Tom Clancy overleed in 2013 en liet een ware schat aan boeken achter. Zijn reeks met Jack Ryan sr. behoort tot het beste wat het technothrillergenre te bieden heeft. Boeken als De beer en de draak, Golf van ontzetting en natuurlijk De jacht op de Red October zijn episch. Na zijn dood namen anderen het stokje over. Onder andere Grant Blackwood schreef onder zijn naam, maar ook Mark Greaney waagde zich op het speelveld van Clancy. In de V.S. is hij bekend van zijn Gray man-serie, die in Nederland bij nagenoeg niemand een belletje doet rinkelen. Hij schreef ook de nieuwste in de Jack Ryan-serie: Opperbevel.

In Rusland is een echte 'beer' opgestaan. President Valeri Volodin, die we ook al kennen uit Op commando uit 2014, kraait gevaarlijke taal en laat spierballen rollen. De beste man, die verdraaid veel lijkt op Vladimir Poetin, is een marionet van rijke maffiosi. Het land staat aan de economische afgrond en hij is gedwongen iets te ondernemen. Dat doet hij en het betreft een duivels plan, waaronder het bedreigen van de soevereiniteit van Litouwen.

In datzelfde universum is Jack Ryan sr. nog steeds president van de V.S. Zijn populariteit is tanende en door de acties van Volodin is hij gedwongen om hard op te treden. En natuurlijk worden de mannen en vrouwen van de Campus, de geheime inlichtingendienst waar ook Jack jr. (zijn zoon) deel van uitmaakt, hiervoor ingezet.

Tom Clancy stond zelf bekend om zijn wereldomvattende complotten, rijkelijk verbeeld en vertaald in dikke pillen van wel 700 pagina's of langer. Opperbevel komt aardig in de buurt met ruim 530 pagina's, maar nog belangrijker voor de fans: dit boek komt voor het eerst echt in de buurt van de vintage Clancy's!

De plot die Greaney heeft neergezet lijkt op die van Ereschuld en andere thrillers die door Clancy zelf zijn geschreven. Er is een grote vijand, Rusland, die door sluwe acties probeert om zijn land economisch weer gezond te maken. Daartegenover staat de V.S. die als een soort wereldpolitie de andere westerse landen moet mobiliseren om hiertegen op te treden. Dit zorgt voor een hoop politieke intrige, die door Greaney prachtig wordt verwoord. Met name de toespraak van president Ryan en de reactie hierop tijdens een ingelaste NAVO-top in Kopenhagen is genieten geblazen. Zelfs onze eigen Minister-President heeft hierin nog een rolletje met zijn opmerking dat "Nederland nul tanks heeft. Nul, welteverstaan." De reactie van Ryan is onbetaalbaar: "En wiens schuld is dat, verdomme." 1-0 voor Ryan. En Nederland staat er weer goed op.

Naast de verhaallijn van Ryan sr. zijn er tal van andere lijnen die Greaney in het verhaal heeft verweven. Zo doet Ryan jr. onderzoek naar witwaspraktijken van de acht miljard die Volodin bezit. En good old John Clark himself wordt eropuit gestuurd om te onderzoeken wat de Russen op de Engelse Maagdeneilanden van plan zijn. Zijn andere collega's van de Campus, Ding Chavez en Dom Caruso, worden in Litouwen ingezet om de ogen en oren te zijn van de Amerikaanse troepen die naar het land worden gestuurd. Met name die laatste verhaallijn roept het gevoel op dat de lezer wil ervaren. Een land dat gebukt gaat onder een dreigende invasie en het gevaar van de missie van het tweetal worden door Mark Greaney uitstekend verwoord. En zonder teveel te verklappen, doet Greaney wat Clancy in dit soort boeken ook altijd deed: hij sluit af met een megaklapper.

Greaney schaakt met zijn verhaallijnen in Opperbevel op verschillende borden en laat ze uiteindelijk mooi bij elkaar komen. Politiek, oorlog, spionage: alle ingrediënten van een echte technothriller zijn aanwezig. Dit alles verwoordt hij op duidelijke wijze; zijn schrijfstijl is flitsend en to-the-point. Natuurlijk viert het Amerikaanse patriottisme hoogtij. Maar dat hoort nu eenmaal bij dit soort boeken en komt daarom niet storend over.

Op deze manier mag Greaney de Clancy-lijn nog wel een paar boeken doorzetten; hij komt dichterbij de grootmeester dan hij waarschijnlijk ooit hard gehoopt. Dit boek is namelijk beter dan de laatste technothrillers van Clancy zelf. Gaaf!