Weinig thrillerschrijvers zijn zo bekend als de Amerikaan David Baldacci. Hij studeerde politicologie en rechten en na zijn overweldigende debuut Het recht van de macht werd hij fulltime auteur. En dat legde hem geenszins windeieren, want Baldacci is een van de meest gelezen auteurs ter wereld. Onlangs verscheen Niemandsland, het vierde deel in de John Puller-reeks.

Puller senior, een vermaarde legergeneraal van weleer, wordt op zijn sterfbed geconfronteerd met een brief waarin hij beschuldigd wordt van de verdwijning van zijn vrouw, dertig jaar eerder. Zijn zoons, John en Robert, gaan op onderzoek uit om de onschuld van hun vader te bewijzen. Maar al snel blijkt er veel meer aan de hand te zijn op en rondom de legerbasis Fort Monroe, waar het mysterie zich lijkt te clusteren rondom het 'gebouw Q'. John besluit verlof te nemen om het onderzoek verder uit te diepen en krijgt daarbij hulp van een oude bekende.

Tegelijkertijd maakt de lezer onderdeel uit van een soort kruistocht die ene Paul Rogers onderneemt. Het is onbekend waarom hij doet wat hij doet en de lezer zal even geduld moeten hebben voordat duidelijk wordt wat zijn precieze doel en beweegredenen zijn.

Baldacci is een productieve schrijver. Elk jaar verschijnt er minimaal één titel van zijn hand en dat in verschillende series. Zo is de Amerikaan bekend van Will Robie, Amos Decker en King & Maxwell. Maar ook de Puller-serie begint grotere vormen aan te nemen. David Baldacci schrijft veel, maar het risico bij hem blijft of de kwaliteit hier niet onder lijdt. Zo zijn er inmiddels ook veel zwakkere titels verschenen en dat is jammer. De Puller-reeks daarentegen blijft sterk en Niemandsland zet deze kwaliteitslijn door.

De plot is uitstekend en de lezer blijft tot het laatst in het ongewisse over wat er nu precies met de moeder van John Puller is gebeurd. Maar ook het mysterie rondom Paul Rogers is intrigerend, al zal de lezer daar redelijk snel duidelijk worden wat zijn achtergrond is. Wel heeft Baldacci soms wat toevalligheden nodig om de vaart in het verhaal te houden. Zo is het steeds net op tijd de broer van John (Robert) die hem van nieuwe informatie voorziet om de zoektocht voort te zetten. Maar dat is kenmerkend voor de schrijfstijl van David Baldacci en de lezer zal hem dit zeker vergeven. Wat ook niet mag ontbreken, is een gezonde dosis actie. Dat is immers een van de kenmerken van een genuine Baldacci. In Niemandsland is daar geen zeker gebrek aan. De kogels en vuistslagen zijn veelvuldig aanwezig en zorgen voor nog meer vaart in het verhaal.

In de Puller-serie is het overigens geen probleem als je eerdere delen niet las. Sterker nog, Baldacci doet de moeite om de lezer even bij te spijkeren over eerdere delen mocht dat noodzakelijk zijn.

Al met al is Niemandsland weer een echte Baldacci, en een van de betere. Snel, spannend, vlot geschreven en intrigerend.

Als laatste een leuk en wellicht toevallig detail. Een van de laatste titels van Baldacci's hand was De schuldigen (lees de recensie hier). Daarin ging Will Robie naar Mississippi, waar zijn vader in het gevang zat. Ook een moordzaak met een sr. die onschuldig wordt beticht. Baldacci bedient zich dus vaker van een vader-zoon onderwerp. Interessant. Het is maar dat je het weet.