Achttien jaar geleden zei Martha haar vriendin Juliet gedag op een verlaten donker weggetje langs de rivier. De volgende morgen werd haar fiets gevonden aan de waterkant, Juliet zelf is nooit gevonden.
Als Martha, ondertussen een bekende tv-persoonlijkheid, twee decennia later een programma gaat maken over onopgeloste vermissingzaken is haar eerste zaak die van Juliet. Ze zal hiervoor contact moeten zoeken met haar oude vrienden om er achter te komen wat er nu precies gebeurd is. Al snel blijkt dat niets was zoals het leek en dat zelfs beste vriendinnen geheimen voor elkaar kunnen hebben.
Kleine leugens begint met een flashback naar een moment in het verleden, een kind van 7 dat met haar broertje langs een klif loopt en van het een op andere moment ligt het broertje beneden. Was dit haar schuld? Je maakt vervolgens kennis met Casey en Martha, wat Isabel Ashdown fantastisch doet is ervoor zorgen dat je Martha meteen sympathiek vindt en voor Casey gelijk een gevoel van afkeer voelt. Martha heeft overduidelijk te maken met geheimen. Ze heeft geheimen voor haar collega's en komt er achter dat Juliet vroeger geheimen voor haar had. Ze doet alles voor succes en om erachter te komen wat er met Juliet gebeurd is.
Casey is nog de meest intrigerende persoon, ze vindt zichzelf weerzinwekkend, onzichtbaar en straft zichzelf als het niet gaat zoals ze wil. Dit personage is het beste uitgewerkt, je blijft je ook maar afvragen wat zij met dit hele verhaal te maken heeft en waarom zij zich zo naar voelt.
Het verhaal is opgedeeld in drie delen met daarin de perspectieven van Martha en Casey, hiermee is Kleine leugens qua opbouw vrijwel gelijk aan Ashdowns vorige boek Kleine zus. Er zijn veel flashbacks, zeker in het begin van het boek en hierdoor duurt het lang voordat het verhaal op gang begint te komen.
Pas laat in het boek is duidelijk waarom voor deze opbouw gekozen is en ook dan komt het verhaal eindelijk een keer op gang. Dan begint ook de spanning maar voor veel lezers zal dit veel te laat zijn, mogelijk hebben ze het boek allang weggelegd. Toch is het plot aardig bedacht en heeft het nog wel verrassende elementen, maar het geheel blijft wat magertjes. Het verhaal is er dan ook een die niet lang zal blijven hangen en de noemer van thriller eigenlijk niet verdient.
Als Martha, ondertussen een bekende tv-persoonlijkheid, twee decennia later een programma gaat maken over onopgeloste vermissingzaken is haar eerste zaak die van Juliet. Ze zal hiervoor contact moeten zoeken met haar oude vrienden om er achter te komen wat er nu precies gebeurd is. Al snel blijkt dat niets was zoals het leek en dat zelfs beste vriendinnen geheimen voor elkaar kunnen hebben.
Kleine leugens begint met een flashback naar een moment in het verleden, een kind van 7 dat met haar broertje langs een klif loopt en van het een op andere moment ligt het broertje beneden. Was dit haar schuld? Je maakt vervolgens kennis met Casey en Martha, wat Isabel Ashdown fantastisch doet is ervoor zorgen dat je Martha meteen sympathiek vindt en voor Casey gelijk een gevoel van afkeer voelt. Martha heeft overduidelijk te maken met geheimen. Ze heeft geheimen voor haar collega's en komt er achter dat Juliet vroeger geheimen voor haar had. Ze doet alles voor succes en om erachter te komen wat er met Juliet gebeurd is.
Casey is nog de meest intrigerende persoon, ze vindt zichzelf weerzinwekkend, onzichtbaar en straft zichzelf als het niet gaat zoals ze wil. Dit personage is het beste uitgewerkt, je blijft je ook maar afvragen wat zij met dit hele verhaal te maken heeft en waarom zij zich zo naar voelt.
Het verhaal is opgedeeld in drie delen met daarin de perspectieven van Martha en Casey, hiermee is Kleine leugens qua opbouw vrijwel gelijk aan Ashdowns vorige boek Kleine zus. Er zijn veel flashbacks, zeker in het begin van het boek en hierdoor duurt het lang voordat het verhaal op gang begint te komen.
Pas laat in het boek is duidelijk waarom voor deze opbouw gekozen is en ook dan komt het verhaal eindelijk een keer op gang. Dan begint ook de spanning maar voor veel lezers zal dit veel te laat zijn, mogelijk hebben ze het boek allang weggelegd. Toch is het plot aardig bedacht en heeft het nog wel verrassende elementen, maar het geheel blijft wat magertjes. Het verhaal is er dan ook een die niet lang zal blijven hangen en de noemer van thriller eigenlijk niet verdient.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Als Martha, ondertussen een bekende tv-persoonlijkheid, twee decennia later een programma gaat maken over onopgeloste vermissingzaken is haar eerste zaak die van Juliet. Ze zal hiervoor contact moeten zoeken met haar oude vrienden om er achter te komen wat er nu precies gebeurd is. Al snel blijkt dat niets was zoals het leek en dat zelfs beste vriendinnen geheimen voor elkaar kunnen hebben.
Kleine leugens begint met een flashback naar een moment in het verleden, een kind van 7 dat met haar broertje langs een klif loopt en van het een op andere moment ligt het broertje beneden. Was dit haar schuld? Je maakt vervolgens kennis met Casey en Martha, wat Isabel Ashdown fantastisch doet is ervoor zorgen dat je Martha meteen sympathiek vindt en voor Casey gelijk een gevoel van afkeer voelt. Martha heeft overduidelijk te maken met geheimen. Ze heeft geheimen voor haar collega's en komt er achter dat Juliet vroeger geheimen voor haar had. Ze doet alles voor succes en om erachter te komen wat er met Juliet gebeurd is.
Casey is nog de meest intrigerende persoon, ze vindt zichzelf weerzinwekkend, onzichtbaar en straft zichzelf als het niet gaat zoals ze wil. Dit personage is het beste uitgewerkt, je blijft je ook maar afvragen wat zij met dit hele verhaal te maken heeft en waarom zij zich zo naar voelt.
Het verhaal is opgedeeld in drie delen met daarin de perspectieven van Martha en Casey, hiermee is Kleine leugens qua opbouw vrijwel gelijk aan Ashdowns vorige boek Kleine zus. Er zijn veel flashbacks, zeker in het begin van het boek en hierdoor duurt het lang voordat het verhaal op gang begint te komen.
Pas laat in het boek is duidelijk waarom voor deze opbouw gekozen is en ook dan komt het verhaal eindelijk een keer op gang. Dan begint ook de spanning maar voor veel lezers zal dit veel te laat zijn, mogelijk hebben ze het boek allang weggelegd. Toch is het plot aardig bedacht en heeft het nog wel verrassende elementen, maar het geheel blijft wat magertjes. Het verhaal is er dan ook een die niet lang zal blijven hangen en de noemer van thriller eigenlijk niet verdient.