Ruth Ware (1977) is een Engelse schrijfster uit West Sussex in het Verenigd Koninkrijk. Ze is publiciste bij een grote uitgeverij in Londen. Ware debuteerde in 2016 met In een donker, donker bos. Het boek is een wereldwijd succes geworden en stond maanden op de New York Times- en de UK-bestsellerlijst, het wordt verfilmd door Reese Witherspoon. En nu is daar haar tweede thriller: De vrouw in suite 10.
Na een inbraak in haar huis heeft Laura Blacklock, ook wel Lo genoemd, gruwelijke flashbacks. Slapen lukt niet of nauwelijks en daardoor is ze doodmoe en gespannen als een veer. Haar kleine appartement voelt bezoedeld en onveilig. Ze neemt haar toevlucht tot de drank, maar ook dat helpt deze keer niet om te kunnen slapen. Lo werkt voor een reisblad en over twee dagen gaat ze mee op de Aurora Borealis, een super-de-luxe minicruiseschip, dat vanuit Hull naar de Noorse fjorden vaart. Dit moet het perfecte tripje worden, waarmee ze eindelijk de haar al zolang beloofde promotie hoopt te krijgen door een gedetailleerd verslag van de reis te maken. Tijdens de cruise verdwijnt de vrouw uit de naast gelegen suite. Lo is ervan overtuigd dat het om een moord gaat en dat het lichaam van de vrouw overboord is gegooid. Door de eerdere inbraak is ze hyper alert op elk geluid en andere verdachte zaken. Niemand gelooft haar omdat de medepassagiers niet van het bestaan van de vrouw afweten. Vastberaden gaat ze op zoek naar wie het slachtoffer is en waarom ze vermoord werd. Ze gaat op zoek naar de waarheid. Maar de moordenaar is er niet van gediend dat Lo haar neus in andermans zaken steekt, en dat zal ze weten ook.
De vrouw in suite 10 bestaat uit 8 delen en 37 hoofdstukken. De delen worden gescheiden door transcripties van multimediaberichten. De spanning zit er door de proloog meteen goed in! Een angstdroom en een waarschuwing op een beslagen spiegel. De beschrijving van de inbraak voegt daar nog het één en ander aan toe. Een minpunt is dat Ware af en toe in herhalingen vervalt en dat er wat onwaarschijnlijke dingen gebeuren die vooral te wijten zijn aan het aanhoudende impulsieve gedrag van Lo. In deel 6 neemt het verhaal ineens een andere wending. Het stagneert en wordt langdradig, ook doordat bepaalde eerder beschreven gebeurtenissen in dialogen nog eens volledig de revue passeren. Pas in deel 8 gaat het ineens weer vol vaart verder.
Het boek heeft wel dezelfde prettige schrijfstijl, gemakkelijke zinnen en korte hoofdstukken, die Ruth Ware eerder in haar debuut ook hanteerde. Ze heeft het weer voor elkaar om je aandacht gevangen te houden in de zoektocht naar de ‘vermiste’ vrouw. Het verhaal wordt beeldend verteld. Op een gegeven moment is het net of je in een boek van Agatha Christie verzeild bent geraakt. Een klein gezelschap in een betrekkelijk kleine luxe omgeving waaruit je niet zomaar kunt ontvluchten, een moord die wordt gepleegd en iedereen die onder de loep wordt genomen. Nu is het echter niet Poirot die op onderzoek uit gaat maar Lo.
Op de cover staat een quote van Sun on Sunday: In een donker, donker bos was briljant, maar deze is nog beter.’ Helaas is dit wat overtrokken. Het is een mooi boek om te lezen, maar zeker geen hoogvlieger.
Ruth Ware (1977) is een Engelse schrijfster uit West Sussex in het Verenigd Koninkrijk. Ze is publiciste bij een grote uitgeverij in Londen. Ware debuteerde in 2016 met In een donker, donker bos. Het boek is een wereldwijd succes geworden en stond maanden op de New York Times- en de UK-bestsellerlijst, het wordt verfilmd door Reese Witherspoon. En nu is daar haar tweede thriller: De vrouw in suite 10.
Na een inbraak in haar huis heeft Laura Blacklock, ook wel Lo genoemd, gruwelijke flashbacks. Slapen lukt niet of nauwelijks en daardoor is ze doodmoe en gespannen als een veer. Haar kleine appartement voelt bezoedeld en onveilig. Ze neemt haar toevlucht tot de drank, maar ook dat helpt deze keer niet om te kunnen slapen. Lo werkt voor een reisblad en over twee dagen gaat ze mee op de Aurora Borealis, een super-de-luxe minicruiseschip, dat vanuit Hull naar de Noorse fjorden vaart. Dit moet het perfecte tripje worden, waarmee ze eindelijk de haar al zolang beloofde promotie hoopt te krijgen door een gedetailleerd verslag van de reis te maken. Tijdens de cruise verdwijnt de vrouw uit de naast gelegen suite. Lo is ervan overtuigd dat het om een moord gaat en dat het lichaam van de vrouw overboord is gegooid. Door de eerdere inbraak is ze hyper alert op elk geluid en andere verdachte zaken. Niemand gelooft haar omdat de medepassagiers niet van het bestaan van de vrouw afweten. Vastberaden gaat ze op zoek naar wie het slachtoffer is en waarom ze vermoord werd. Ze gaat op zoek naar de waarheid. Maar de moordenaar is er niet van gediend dat Lo haar neus in andermans zaken steekt, en dat zal ze weten ook.
De vrouw in suite 10 bestaat uit 8 delen en 37 hoofdstukken. De delen worden gescheiden door transcripties van multimediaberichten. De spanning zit er door de proloog meteen goed in! Een angstdroom en een waarschuwing op een beslagen spiegel. De beschrijving van de inbraak voegt daar nog het één en ander aan toe. Een minpunt is dat Ware af en toe in herhalingen vervalt en dat er wat onwaarschijnlijke dingen gebeuren die vooral te wijten zijn aan het aanhoudende impulsieve gedrag van Lo. In deel 6 neemt het verhaal ineens een andere wending. Het stagneert en wordt langdradig, ook doordat bepaalde eerder beschreven gebeurtenissen in dialogen nog eens volledig de revue passeren. Pas in deel 8 gaat het ineens weer vol vaart verder.
Het boek heeft wel dezelfde prettige schrijfstijl, gemakkelijke zinnen en korte hoofdstukken, die Ruth Ware eerder in haar debuut ook hanteerde. Ze heeft het weer voor elkaar om je aandacht gevangen te houden in de zoektocht naar de ‘vermiste’ vrouw. Het verhaal wordt beeldend verteld. Op een gegeven moment is het net of je in een boek van Agatha Christie verzeild bent geraakt. Een klein gezelschap in een betrekkelijk kleine luxe omgeving waaruit je niet zomaar kunt ontvluchten, een moord die wordt gepleegd en iedereen die onder de loep wordt genomen. Nu is het echter niet Poirot die op onderzoek uit gaat maar Lo.
Op de cover staat een quote van Sun on Sunday: In een donker, donker bos was briljant, maar deze is nog beter.’ Helaas is dit wat overtrokken. Het is een mooi boek om te lezen, maar zeker geen hoogvlieger.