Yrsa Sigurdardottir is een IJslandse schrijfster die zowel kinderboeken als boeken voor volwassenen schrijft. In haar boeken voor de volwassen speelt vaak Thora Gudmundsdottir de hoofdrol. Ze won onder andere de prijs voor beste Scandinavische misdaadroman. Met Stuurloos doet ze weer een gooi naar de prijzen.

Thora Gudmundsdottir is een IJslandse advocate. Zij krijgt een bijzondere opdracht als er in Reykjavik een jacht de haven komt binnen gevaren. Aan boord van het schip? Niemand. Dit terwijl er uiteraard wel mensen op het schip hadden moeten zitten. Ægir, zijn vrouw Lara en zijn tweeling zaten onder andere op het schip. Het jongste kind van de familie was niet mee op reis en bleef achter bij opa en oma. Vanuit Lissabon was het Ægirs taak om te zorgen dat het schip in Reykjavik aankwam. Hij is medewerker van de bank die het jacht in handen heeft gekregen omdat de eigenaar failliet is gegaan. Het schip moet dus van Lissabon naar Reykjavik. Als een bemanningslid nog voor vertrek van het schip zijn been breekt zegt Ægir tegen de kapitein dat hij en zijn gezin wel met de boot mee willen reizen. Uiteindelijk komt het schip dus wel in IJsland aan maar van de bemanning en de familie is geen enkel spoor.

De ouders van Ægir komen vervolgens in contact met Thora. Zij moet er als advocate voor zorgen uit te zoeken wat er gebeurd is zodat de levensverzekering van het gezin kan worden uitgekeerd. Een verzekering doet dit natuurlijk niet als er ook maar enige schijn van opzet in het spel is en dus aan Thora de taak om uit te zoeken hoe het kan dat het schip verlaten is en op zoek te gaan naar bewijs dat het gezin, hoe tragisch dan ook, is omgekomen.

Wat Yrsa Sigurdardottir heel goed doet is de spanning in het verhaal houden. Je krijgt er als lezer maar geen vinger achter wat er zich nu werkelijk heeft afgespeeld op het schip. Deze spanning houdt ze mede in stand omdat we naast Thora in het boek ook de laatste dagen van Ægir mee krijgen. We komen er dus langzaamaan achter wat er gebeurd is op het schip. Maar tot aan het eind blijft het toch zeer de vraag wat er met het gezin gebeurd is.

Hoewel Sigurdardottir de spanning hoog weet te houden speelt ze daarmee ook een gevaarlijk spel. Het verhaal mist wat mij betreft tempo. Alles voltrekt zich in een rustig tempo. De stukken op het schip zijn het meest interessant. Wat gebeurt er daar allemaal? Is het gezin vermoord? Zijn ze zelf van boord gesprongen? Kan er nog iets anders zijn gebeurd? Het zijn de vragen waar je een antwoord op wil. Je hebt alleen wel engelengeduld nodig om er een antwoord op te krijgen.

Ik heb op het punt gestaan om Stuurloos weg te leggen, maar ben toch blij dat ik dit uiteindelijk niet heb gedaan. Mijn nieuwsgierigheid naar de waarheid heeft het gewonnen. Uiteindelijk krijg je antwoord op alle vragen al krijg je dit wel pas in echt de allerlaatste pagina's van het boek. Waar ik toch nog wel op een hele spannende finale had gehoopt kwam ik er achter dat het boek al bijna uit was en ik nog geen stap dichter bij de waarheid leek. Het had van mij aan het eind allemaal wel wat uitgebreider gemogen. Zeker omdat er al zoveel tijd genomen werd in het hele voortraject, vind ik het jammer dat Sigurdardottir voor de climax maar zo weinig pagina's nodig had.

Stuurloos is een thriller waar je je mee kan vermaken, maar ik had er iets meer van verwacht. Hopelijk weet de IJslandse mij een volgende keer wel helemaal omver te blazen.