Voordat de Amerikaanse Karen Rose fulltime schrijfster werd, had ze een hele andere carrière. Ze heeft chemie gestudeerd, werd ingenieur en heeft lange tijd in de levensmiddelentechnologie in Cincinnati gewerkt. In 2003 kwam haar eerste (romantische) thriller uit: Don’t tell. Sindsdien staat Rose bekend als Queen of Romantic Suspense. Bovendien heeft ze niet stilgezeten: er zijn inmiddels meer dan 23 boeken van haar hand verschenen en haar werk is in meer dan 20 landen op de markt gebracht. Onlangs is bij uitgeverij De Fontein haar twintigste boek, De duistere kant, in Nederlandse vertaling verschenen. In Amerika is dit boek al in 2018 op de markt gebracht.

Rechercheur Adam Kimble is verwikkeld in de zwaarste zaak van zijn leven: hij moet een moordenaar opsporen die het onder andere gemunt heeft op Meredith Fallon, de vrouw van wie hij houdt. Zij helpt vrouwen die het slachtoffer zijn geworden van seksueel geweld weer terug te keren in de maatschappij. De moordenaar is hier duidelijk niet van gediend. Om Meredith te beschermen zal Adam alles doen wat nodig is, ook als dat betekent dat hij zijn demonen uit het verleden en zijn PTSS onder ogen moet komen.

Wie nog nooit eerder een boek van Karen Rose ter hand heeft genomen, kan beter niet met deze beginnen. De duistere kant is namelijk deel 4 in de Cincinnati-reeks en zoals we van Rose gewend zijn laat ze personages die eerder een hoofd- of bijrol hebben gespeeld terugkeren en daarom is het boek moeilijk te volgen zonder deze voorkennis. Vooral omdat de verhoudingen tussen de personages nogal gecompliceerd in elkaar zitten. Hierdoor wil de lezer nog wel eens het overzicht kwijt raken.

Het boek is ruim 600 pagina’s dik en speelt zich af in een tijdsbestek van vier dagen. In die vier dagen gebeuren wel erg veel moorden en aanslagen. Eerlijk gezegd is dit echt een beetje te veel van het goede, waardoor het verhaal behoorlijk aan geloofwaardigheid inboet. Het geeft het gevoel dat Rose niet precies wist waar ze met het verhaal heen wilde en er daarom maar zo veel mogelijk moorden heeft ingestopt. En dat is jammer, want overdaad schaadt en we weten dat Rose zoveel beter kan.

Ook wat serieuzere onderwerpen komen in De duistere kant aan bod, zoals Adam die worstelt met zijn PTSS en het seksueel misbruik waar de patiënten van Meredith mee te maken krijgen. Helaas blijven deze onderwerpen redelijk aan de vlakte, wat jammer is, want wat meer diepgang had het boek geen kwaad gedaan. De karakterontwikkeling is dunnetjes en staat Rose toch vooral bekend om haar erotische scenes, in dit boek lijken de hoofdpersonages niet echt chemistry met elkaar te hebben.

Al met al lijkt het of Rose haar touch een beetje aan het verliezen is. Veel moorden en geweld staan niet altijd garant voor een goede thriller en dat bewijst ze met dit boek. De echte Rose-fans zal dit echter niet uitmaken en zij zullen het boek ongetwijfeld weer verslinden. Een zeer magere voldoende.