Matthew (M.J.) Arlidge debuteerde in Nederland in 2016 met zijn spraakmakende thriller Iene miene mutte. Wat verfrissend was in het genre, waren de korte hoofdstukken, snelle en heftige actie en een gruwelijke plot. De naam van Arlidge was snel gevestigd. De serie rond getormenteerde politie-inspecteur Helen Grace, die de straten van Southampton probeert veilig te houden, is inmiddels zeven thrillers rijk. Met de laatste, Klein klein kleutertje, verscheen ook een prequel; Schuitje varen.
In Schuitje varen maken we kennis met een jonge Helen Grace. In de tijd dat de Brexit nog niet eens bedacht was en Take That nog hits scoorde, is zij een beginnend politie-agente. Ze werkt als motormuis bij de verkeerspolitie wanneer ze een melding krijgt van een aanrijding. Het betreft een jonge, donkere man die is aangereden op de snelweg. Het lijkt op een noodlottig ongeval, maar Grace is scherp en ziet sporen die duiden op mishandeling. Ze duikt, ondanks tegenwerkingen van haar leidinggevende, in de zaak en ontdekt een mensenhandel die gruwelijke vormen aan heeft genomen...
Schuitje varen moet niet gezien worden als een deel van de serie, maar eerder als een leuk 'voorspel' voor een serie die uiteindelijk een grote schare fans heeft gekregen. Het is een boekje van net 120 pagina's en met de snelheid die we van Arlidge kennen, lees je het boekje in een uurtje uit. Toch heeft het kleine boek de signalementen van een echte M.J. Arlidge; een heftige proloog, korte hoofdstukken en een Helen Grace in de hoofdrol die al snel de show steelt.
Het is enorm leuk om te lezen hoe Grace, onervaren als ze is, in alle valkuilen lijkt te stappen die een beginnende agente voor zich ziet. Arlidge heeft zichtbaar plezier gehad in het schrijven van Schuitje varen. Het maakt dan ook niet uit dat het verhaal verder weinig om handen heeft. Dat kan en mag ook niet verwacht worden van een prequel als deze. Toch is het een verrijking voor de fans om eens kennis te maken met een erg jonge Grace, al krijg je niet echt veel meer over haar te weten dan je wellicht al deed. Maar het verhaaltje is leuk en nog gratis ook. Wat wil je nog meer?
In Schuitje varen maken we kennis met een jonge Helen Grace. In de tijd dat de Brexit nog niet eens bedacht was en Take That nog hits scoorde, is zij een beginnend politie-agente. Ze werkt als motormuis bij de verkeerspolitie wanneer ze een melding krijgt van een aanrijding. Het betreft een jonge, donkere man die is aangereden op de snelweg. Het lijkt op een noodlottig ongeval, maar Grace is scherp en ziet sporen die duiden op mishandeling. Ze duikt, ondanks tegenwerkingen van haar leidinggevende, in de zaak en ontdekt een mensenhandel die gruwelijke vormen aan heeft genomen...
Schuitje varen moet niet gezien worden als een deel van de serie, maar eerder als een leuk 'voorspel' voor een serie die uiteindelijk een grote schare fans heeft gekregen. Het is een boekje van net 120 pagina's en met de snelheid die we van Arlidge kennen, lees je het boekje in een uurtje uit. Toch heeft het kleine boek de signalementen van een echte M.J. Arlidge; een heftige proloog, korte hoofdstukken en een Helen Grace in de hoofdrol die al snel de show steelt.
Het is enorm leuk om te lezen hoe Grace, onervaren als ze is, in alle valkuilen lijkt te stappen die een beginnende agente voor zich ziet. Arlidge heeft zichtbaar plezier gehad in het schrijven van Schuitje varen. Het maakt dan ook niet uit dat het verhaal verder weinig om handen heeft. Dat kan en mag ook niet verwacht worden van een prequel als deze. Toch is het een verrijking voor de fans om eens kennis te maken met een erg jonge Grace, al krijg je niet echt veel meer over haar te weten dan je wellicht al deed. Maar het verhaaltje is leuk en nog gratis ook. Wat wil je nog meer?