Afrekening is het 7e deel met Marin Servaz in de hoofdrol. Waar Servaz in de eerste boeken een persoonlijke strijd met Hirtman en een zoektocht naar Marinne. Deze combinatie bracht je als lezer veel spanning welke onder je huid kroop. Deze psychologische spanning is net als bij het boek Afdaling een stuk minder. Of dit puur de ontbrekende combinatie met de oude vijand is niet helemaal duidelijk, maar Servaz komt minder krachtig over waardoor ook de spanningsboog niet hetzelfde wordt als dat deze in voornamelijk de eerste 5 boeken was.

In afrekening raakt Martin Servaz samen met zijn team betrokken bij een serie moorden in de bossen welke bij Toulouse zijn gelegen. Als vanouds weet Minier de omgeving goed neer te zetten. De sfeer van de omgeving komt mooi naar voren zodat je je als lezer een goed beeld kunt vormen.

Vrij snel in het onderzoek wordt het team uitgebreid met Raphael. Hij stond er op om in het team te komen en met Servaz samen te werken.

Bij de eerste crimescene ontdekken ze al snel dat het hier geen standaard moord of ongeluk betreft. Omdat de jongen die is aangereden een dierenhoofd op heeft en verder niets draagt volgt al snel een onderzoek in de omgeving. Hieruit heeft het alle schijn dat de jongen is opgejaagd.

In het onderzoek dat volgt wordt al snel duidelijk dat er meer aan de hand is en dat de zaak veel groter is dan dat deze in eerste instantie leek te zijn. Ook blijken er overeenkomsten te zijn tussen gebeurtenissen voor een aantal verdwijningen.

Wat volgt is een zoektocht naar een andere verdwenen jongen, naar een man met blauwe ogen en het in kaart krijgen van het netwerk van een grote groep die het recht in eigen hand lijken te nemen. Het grootste probleem voor het team is dat er ook mensen met hoge en belangrijke functies bij betrokken zijn. Wie is er te vertrouwen en lopen ze door het onderzoek zelf geen groot gevaar?

De personages spreken wederom voor zich. Ook de nieuwe personages hebben een eigen karakter en passen direct goed in het verhaal. Conversaties lopen goed in elkaar over en komen geloofwaardig over.

Via thrillzone mocht ik deelnemen aan de leesclub met het boek Afrekening van Bernard Minier. Ik had nog niet eerder een boek van deze schrijver gelezen. Ik vind dit boek geweldig. Er zit echt van alles in; prachtige zinnen, mythologische linken, weetjes, maatschappijkritische elementen die heel herkenbaar en passend zijn bij de tijdsgeest tijdens corona. Daarnaast is het een lekker spannend verhaal, met goede opbouw, verschillende verhaallijnen en aansprekende personages.
Het verhaal begint met een cursieve proloog, die pas aan het einde op zijn plek valt. Daarna speelt zich een hoofdstuk af tijdens vollemaan waarna de opbouw chronologisch per dag te lezen is. Per hoofdstuk wisselt het perspectief tussen personages waarmee er meerdere verhaallijnen gecreëerd worden. Er zijn een paar cursieve delen tekst waarbij niet meteen duidelijk is wie daar een rol speelt en hoe dit doorwerkt.
Een slachtoffer wordt dood gevonden met een hertenkop over zijn hoofd en de gebrandmerkte tekst ‘gerechtigheid’. Servaz en zijn team worden op het onderzoek gezet. De sporen geven Servaz en zijn team al snel het beeld dat deze jongen opgejaagd en bedreigd is door meerdere personen. Als ze bij de familie van het slachtoffer komen zit daar een journaliste. Enerzijds probeert deze meer informatie te achterhalen, anderzijds zet ze soms de situatie op scherp. Er ontstaat het vermoeden dat er gelekt is vanuit de politie. In het onderzoek krijgen ze het idee dat dit voorval niet op zichzelf staat. Er blijken meerdere mannen vermist die aan eenzelfde profiel voldoen. Ondertussen zijn er meerdere medewerkers van de politie die een rol spelen in het verhaal, terwijl de dreiging richting de politie vanuit de maatschappij groter wordt. Herkenbare scenes van oproer en opstand maken het alleen maar moeilijker voor Servaz om de schuldigen te achterhalen.

Afrekening had steeds mijn volle aandacht. Het is in begrijpelijke taal geschreven met af en toe een moeilijk woord. Omdat er zoveel in dit boek te ontdekken was, heb ik het wel een paar keer aan de kant gelegd, om daarna met veel zin weer op te pakken. Ik kom veel opmerkelijke citaten tegen. Dat vind ik al bijzonder. Normaal gesproken is het een thriller, zit ik in het verhaal en vallen zinnen niet zo op. Nu blijf ik schrijven om bijzondere zinnen bij te houden. Er zit soms een herhaling qua thema (jachtmaand, roofdieren, opjagen slachtoffer, roofdieren gericht op vrouwelijk slachtoffer, gelinkt aan Afrika), soms een mooi beeld (de angst had een geluid… een geur… een kleur p.11 of dat het leven is als die zwaailichten; een lichtstraal tussen twee eindeloze duisternissen p. 21), soms iets maatschappij-kritisch (nav Tinder; … we worden ook gebruikt, gebruiks- en wegwerpartikelen p. 14). En dat was nog maar het begin van het boek.

Omdat er veel herkenbare elementen zitten die de tijdsgeest weergeven, de onvrede tijdens corona, maatregelen die met corona te maken hebben en maatschappijkritische elementen die echt wel leven, zou dit zomaar echt kunnen gebeuren. Het gaat wel echt ver in dit boek, maar op een of andere manier vind ik het wel geloofwaardig. Daarnaast vind ik het ook wel aangrijpend om te lezen hoe ver mensen kunnen gaan en hoe de mens tot dier wordt (zowel kijkend naar slachtoffer als dader).

Minier heeft er een fan bij!

In de bossen van Toulouse wordt in de holst van de nacht een naakte jongen dood aangetroffen, met zijn hoofd in een hertenkop en het woord gerechtigheid op zijn borst gebrand. Zo begint de jacht op de daders die dit op hun geweten hebben het zijn mensen die zo het lijkt een sport van hebben gemaakt om op mensen te jagen. Hoofdinspecteur Martin Servaz en zijn team ontdekken al snel dat er meerdere jongens vermist worden.
Servaz denk dat er een complot is waar de Franse elite mee te maken heeft en die ook zorgt dat er een groeiende kloof die ontstaat tussen inwoners van Frankrijk .Het wordt een race tegen de klok om de situatie niet uit de hand te laten lopen maar lukt dat hem nog wel?
Mijn mening
Het is een thriller die als je het leest zeker met de realiteit te maken heeft zoals spanningen in de maatschappij en de corona die heerst. En zoals Minier zelf ook zegt heeft hij gebeurtenissen net voor of tijdens het schrijven in Frankrijk gebruikt in het verhaal.
Het is zeker een thriller die mij geboeid heeft van begin tot het eind het plot is goed uitgewerkt en er kwam ook nog een verassing op het laatst .

Ik mocht dit boek lezen voor de leesclub. Ik kende de auteur niet en de cover trok me niet echt, maar de titel maakte me nieuwschierig. Het verhaal begint op een donkere avond tijdens de corona lockdown. Een jongen rent door het bos terwijl een automobilist naar huis rijdt in zijn auto.
Deze twee komen tot botsing en dan ontdekt de politie dat de rennende jongen een masker van een hert op heeft.
Is deze jongen ergens voor op de vlucht? Werd hij opgejaagd?
En dan begint het verhaal. De politie moet op zoek naar de moordenaar en al gauw komen ze er achter dat deze jongen niet de enige opgejaagde jongere is.
Is er een jacht geopend naar jonge deliquenten? Wil er iemand gerechtigheid voor slachtoffers?
En de belangrijkste vragen zijn? Wie doet dit en wie is de volgende?

Een boek die je direct grijpt bij het eerste hoofdstuk en je de rest van het verhaal niet meer los laat.
Tot aan het einde zitten er goeie wendingen in het verhaal.
Zeker een aanrader!

Recensie Afrekening, Bernard Minier

Opgejaagd wild.

Met leesclub Thrillzone las ik Afrekening van Bernard Minier.

Bernard Minier (1960) is een Franse auteur, hij groeide op in de Pyreneeën. Hier werkte hij voorheen als douanabeambte, terwijl hij droomde van een bestaan als schrijver.
Die droom is inmiddels volledig uitgekomen. Afrekening is het zevende boek over hoofdinspecteur Martin Servaz.

Het boek begint met de jacht op een jonge jongen, opgejaagd in het bos. Daar probeert hij naakt, met een hertenkop op zijn hoofd, aan zijn belagers te ontkomen. De jacht krijgt een ploteling einde, als hij wordt aangereden door een auto.
De automobilist krijgt de schrik van zijn leven als blijkt dat hij geen hert heeft aangereden, maar een naakte jongeman. Gruwelijk detail is het gebrandmerkte woord gerechtigheid in zijn borst.
Martin Servaz en zijn team worden ingeschakeld, hier is geen sprake van enkel en alleen een verkeersongeval.

De wereld is in de ban van de Corona epidemie, deze is voortdurend op de achtergrond aanwezig. Tel daarbij de onvrede van de bevolking en de groeiende kloof tussen arm en rijk. Minier weet dit uitstekend weer te geven en verwijst daarbij naar recente gebeurtenissen, wat maakt dat het boek een realistisch beeld geeft van het leven in Toulouse en omgeving.
De uitzichtloosheid in de achterstandswijken en de machteloosheid van de politie, tegenover een elitaire groep die een eigen visie heeft op de gang van zaken.

De lezer wordt meegenomen in het politieonderzoek van Servaz en zijn team, waarin ook de eigenzinnige Samira een prominente rol speelt.
Het verhaal wordt weergegeven in chronologische volgorde, waarbij je Servaz, als hoofdpersoon, voortdurend volgt.
In zijn privéleven staat hij ook voor de nodige uitdaging, welke keuze gaat zijn vrouw maken, en wat zal dat voor hun gezin gaan betekenen?
Dit deel wordt minder uitgediept, wat maakt dat je graag nog wat meer over Servaz wilt weten, hem nog beter leren kennen. Hij is een boeiende persoonlijkheid, een gedreven hoofdinspecteur.
Het onderzoek van het team van Servaz brengt hen naar de achterstandswijken van Toulouse, waar ze stuiten op nog meer verdwenen jongens.
In deze wijken zijn ze nergens veilig, maar ook op het Franse platteland is het niet zo veilig als het lijkt. Wie is er nog te vertrouwen?
De spanning is voortdurend aanwezig en beetje bij beetje komt de verschrikkelijke waarheid aan het licht. Zijn de daders, of is de dader, nog te stoppen? Dit maakt dat het boek steeds boeiend is en moeilijk weg te leggen.

Met Afrekening heeft Bernard Minier weer een boeiende en realistische thriller geschreven. De cliffhanger aan het eind van het boek doet je met belangstelling uitklijken naar deel 8.

Met afrekening zijn we aan het zevende boek van Minier toegekomen met hoofdinspecteur Martin Servaz als hoofdpersonage. De jacht is in dit verhaal de algemene deler.

Het verhaal speelt zich af in Toulouse. Op een nacht wordt een zwarte jongen aangereden door een wagen. Servaz en zijn team worden op de zaak gezet, daar de jongen naakt op de vlucht was enkel met een hertenkop op zijn hoofd en het woord ‘gerechtigheid’ op zijn borst gebrand.
Servaz en zijn team gaan op onderzoek uit en komen er al snel achter dat er meerdere jongens vermist zijn. Ze hebben allemaal dezelfde achtergrond, ze komen allemaal uit de buitenwijken van Toulouse.
Wie heeft het op deze jongens gemunt en kan Servaz de dader(s) op tijd stoppen?

Minier schrijft dit verhaal in korte hoofdstukken en vanuit verschillende perspectieven waardoor het verhaal vlot en aangenaam leest. Het verhaal is erg beeldend geschreven waardoor je een goede voorstelling kan maken van de omgeving en de situatie van waarin het personage zich bevindt. Ook de huidige coronamaatregelen zijn aanwezig op de achtergrond. Met afrekening weet Minier weer een goede thriller neer te zetten en voor degene die nog nooit een boek van hem gelezen hebben is dit een auteur om mee kennis te maken. Uren leesplezier verzekerd.

Dit 7de boek van Minier heeft een ijzersterk begin als een naakte jongeman wordt aangereden en nadien ook nog blijkt dat hij opgejaagd werd als wild en op zijn lichaam het woord "gerechtigheid" gebrand staat.
Servaz en zijn team staan voor een uiterst moeilijke opdracht, zeker als er na korte tijd nog een 2de slachtoffer opduikt.
Het team wordt trouwens versterkt met een nieuweling.Of hij in het team past, dat moeten we nog zien.
Servaz vraagt zich intussen ernstig af of er sprake is van corruptie, van een complot , zelfs van een mol binnen het politiekorps.
Alles zal zich op het einde van het boek uitwijzen.
Dan is er gerechtigheid....
Het is trouwens geschreven vanuit verschillende standpunten en bestaat uit korte hoofdstukken. Alles is zeer beeldend en je kunt het als het ware zo voor je zien. Zelfs corona speelt een rol in het verhaal, getuige de mondmaskertjes.
Ook ditmaal heeft Minier weer een goed verhaal afgeleverd. Op naar het volgende.

Na jaren geleden via de Hebban adventskalender de boeken van Bernard Minier te hebben ontdekt, Kijk ik elke keer uit weer naar een nieuw boek van Minier.
Afreking is dan ook alweer het zevende deel in de serie rond Martin Servaz.
Een heerlijk eigengereide politiecommandant die weer een onmogelijke zaak met zijn team moet oplossen.

Dit keer begint het verhaal vrij luguber met een dode zwarte jongen die wordt gevonden met een hertenkop op zijn hoofd en het woord gerechtigheid in zijn borst geschreven, vandaar uit gaat het onderzoek van Martin Servaz en zijn team alle kanten op.
Je krijgt mee hoe het geweld tegen de politie veel grotere vormen heeft aangenomen, maar dat de wereld sowieso gruwelijker is, ook komt hij met dit onderzoek echt terecht tussen het verschil van arm en rijk.
Door deze thema's in het verhaal ben je ook steeds wel benieuwd naar hoe het nou zit, want heeft dit alles ook nog met elkaar te maken.
Het plot gaat dan ook eigenlijk alle kanten op, totdat hij een kant op ging die ik dan zelf helemaal niet zag aankomen.

Er was dan misschien minder onderhuidse spanning dan bij sommige van zijn andere boeken van hem, waar ik soms zo strak stond van de spanning dat ik mij rot schrok als ik omgevingsgeluiden hoorden.
Dat was dit keer niet zo, het verhaal las gewoon fijn en werd naar het einde toe wel echt een heel stuk spannender, vooral ook omdat je dan zelf een idee hebt hoe het gaat maar vooral gewoon wil weten hoe het nu afloopt met en rond Martin.

De personages worden sterk neergezet, je leert steeds weer een beetje meer over Martin, hoe zijn relatie met Lea is, er wordt af en toe terug gegaan naar een eerder boek maar denk eigenlijk dat de boeken van Minier ook prima los te lezen zijn, omdat je genoeg informatie krijgt om te snappen wat er in het verleden is gebeurd.
Ook de nieuwe personages in het verhaal zijn goed neergezet en de dialogen zijn sterk.
Enige waar ik best lang moeite mee had waren de hoofdstukken die cursief waren, want heb heel lang niet een link met het verhaal kunnen leggen.
Maar uiteindelijk kom je ook daar achter.

Bernard Minier heeft een fijne schrijfstijl, hij weet hoe hij de lezer kan blijven boeien in het verhaal, hij bouwt de spanning en het verhaal goed op, hij zorgt dat je soms toch ook gewoon op het verkeerde been wordt gezet.
Maar bovenal zorgt hij er voor dat je het verhaal met veel plezier leest, een boek wat je niet graag weg legt maar gewoon wil blijven lezen, dat is toch wat je graag wil als lezer.

Afrekening
Met de proloog zet Minier in Afrekening direct de toon voor het verhaal. Een lugubere jacht eindigt met de dood van een jongeman. Het woord gerechtigheid, in zijn borst gekerfd, geeft een hint naar het motief van deze gruwelijke misdaad.
Vanaf hier neemt de intensiteit iets af, hoewel de spanning constant voelbaar is. De korte tijdsspanne, het hele verhaal speelt zich in een week tijd af, houdt het tempo erin. Ook de wisseling van perspectief verlevendigt het verhaal. Cursief gedrukte tussenstukken lijken in eerste instantie weinig met de verhaallijn van doen te hebben, maar naarmate het boek vordert, worden de verbanden duidelijk.
Dit is al weer het zevende boek over de wat rafelige rechercheur Martin Servaz. Toch slaagt Minier er ook nu weer in om wat nieuwe feitjes over het inmiddels toch wel bekende hoofdpersonage te delen. Hij borduurt voort op eerdere boeken, maar desondanks is dit deel ook als stand alone te lezen.
Wie denkt dat een boek dat zich in Frankrijk afspeelt een zonnige, warme omgeving beschrijft, zal van een koude kermis thuiskomen. Ook in dit boek is het weer treurig gesteld met de omgeving. De somber- en grauwheid spat van de bladzijden. Een perfecte omgeving voor de misdaden die, blijkbaar veelvuldig gezien de vele delen in deze serie, in deze regio worden gepleegd.
Naast het neerzetten van de sfeer, is Minier een meester in het leggen van linken. Afrika lijkt een rode draad in het verhaal. Lea die erover denkt naar Afrika te reizen om te werken. De misdaden die een link lijken te hebben met gebeurtenissen uit het verleden die zich in Afrika afspeelden. Het zijn heel subtiele verwijzingen. Vermeldingen van mondkapjes, politiegeweld, de tegenstelling tussen rijkdom en armoede maken dat het verhaal heel actueel aandoet.
Gelukkig is het einde ook dit keer niet echt een slot. Dat betekent dat we Martin Servaz zeker nog eens terug zullen zien. Ik word er in ieder geval vrolijk van.

Ik mocht dit boek lezen voor de leesclub van Thrillzone. Het was mijn eerste boek van Bernard Minier. Het begin van het boek was spannend er wordt een naakte jongen opgejaagd door het bos en hij komt daardoor in botsing met een auto en overlijdt. Het onderzoeksteam van Martin Servaz wordt ingeschakeld om dit tafereel te onderzoeken en al snel komen ze tot de ontdekking dat dit geen op zichzelf staand geval is. Er worden meerdere jongens vermist met vergelijkbare achtergrond is dit toeval of speelt hier meer?
De tijd waarin het boek is geschreven is de huidige tijd en er wordt al veel aandacht gegeven aan het Coronatijdperk waardoor je je goed kunt inleven
De schrijfstijl van Minier in dit boek vond ik filmisch en realistisch, hij laat je nadenken of de wereld echt zo in elkaar kan zitten. Persoonlijk vond ik het boek niet soepel/makkelijk lezen veel lastige zinnen en moeilijke woorden waardoor ik vaker afgeleid was.
Dit alles heeft er toe geleid dat ik nog steeds benieuwd ben naar andere boeken van deze schrijver omdat het verhaal zeker spannend was en ik misschien moet wennen aan zijn schrijfstijl