Scott Turow (1949) is een Amerikaanse auteur en advocaat. Als auteur verkocht hij meer dan 30 miljoen exemplaren van zijn boeken, waaronder elf fictie- en drie non-fictiewerken. Zijn debuut, De aanklager, was een regelrechte hit en werd zelfs verfilmd. Zijn boeken zijn allen gelieerd aan het advocatenwereldje.
In Getuigenverklaring maken we kennis met de vijftigplusser en advocaat Bill ten Boom. Geen Nederlander overigens, maar een echte Amerikaan (wel met Nederlandse ouders). ‘Boom’, zoals zijn vrienden hem noemen, verdedigde in Kindle County met name witteboordencriminelen. Maar hij heeft last van een midlifecrisis dus neemt hij twee gevoelige beslissingen. De eerste is dat hij scheidt van zijn vrouw. De tweede is dat hij ingaat op een aanbod van een vriend om aan de slag te gaan bij het Internationaal Strafhof in Den Haag. Hij neemt dit aanbod aan en belandt vervolgens in de stad achtâh duh duinûh. Hij krijgt een oude zaak op zijn bordje geschoven; een getuige meldt dat in 2004 in Tuzla (Bosnië) een heel dorp van 400 Roma is uitgemoord door gewapende mannen. Ze zijn in een steengroeve levend begraven. Hij is de enige overlevende en getuige. Aan Boom en zijn Belgische collega Goos de opdracht de zaak tot op de bodem uit te pluizen.
Turow is een gepokt en gemazeld legal thriller auteur. Nog voor John Grisham furore maakte met zijn De jury, was Turow al een bestsellerauteur in dit genre. Met Getuigenverklaring slaat hij een ander pad in dan de geijkte gerechtszalen met hun ingewikkelde rechtszaken. Hoofdpersoon Boom moet zelf onderzoek uitvoeren in de maalstroom van een burgeroorlog en een hierdoor verscheurd land. Dat is al ingewikkeld genoeg, want hij loopt veel risico: zo loopt er nog een grote oorlogsmisdadiger vrij rond in dat gebied en is de politie er corrupter dan corrupt. Maar ook in ‘vriendelijk gebied’ moet Boom op zijn tellen passen. In de bureaucratie van het Internationaal Strafhof lijken er meer tegen- dan voorstanders van dit onderzoek te zijn. Want wie heeft deze massamoord nu eigenlijk uitgevoerd? En is het überhaupt wel echt gebeurd? En wat is de rol van de Amerikaanse ex-generaal Merriwell in deze? Turow weet de wirwar van gevoeligheden uitstekende weer te geven. De lezer krijgt bijna medelijden met Boom, die een gevecht lijkt aan te gaan die hij niet kan winnen. Tel daarbovenop nog zijn privékwesties en het is een wonder dat Boom nog functioneert. Want de vrouwen in zijn leven lijken alleen ongeluk te brengen en zijn zoons willen eigenlijk niet meer met hem praten. Kortom, Bill ten Boom is een bijzonder goed uitgediepte en aansprekend hoofdpersonage. Overigens geldt dit voor nagenoeg alle personages die Turow opvoert. We zien bijvoorbeeld generaal-buiten-dienst Leyton Merriwell, destijds opperbevelhebber in Bosnië van de NAVO. Hij is een getalenteerde militair, die redelijk vervelend aan het eind van zijn carrière is gekomen. Dit maakt hem een enigszins sneue man, maar wel met een enorme veerkracht en dus erg menselijk.
De verhaallijn is interessant. Want in de grijze wereld van de Joegoslavische burgeroorlog zijn bijzonder heftige dingen gebeurd wat gretig door Turow in Getuigenverklaring wordt gebruikt. Meer dan eens draait de maag om bij de gruwelijkheden die Turow beschrijft. Ook zijn de bureaucratie en politieke gevoeligheden omtrent het Strafhof goed uitgewerkt. De stroperigheid van de ambtelijke molen is steeds voelbaar en dreigt het onderzoek omver te walsen. De plot is overigens meerkoppig. Naast de jacht van Boom op ‘de waarheid’, neemt de auteur ook veel ruimte voor zijn privéleven en is de jacht op de oorlogsmisdadiger Kajevic redelijk prominent aanwezig. Hij weet de Joegoslavische burgeroorlog en de gevolgen ervan, tot op de dag van vandaag voelbaar, uitstekend weer te geven. Racisme, angst, veel onwetendheid over welke gruwelijkheden nu echt hebben plaatsgevonden; de rauwe facetten van dit bloedige conflict komen allen terug in Getuigenverklaring. Turow heeft hiervoor overigens wel ruim 430 pagina’s nodig en dat is veel. Toch verveelt het boek nergens ook maar een moment.
We zien ook hoe Boom zijn eigen vooroordelen stuk voor stuk moet bevechten; zijn hypothesen over wat er is gebeurd zijn er bijna teveel om op te noemen en laat de lezer ook in onzekerheid. Want wat is er nu echt gebeurd? Wat de Amerikaans hierbij overigens slim doet, is soms een personage even het verhaal weer laten samenvatten. Mocht het dus lastig zijn de plot te volgen, dan is dit een handig hulpmiddel om weer duidelijk te hebben hoe de hazen ook alweer liepen.
Resumerend heeft Scott Turow met Getuigenverklaring een veelzijdige en enorm interessante thriller geschreven, die gestoeld is op de legal thriller maar ook veel andere elementen bevat. Een veelkoppige schoonheid!
In Getuigenverklaring maken we kennis met de vijftigplusser en advocaat Bill ten Boom. Geen Nederlander overigens, maar een echte Amerikaan (wel met Nederlandse ouders). ‘Boom’, zoals zijn vrienden hem noemen, verdedigde in Kindle County met name witteboordencriminelen. Maar hij heeft last van een midlifecrisis dus neemt hij twee gevoelige beslissingen. De eerste is dat hij scheidt van zijn vrouw. De tweede is dat hij ingaat op een aanbod van een vriend om aan de slag te gaan bij het Internationaal Strafhof in Den Haag. Hij neemt dit aanbod aan en belandt vervolgens in de stad achtâh duh duinûh. Hij krijgt een oude zaak op zijn bordje geschoven; een getuige meldt dat in 2004 in Tuzla (Bosnië) een heel dorp van 400 Roma is uitgemoord door gewapende mannen. Ze zijn in een steengroeve levend begraven. Hij is de enige overlevende en getuige. Aan Boom en zijn Belgische collega Goos de opdracht de zaak tot op de bodem uit te pluizen.
Turow is een gepokt en gemazeld legal thriller auteur. Nog voor John Grisham furore maakte met zijn De jury, was Turow al een bestsellerauteur in dit genre. Met Getuigenverklaring slaat hij een ander pad in dan de geijkte gerechtszalen met hun ingewikkelde rechtszaken. Hoofdpersoon Boom moet zelf onderzoek uitvoeren in de maalstroom van een burgeroorlog en een hierdoor verscheurd land. Dat is al ingewikkeld genoeg, want hij loopt veel risico: zo loopt er nog een grote oorlogsmisdadiger vrij rond in dat gebied en is de politie er corrupter dan corrupt. Maar ook in ‘vriendelijk gebied’ moet Boom op zijn tellen passen. In de bureaucratie van het Internationaal Strafhof lijken er meer tegen- dan voorstanders van dit onderzoek te zijn. Want wie heeft deze massamoord nu eigenlijk uitgevoerd? En is het überhaupt wel echt gebeurd? En wat is de rol van de Amerikaanse ex-generaal Merriwell in deze? Turow weet de wirwar van gevoeligheden uitstekende weer te geven. De lezer krijgt bijna medelijden met Boom, die een gevecht lijkt aan te gaan die hij niet kan winnen. Tel daarbovenop nog zijn privékwesties en het is een wonder dat Boom nog functioneert. Want de vrouwen in zijn leven lijken alleen ongeluk te brengen en zijn zoons willen eigenlijk niet meer met hem praten. Kortom, Bill ten Boom is een bijzonder goed uitgediepte en aansprekend hoofdpersonage. Overigens geldt dit voor nagenoeg alle personages die Turow opvoert. We zien bijvoorbeeld generaal-buiten-dienst Leyton Merriwell, destijds opperbevelhebber in Bosnië van de NAVO. Hij is een getalenteerde militair, die redelijk vervelend aan het eind van zijn carrière is gekomen. Dit maakt hem een enigszins sneue man, maar wel met een enorme veerkracht en dus erg menselijk.
De verhaallijn is interessant. Want in de grijze wereld van de Joegoslavische burgeroorlog zijn bijzonder heftige dingen gebeurd wat gretig door Turow in Getuigenverklaring wordt gebruikt. Meer dan eens draait de maag om bij de gruwelijkheden die Turow beschrijft. Ook zijn de bureaucratie en politieke gevoeligheden omtrent het Strafhof goed uitgewerkt. De stroperigheid van de ambtelijke molen is steeds voelbaar en dreigt het onderzoek omver te walsen. De plot is overigens meerkoppig. Naast de jacht van Boom op ‘de waarheid’, neemt de auteur ook veel ruimte voor zijn privéleven en is de jacht op de oorlogsmisdadiger Kajevic redelijk prominent aanwezig. Hij weet de Joegoslavische burgeroorlog en de gevolgen ervan, tot op de dag van vandaag voelbaar, uitstekend weer te geven. Racisme, angst, veel onwetendheid over welke gruwelijkheden nu echt hebben plaatsgevonden; de rauwe facetten van dit bloedige conflict komen allen terug in Getuigenverklaring. Turow heeft hiervoor overigens wel ruim 430 pagina’s nodig en dat is veel. Toch verveelt het boek nergens ook maar een moment.
We zien ook hoe Boom zijn eigen vooroordelen stuk voor stuk moet bevechten; zijn hypothesen over wat er is gebeurd zijn er bijna teveel om op te noemen en laat de lezer ook in onzekerheid. Want wat is er nu echt gebeurd? Wat de Amerikaans hierbij overigens slim doet, is soms een personage even het verhaal weer laten samenvatten. Mocht het dus lastig zijn de plot te volgen, dan is dit een handig hulpmiddel om weer duidelijk te hebben hoe de hazen ook alweer liepen.
Resumerend heeft Scott Turow met Getuigenverklaring een veelzijdige en enorm interessante thriller geschreven, die gestoeld is op de legal thriller maar ook veel andere elementen bevat. Een veelkoppige schoonheid!
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
In Getuigenverklaring maken we kennis met de vijftigplusser en advocaat Bill ten Boom. Geen Nederlander overigens, maar een echte Amerikaan (wel met Nederlandse ouders). ‘Boom’, zoals zijn vrienden hem noemen, verdedigde in Kindle County met name witteboordencriminelen. Maar hij heeft last van een midlifecrisis dus neemt hij twee gevoelige beslissingen. De eerste is dat hij scheidt van zijn vrouw. De tweede is dat hij ingaat op een aanbod van een vriend om aan de slag te gaan bij het Internationaal Strafhof in Den Haag. Hij neemt dit aanbod aan en belandt vervolgens in de stad achtâh duh duinûh. Hij krijgt een oude zaak op zijn bordje geschoven; een getuige meldt dat in 2004 in Tuzla (Bosnië) een heel dorp van 400 Roma is uitgemoord door gewapende mannen. Ze zijn in een steengroeve levend begraven. Hij is de enige overlevende en getuige. Aan Boom en zijn Belgische collega Goos de opdracht de zaak tot op de bodem uit te pluizen.
Turow is een gepokt en gemazeld legal thriller auteur. Nog voor John Grisham furore maakte met zijn De jury, was Turow al een bestsellerauteur in dit genre. Met Getuigenverklaring slaat hij een ander pad in dan de geijkte gerechtszalen met hun ingewikkelde rechtszaken. Hoofdpersoon Boom moet zelf onderzoek uitvoeren in de maalstroom van een burgeroorlog en een hierdoor verscheurd land. Dat is al ingewikkeld genoeg, want hij loopt veel risico: zo loopt er nog een grote oorlogsmisdadiger vrij rond in dat gebied en is de politie er corrupter dan corrupt. Maar ook in ‘vriendelijk gebied’ moet Boom op zijn tellen passen. In de bureaucratie van het Internationaal Strafhof lijken er meer tegen- dan voorstanders van dit onderzoek te zijn. Want wie heeft deze massamoord nu eigenlijk uitgevoerd? En is het überhaupt wel echt gebeurd? En wat is de rol van de Amerikaanse ex-generaal Merriwell in deze? Turow weet de wirwar van gevoeligheden uitstekende weer te geven. De lezer krijgt bijna medelijden met Boom, die een gevecht lijkt aan te gaan die hij niet kan winnen. Tel daarbovenop nog zijn privékwesties en het is een wonder dat Boom nog functioneert. Want de vrouwen in zijn leven lijken alleen ongeluk te brengen en zijn zoons willen eigenlijk niet meer met hem praten. Kortom, Bill ten Boom is een bijzonder goed uitgediepte en aansprekend hoofdpersonage. Overigens geldt dit voor nagenoeg alle personages die Turow opvoert. We zien bijvoorbeeld generaal-buiten-dienst Leyton Merriwell, destijds opperbevelhebber in Bosnië van de NAVO. Hij is een getalenteerde militair, die redelijk vervelend aan het eind van zijn carrière is gekomen. Dit maakt hem een enigszins sneue man, maar wel met een enorme veerkracht en dus erg menselijk.
De verhaallijn is interessant. Want in de grijze wereld van de Joegoslavische burgeroorlog zijn bijzonder heftige dingen gebeurd wat gretig door Turow in Getuigenverklaring wordt gebruikt. Meer dan eens draait de maag om bij de gruwelijkheden die Turow beschrijft. Ook zijn de bureaucratie en politieke gevoeligheden omtrent het Strafhof goed uitgewerkt. De stroperigheid van de ambtelijke molen is steeds voelbaar en dreigt het onderzoek omver te walsen. De plot is overigens meerkoppig. Naast de jacht van Boom op ‘de waarheid’, neemt de auteur ook veel ruimte voor zijn privéleven en is de jacht op de oorlogsmisdadiger Kajevic redelijk prominent aanwezig. Hij weet de Joegoslavische burgeroorlog en de gevolgen ervan, tot op de dag van vandaag voelbaar, uitstekend weer te geven. Racisme, angst, veel onwetendheid over welke gruwelijkheden nu echt hebben plaatsgevonden; de rauwe facetten van dit bloedige conflict komen allen terug in Getuigenverklaring. Turow heeft hiervoor overigens wel ruim 430 pagina’s nodig en dat is veel. Toch verveelt het boek nergens ook maar een moment.
We zien ook hoe Boom zijn eigen vooroordelen stuk voor stuk moet bevechten; zijn hypothesen over wat er is gebeurd zijn er bijna teveel om op te noemen en laat de lezer ook in onzekerheid. Want wat is er nu echt gebeurd? Wat de Amerikaans hierbij overigens slim doet, is soms een personage even het verhaal weer laten samenvatten. Mocht het dus lastig zijn de plot te volgen, dan is dit een handig hulpmiddel om weer duidelijk te hebben hoe de hazen ook alweer liepen.
Resumerend heeft Scott Turow met Getuigenverklaring een veelzijdige en enorm interessante thriller geschreven, die gestoeld is op de legal thriller maar ook veel andere elementen bevat. Een veelkoppige schoonheid!