality-televisieprogramma. Er is echter een hele grote nadeel aan deze reis. De toekomstige kolonisten zullen nooit meer terug kunnen. Daarvoor is er te weinig brandstof en te weinig geld.

Echter! Dat was niet de bedoeling van de missie die in het boek Mars van Andy Weir wordt uitgevoerd. Integendeel, het is de bedoeling dat de gehele bemanning van de marsmissie heelhuids terugkeert naar moeder aarde. En laat het nou net daar meteen aan het begin van het boek al misgaan. De hoofdpersoon van het boek, Mark Watney, raakt door een storm op de rode planeet gescheiden van de rest van de bemanning die denkt dat hij om het leven is gekomen en zonder hem terugkeert naar de aarde. Hij is gestrand in een vijandige omgeving op miljoenen kilometers van de aarde en daar is Mark natuurlijk helemaal niet blij mee. Zoals hij het zelf in de eerste zinnen van het boek verwoordt: Ik ben goed de lul. Dat is mijn weloverwogen mening. Goed de lul.

Maar Mark Watney is niet het type dat bij de pakken neer gaat zitten. Hij weet contact te maken met de aarde en vanaf dat moment wordt er alles aan gedaan om hem van Mars te krijgen. Tot die tijd - en dan hebben we het over anderhalf jaar - zal hij zelfstandig moeten zien te overleven. De kritieken die dit boek kreeg waren overwegend positief. De Wall Street Journal had het zelfs over het beste sci-fi boek van de afgelopen jaren en Entertainment Weekly noemde het 'an impressively geeky debut novel'. En daar zit hem nou wel net voor mij de kneep. Ik ben namelijk niet echt een 'geek'.

Vanaf het moment dat overlevingsmissie voor Mark Watney begint moet je echt heel goed bij de les blijven om alle technische verhandelingen te begrijpen die het boek rijk is. Zo wordt uitvoerig uit de doeken gedaan welke technische modificaties hij aan zijn leefomgeving moet doen en hoe hij allerlei gewassen in de ruimte moet verbouwen om in leven te blijven. Het gebeurde me meer dan eens dat ik een pagina opnieuw moest leven en dan nog snapte ik niet altijd welke technische kunstgrepen Mark nu weer had uitgehaald. Mark is er zelf trouwens ook niet altijd zeker van dat zijn lezer hem nog volgt en richt zich dan ook door middel van logboek aantekeningen regelmatig rechtstreeks tot de lezer en vraagt hem of hij het allemaal nog een beetje begrijpt. Als ik terug had kunnen bloggen dan had ik hem graag medegedeeld dat ik het spoor regelmatig bijster was. Dit deed voor mij toch wel enigszins afbreuk aan de spanning.

Uiteindelijk was het boek voor mij toch wel redelijk geslaagd doordat Mark een mooie anti-held blijkt te zijn die ondanks zijn benarde situatie de nodige grappen en grollen maakt wanneer hij zich tot de lezer richt of wanneer hij contact weet te leggen met het reddingsteam op aarde. Ondertussen zijn er plannen om het boek te verfilmen met Ridley Scott als regisseur en Matt Damon als Mark Watney. Misschien dat ik er tegen de tijd dat die film uitkomt maar eens heen ga. Al is het maar om te zien wat al die technische handelingen nou precies inhielden. En om Matt Damon aardappelen op de rode planeet te zien telen.