‘Want dat is wat ik graag schrijf. Kritische onderwerpen in een fijn te lezen boek’. Het zijn de woorden van Esther Boek. Inmiddels heeft ze bewezen dat ook tot een goed einde te kunnen brengen. Was er eerst Geen kind meer, haar debuut dat is gebaseerd op een onterechte beschuldiging van haar zoon, in april verscheen De perfecte moeder, een verhaal over ouders en kinderen. 

De gebeurtenissen in De perfecte moeder tilt de lezer boven enkele generaties uit. Helena is het levende resultaat uit een jeugdige relatie tussen Nelleke van Beek en Jacob van Oldenbarneveld. Nelleke is opgegroeid in een liefdeloos gezin en heeft besloten dat zij niet dezelfde fout gaat maken. Tijdens een feestje waar ze in de bediening werkt heeft ze haar oog laten vallen op de niet onbemiddelde Jacob van Oldenbarneveld. Een afspraakje tussen twee tieners dat uitloopt op een avontuurtje op een hooizolder zorgt dat de ongesteldheid bij Nelleke negen maanden achterwege blijft. Ze is zwanger en het resultaat is Helena. In de tussentijd heeft Jacob de zwangerschap erkend en besloten dat Helena hun beider dochter is. Jacob’s ouders zijn het hier duidelijk niet mee eens, Nelleke komt niet uit het milieu waar de Oldenbarnevelders zich in bewegen. Het leven van Nelleke in het immens grote landhuis, hetzelfde huis als haar schoonouders, wordt echter niet zoals ze zich heeft voorgesteld.

‘Als papa thuis is, is mama veel liever, veel vrolijker. Ze lacht vaker en haar stem klinkt anders. Als papa thuis is, is mama bijna de beste moeder die ze zou kunnen hebben’

Esther Boek heeft in De perfecte moeder een helaas alledaags onderwerp voor het voetlicht gebracht. Opgroeiende kinderen bij ouders die zelf zo vol problemen zitten dat het goed opvoeden van kinderen, niet goed mogelijk blijkt. Beiden zouden het graag anders willen, hun levens worden door de auteur ook kristalhelder in beeld gebracht, maar ondanks de ervaringen uit hun eigen jeugd die ze met zich meedragen, blijkt de werkelijkheid toch niet altijd conform hun plannen en dromen te verlopen. 

Met deze roman die boven de generaties uitstijgt heeft de auteur een emotionele en aangrijpende levensgeschiedenis van twee vrouwen in beeld gebracht. Het dilemma daarbij is dat beide als ervaringsdeskundige door hun eigen jeugd kunnen worden gezien maar toch niet bij machte lijken te zijn om herhaling te voorkomen. Duidelijk wordt dat het ook geen thema van deze tijd is maar voor alle generaties geldt. In regelmatig wisselend perspectief wordt door Esther Boek de levens van beide vrouwen zo natuurlijk en waarheidsgetrouw in beeld gebracht, zowel als opgroeiend kind, puber en volwassen vrouw, dat het bij wijze van spreken zomaar in je omgeving kan plaatsvinden. 

De perfecte moeder is, naast een goed leesbare roman ook een verhaal over eigenwaarde, onmacht, verlangen, vertrouwen en helaas ook veel wantrouwen. Het neigt ook hier naar de zogenaamde KOPP-kinderen, voor veel buitenstaanders nauwelijks bekend; Kinderen van Ouders met Psychische Problemen. Waarbij vervolgens de vraag ‘Nature’ of ‘Nurture’ interessant wordt. ‘Nature’ staat voor alle eigenschappen van het individu die zijn bepaald door aanleg, bijvoorbeeld het genetisch materiaal. En het woord ‘Nurture’ voor alle eigenschappen die zijn bepaald door opvoeding, voornamelijk door de leefomgeving. Een thema om even bij stil te staan en in jezelf, onhoorbaar voor je omgeving, te mompelen: ‘count your blessings’.