De Engelse Hayley Barker heeft gestudeerd aan de universiteit van Birmingham en heeft 18 jaar lang Engels gedoceerd op een middelbare school. Ze is zelf groot fan van young adult boeken en het zelf schrijven van zo’n boek was dus een logische volgende stap. De groeiende vijandigheid en het toenemende geweld tegen minderheden in Engeland brachten haar op het idee voor haar debuut Showstopper. Ze woont in Engeland met haar echtgenoot en twee zoontjes.
In Showstopper is de wereld verdeeld in Droesems en Zuiveren. Droesems zijn het “mindere” volk: ze wonen dicht op elkaar gepropt, onder erbarmelijke omstandigheden in getto’s, ze mogen niet meer werken en volgens de Zuiveren moeten ze simpelweg uitgeroeid worden. Hoshiko is zo’n Droesem. Ze werkt als koorddanseres in het Circus, een van de gevaarlijkste attracties van het land. Het doel van het Circus is de Zuiveren vermaken: hoe gruwelijker en hoe meer doden, hoe beter. Ben is een Zuivere, sterker nog, hij is de zoon van Vivian Baines, de Minister van Droesemhandhaving. Als Ben Hoshiko voor het eerst ziet is hij op slag verliefd en is hij vastberaden haar te redden.
Showstopper bestaat uit korte hoofdstukken die afwisselend vanuit het perspectief van Hoshiko en Ben worden verteld. Sommige hoofdstukken beslaan maar enkele regels en daardoor lees je het boek heel snel uit. Ook het taalgebruik is vrij eenvoudig gehouden, wat begrijpelijk is omdat het boek zich richt op de wat jeugdigere lezer.
Het verhaal speelt zich hoofdzakelijk af in het Circus en de omstandigheden waaronder de Droesems leven komt helaas maar zijdelings aan bod. Het boek was meer gaan leven als hier wat meer aandacht aan besteed was. Ook de karakters blijven redelijk oppervlakkig: we leren zowel Hoshiko als Ben niet heel goed kennen. Aangezien Showstopper het eerste deel is van een tweeluik, komt deze karakterontwikkeling hopelijk in het tweede deel wat meer aan bod. De overige karakters, zoals Silvio, Vivian en Amina zijn redelijk zwart-wit: ze zijn óf goed óf slecht. En als ze slecht zijn, dan zijn ze ook héél slecht. Iets meer nuancering had de karakters wat extra geloofwaardigheid gegeven.
Showstopper wordt wel vergeleken met De Hongerspelen van Suzanne Collins. Beide boeken spelen zich af in een dystopische wereld, maar daar houdt de vergelijking wel een beetje op. Hoshiki is nog geen Katniss en Showstopper heeft (nog) niet de impact die De Hongerspelen had. Dat neemt niet weg dat dit boek alle ingrediënten bevat die we bij een young adult fantasy mogen verwachten: een dystopische wereld, spanning, avontuur en romantiek. Het boek is onderhoudend, zo nu en dan zelfs een beetje gruwelijk en het einde maakt nieuwsgierig naar het vervolg dat in het najaar in het Engels zal verschijnen. De doelgroep zal dit boek zeker verslinden en ook de oudere lezer zal plezier aan dit boek beleven!
In Showstopper is de wereld verdeeld in Droesems en Zuiveren. Droesems zijn het “mindere” volk: ze wonen dicht op elkaar gepropt, onder erbarmelijke omstandigheden in getto’s, ze mogen niet meer werken en volgens de Zuiveren moeten ze simpelweg uitgeroeid worden. Hoshiko is zo’n Droesem. Ze werkt als koorddanseres in het Circus, een van de gevaarlijkste attracties van het land. Het doel van het Circus is de Zuiveren vermaken: hoe gruwelijker en hoe meer doden, hoe beter. Ben is een Zuivere, sterker nog, hij is de zoon van Vivian Baines, de Minister van Droesemhandhaving. Als Ben Hoshiko voor het eerst ziet is hij op slag verliefd en is hij vastberaden haar te redden.
Showstopper bestaat uit korte hoofdstukken die afwisselend vanuit het perspectief van Hoshiko en Ben worden verteld. Sommige hoofdstukken beslaan maar enkele regels en daardoor lees je het boek heel snel uit. Ook het taalgebruik is vrij eenvoudig gehouden, wat begrijpelijk is omdat het boek zich richt op de wat jeugdigere lezer.
Het verhaal speelt zich hoofdzakelijk af in het Circus en de omstandigheden waaronder de Droesems leven komt helaas maar zijdelings aan bod. Het boek was meer gaan leven als hier wat meer aandacht aan besteed was. Ook de karakters blijven redelijk oppervlakkig: we leren zowel Hoshiko als Ben niet heel goed kennen. Aangezien Showstopper het eerste deel is van een tweeluik, komt deze karakterontwikkeling hopelijk in het tweede deel wat meer aan bod. De overige karakters, zoals Silvio, Vivian en Amina zijn redelijk zwart-wit: ze zijn óf goed óf slecht. En als ze slecht zijn, dan zijn ze ook héél slecht. Iets meer nuancering had de karakters wat extra geloofwaardigheid gegeven.
Showstopper wordt wel vergeleken met De Hongerspelen van Suzanne Collins. Beide boeken spelen zich af in een dystopische wereld, maar daar houdt de vergelijking wel een beetje op. Hoshiki is nog geen Katniss en Showstopper heeft (nog) niet de impact die De Hongerspelen had. Dat neemt niet weg dat dit boek alle ingrediënten bevat die we bij een young adult fantasy mogen verwachten: een dystopische wereld, spanning, avontuur en romantiek. Het boek is onderhoudend, zo nu en dan zelfs een beetje gruwelijk en het einde maakt nieuwsgierig naar het vervolg dat in het najaar in het Engels zal verschijnen. De doelgroep zal dit boek zeker verslinden en ook de oudere lezer zal plezier aan dit boek beleven!
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
In Showstopper is de wereld verdeeld in Droesems en Zuiveren. Droesems zijn het “mindere” volk: ze wonen dicht op elkaar gepropt, onder erbarmelijke omstandigheden in getto’s, ze mogen niet meer werken en volgens de Zuiveren moeten ze simpelweg uitgeroeid worden. Hoshiko is zo’n Droesem. Ze werkt als koorddanseres in het Circus, een van de gevaarlijkste attracties van het land. Het doel van het Circus is de Zuiveren vermaken: hoe gruwelijker en hoe meer doden, hoe beter. Ben is een Zuivere, sterker nog, hij is de zoon van Vivian Baines, de Minister van Droesemhandhaving. Als Ben Hoshiko voor het eerst ziet is hij op slag verliefd en is hij vastberaden haar te redden.
Showstopper bestaat uit korte hoofdstukken die afwisselend vanuit het perspectief van Hoshiko en Ben worden verteld. Sommige hoofdstukken beslaan maar enkele regels en daardoor lees je het boek heel snel uit. Ook het taalgebruik is vrij eenvoudig gehouden, wat begrijpelijk is omdat het boek zich richt op de wat jeugdigere lezer.
Het verhaal speelt zich hoofdzakelijk af in het Circus en de omstandigheden waaronder de Droesems leven komt helaas maar zijdelings aan bod. Het boek was meer gaan leven als hier wat meer aandacht aan besteed was. Ook de karakters blijven redelijk oppervlakkig: we leren zowel Hoshiko als Ben niet heel goed kennen. Aangezien Showstopper het eerste deel is van een tweeluik, komt deze karakterontwikkeling hopelijk in het tweede deel wat meer aan bod. De overige karakters, zoals Silvio, Vivian en Amina zijn redelijk zwart-wit: ze zijn óf goed óf slecht. En als ze slecht zijn, dan zijn ze ook héél slecht. Iets meer nuancering had de karakters wat extra geloofwaardigheid gegeven.
Showstopper wordt wel vergeleken met De Hongerspelen van Suzanne Collins. Beide boeken spelen zich af in een dystopische wereld, maar daar houdt de vergelijking wel een beetje op. Hoshiki is nog geen Katniss en Showstopper heeft (nog) niet de impact die De Hongerspelen had. Dat neemt niet weg dat dit boek alle ingrediënten bevat die we bij een young adult fantasy mogen verwachten: een dystopische wereld, spanning, avontuur en romantiek. Het boek is onderhoudend, zo nu en dan zelfs een beetje gruwelijk en het einde maakt nieuwsgierig naar het vervolg dat in het najaar in het Engels zal verschijnen. De doelgroep zal dit boek zeker verslinden en ook de oudere lezer zal plezier aan dit boek beleven!