Spionagethrillers zijn van alle dag. Een van de grootmeesters is John le Carré, die met zijn Spion aan de Muur in de jaren zestig begon aan een indrukwekkende carrière. Hij putte vooral uit de Koude Oorlog en dat leverde menig bestseller op. De huidige schrijvers moeten het echter vooral hebben van de strijd tussen moslimterroristen en de Westerse wereld. Zo ook David Ignatius, die inmiddels vijf spionagethrillers op zijn naam staan. Een van zijn boeken, Het Suleiman spel, is door Ridley Scott verfilmd als Body of Lies met o.a. Russell Crowe en Leonardo Di Caprio in de hoofdrol. Dat zegt wel wat over de kwaliteiten van Ignatius als schrijver.
Ignatius’ het Teheran Project stamt alweer uit 2010 en verhaalt over CIA man Harry Pappas, die net zijn zoon in Irak heeft verloren. Hij krijgt een verontrustend bericht op zijn bureau. Een jonge Iraanse wetenschapper wil overlopen omdat hij het regime in Teheran niet meer kan luchten. De informatie is precair: Iran is druk bezig met het verrijken van uranium als grondstof voor een atoombom. Zoals vaker, gaat de Amerikaanse regering over tot het voorbereiden van een inval van Iran. Pappas denkt aan een andere manier om de dreiging weg te nemen en wil de wetenschapper, Karim, Iran uit krijgen. Samen met zijn Britse vriend en collega Adrian Winkler stelt hij een gewaagd plan waarbij alles uit de kast wordt gehaald: Engelse commando’s, misleiding, spionage en dat soort zaken. Het is een race tegen de klok, want tegelijkertijd vorderen de Amerikaanse invasieplannen gestaag.
Ignatius heeft verstand van zaken en weet een normaal zo ingewikkeld genre haarfijn uit te leggen aan de lezer. Naast de spanning die vooral hoog wordt gehouden door de tijdsdruk maar ook het gevaar van de missie, weet hij ook een menselijke laag in het verhaal aan te brengen. Dit leunt vooral op Pappas en zijn gevoel van schuld over de dood van zijn zoon. Deze dubbele laag in het verhaal is zeer welkom en maakt het geheel realistischer.
Voor de spionageliefhebber een must-read. Voor de thrillerliefhebber eigenlijk ook: zo goed is het Teheran Project. David Ignatius weet hoe het moet.
Ignatius’ het Teheran Project stamt alweer uit 2010 en verhaalt over CIA man Harry Pappas, die net zijn zoon in Irak heeft verloren. Hij krijgt een verontrustend bericht op zijn bureau. Een jonge Iraanse wetenschapper wil overlopen omdat hij het regime in Teheran niet meer kan luchten. De informatie is precair: Iran is druk bezig met het verrijken van uranium als grondstof voor een atoombom. Zoals vaker, gaat de Amerikaanse regering over tot het voorbereiden van een inval van Iran. Pappas denkt aan een andere manier om de dreiging weg te nemen en wil de wetenschapper, Karim, Iran uit krijgen. Samen met zijn Britse vriend en collega Adrian Winkler stelt hij een gewaagd plan waarbij alles uit de kast wordt gehaald: Engelse commando’s, misleiding, spionage en dat soort zaken. Het is een race tegen de klok, want tegelijkertijd vorderen de Amerikaanse invasieplannen gestaag.
Ignatius heeft verstand van zaken en weet een normaal zo ingewikkeld genre haarfijn uit te leggen aan de lezer. Naast de spanning die vooral hoog wordt gehouden door de tijdsdruk maar ook het gevaar van de missie, weet hij ook een menselijke laag in het verhaal aan te brengen. Dit leunt vooral op Pappas en zijn gevoel van schuld over de dood van zijn zoon. Deze dubbele laag in het verhaal is zeer welkom en maakt het geheel realistischer.
Voor de spionageliefhebber een must-read. Voor de thrillerliefhebber eigenlijk ook: zo goed is het Teheran Project. David Ignatius weet hoe het moet.