Wilbur Smith (1933) schrijft bijna aan de lopende band bestsellers. Sinds 1964 zijn er meer dan 40 uitgekomen, waarvan al meer dan 120 miljoen exemplaren verkocht zijn. De landen waar zijn verhalen zich afspelen zijn meestal Egypte of in het werelddeel Afrika. Zijn boeken zijn losstaand te lezen, maar zijn ook onderdeel van een serie. Dit boek hoort bij de Ballantyne-serie, net als Triomf van de koning (lees onze recensies hier).

Een layout van de kaft die kenmerkend is voor de boeken van Wilbur Smith: een vrij donkere achtergrond, met daarop in grote letters de naam van de schrijver, wat kleiner de titel en een toelichting ‘Conflict, liefde en vriendschap in de Zambezi-vallei.’ Bovenaan een foto met een indringende blik van een luipaard en een ondergaande zon, onderaan een onheilspellend beeld van een huis en omgeving waar een brand woedt.

Ook in dit boek neemt Wilbur Smith je weer mee naar een ander continent, naar Zimbabwe, het vroegere Rhodesië. Craig Mellow, een bestsellerschrijver is naar Amerika verhuisd, toen Rhodesië onafhankelijk verklaard werd. Graag zou hij terug willen, want hij mist het land en de cultuur. Als hem een mogelijkheid geboden wordt, grijpt hij die met beide handen aan. Hij wil proberen de oude familiebezittingen weer in ere te herstellen. Met Sally-Anne, een fotografe verkent hij al vliegend de omgeving.

‘In de bocht van de rivier lag een stuk open land dat door zebra’s was afgegraasd. Bij de nadering van het vliegtuigje galoppeerden ze angstig weg. ‘Daar kan ik wel landen’, zei ze. Ze maakte een reeks lage vluchten zodat ze zelfs de afdrukken van de zebrahoeven op de grond konden zien. Ze zette de Cessna aan de grond. Ze stapten uit en liepen over de vlakte naar de rand van het bos, volgeden daar een wildspoor en kwamen op een rotspunt hoog boven de rivier uit. Wat ze zagen zag eruit als een Afrikaanse camee: witte zandbanken en door het water gepolijste rots, bomen met kunstig gevlochten nesten van wevervogels, hoge bomen met witte slangachtige wortels die over de rotsen gleden, en daarachter het open woud.’

Met veel oog voor detail wordt de omgeving beschreven, waardoor je echt een andere wereld in stapt bij het lezen van Een luipaard jaagt 's nachts. Het blijft echter niet bij mooie natuurbeschrijvingen, maar wordt ook enorm spannend. De verschillende stammen in Zimbabwe zijn weer in strijd met elkaar en Craig moet grote moeite doen om zijn familiebezit weer te mogen beheren. De spannende taferelen die dit oplevert worden op dezelfde manier beschreven, waardoor dit boek vlot doorleest.

‘Hij zag nu veel beweging rond de gestrande truck, terwijl de landrover moeizaam maar dapper voorthobbelde. ‘O, nee!’ riep Craig uit. Wat er ook gebeurd was, de vrachtwagen kon weer rijden en kwam nu – zo mogelijk nog sneller- op hen af. Er werd opnieuw een salvo met het zware machinegeweer gelost, alsof ze hun een lesje wilden leren. In de landrover klonk een gil en Craig durfde niet te vragen wat er gebeurd was.’

Je gaat meeleven met Craig en Sally-Anne en de mensen die zij tegenkomen. Ieder komt tot leven door diezelfde uitvoerige beschrijvingen. Nergens wordt dit echter saai, en de vaart blijft er goed in zitten. In het laatste deel speelt de traditie en oude cultuur een grote rol, wat doorspeelt in het nu.

‘Het midden van de grot was open. De grond was schoongeveegd en in de open ruimte hadden mensenhanden uit het glanzende kalksteen een vierkant platform, een soort toneel, opgebouwd – of een heidens altaar. Op het altaar, met de benen tot de borst opgetrokken en gekleed in de gevlekte , gouden huid van een luipaard, zat het lichaam ven een man.'

Daarna volgen weer spannende ontwikkelingen, waardoor je tot het eind van het boek gegrepen blijft. De afwisseling van aandacht voor de natuur, de personen, cultuur, achtergronden en spannende situaties, maakt dit een heerlijk leesboek. Een spannend boek om uit de huidige realiteit te stappen en je te laten meenemen naar een andere wereld!