Ten zuiden van de hel is het tweede deel van een vierdelige reeks dat is aangekondigd als het Ludwig Licht kwartet. Eerder verscheen Ten westen van de vrijheid en hierna volgen nog Ten noorden van het paradijs en Ten oosten van de afgrond. In deze reeks volgen we de in Oost-Duitsland geboren en getogen Ludwig Licht die wereldwijd door verschillende nationale opsporingsinstanties voor vuile klussen wordt ingeschakeld.
Ludwig Licht is niet wat je noemt een standaardpersonage voor een thrillerreeks. Ludwig was namelijk ooit een Stasi agent in het voormalige Oost Duitsland en een CIA-informant in Oost-Berlijn. Tegenwoordig runt hij een bar waar hij vaker dan niet laveloos kan worden aangetroffen. Hij houdt zogezegd bijzonder veel van zijn eigen drank. Zijn levensstijl heeft dan ook de nodige sporen op het fysiek van Ludwig achtergelaten. Als hij zichzelf tijdens het kopen van kleren in een pashokje bekijkt, ziet hij dat zijn speklaagje een groeispurt heeft doorgemaakt. Het leidt hem tot de overpeinzing dat 'zodra hij langere tijd niets deed om zijn spiermassa te onderhouden, zijn stevige rijzige postuur in een plompe, komische pudding veranderde. Dan werden zijn grote handen opeens belachelijk en werd zijn halflange rocksterrenhaar het kapsel van een sportwagenbezitter met een midlifecrisis.' Een tamelijk komische omschrijving van een man in wie sommige mannelijke lezers van in de vijftig zich wellicht een beetje zullen herkennen. De vraag is natuurlijk wel hoe geloofwaardig zo'n personage in een thrillerreeks kan worden neergezet.
Ludwig Licht is de creatie van de Zweed Thomas Engström (1975) die behalve schrijver ook journalist is op het gebied van internationale politiek en veiligheidsbeleid. Engström is een bezige bij, want hij is naast schrijver ook nog vertaler en heeft onder meer de boeken van Barack Obama vertaald. Hij woont tegenwoordig in Georgië en is volgens eigen zeggen niet van plan om ooit terug te keren naar Zweden. Het laatste deel van het Ludwig Licht kwartet speelt zich overigens af in Georgië. Hij heeft dus genoeg inspiratie gehad voor het laatste deel, maar daarover later in een volgende recensie meer.
Elk van de vier delen van het Ludwig Licht kwartet speelt zich in een ander land af. In Ten zuiden van de hel bevindt Ludwig Licht zich in de landelijke omgeving van Pennsylvania en Washington DC. Als tijdens de Amerikaanse congresverkiezingen de democratische kandidaat Ron Harriman gecompromitteerd wordt door een zelfmoord van een jongeman die een seksuele laison met hem zou hebben gehad, wordt Ludwig Licht ingeschakeld om de onschuld van Ron Harriman te bewijzen. Al snel stuit hij op een complot van rechts-extremisten die het politieke landschap van Amerika op haar grondvesten wil doen laten schudden. Aangezien de verkiezingen voor de deur staan heeft Ludwig Licht niet veel tijd en hij besluit in de rechts-extremistische groep te infiltreren om er achter te komen wat deze groep van plan is. Nadat hij het vertrouwen heeft weten te winnen van een aantal sleutelfiguren in de groep blijkt dat de politieke uitschakeling van Ron Harriman slechts het topje van de ijsberg is.
Wie met het Ludwig Licht kwartet te maken denkt te hebben met een klassieke Scandinavische thrillerreeks kan er niet verder naast zitten. Geen zware maatschappelijke thema's, geen beschadigde en getroebleerde hoofdpersoon en geen traag verhaaltempo waarin elke recherchelijn gedegen en grondig uit de doeken wordt gedaan. Ludwig Licht mag dan een verleden hebben en aan de alcohol zijn, maar zijn karakter wordt zo uitvergroot neergezet dat hij bijna karikaturaal aanvoelt. Ten zuiden van de hel heeft een hoog verhaaltempo en kent korte hoofdstukken waarin veel actie plaatsvindt. Dat gaat af en toe ten koste van de geloofwaardigheid. De snelheid waarmee Ludwig Licht het vertrouwen van de rechts-extremistische groepering weet te winnen komt nogal lachwekkend over. De uitleg dat deze mensen wanhopig op zoek naar gelijkgestemden overtuigt gelet op hun snode plannen nauwelijks. Pas als de actie zich verplaatst van Pennsylvania naar Washington DC en Ludwig Licht helemaal op de hoogte is van de plannen van de groepering neemt de spanning goed toe. Ten zuiden van de hel kent een explosief einde dat niet zou hebben misstaan in een Tom Clancy reeks. Zo laat het boek uiteindelijk een nogal gemengde indruk achter. Als Thomas Engström de snelheid van het verhaal iets meer had gedoseerd zou Ten zuiden van de hel zeker een sterkere indruk hebben achtergelaten.
Image
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Ten zuiden van de hel is het tweede deel van een vierdelige reeks dat is aangekondigd als het Ludwig Licht kwartet. Eerder verscheen Ten westen van de vrijheid en hierna volgen nog Ten noorden van het paradijs en Ten oosten van de afgrond. In deze reeks volgen we de in Oost-Duitsland geboren en getogen Ludwig Licht die wereldwijd door verschillende nationale opsporingsinstanties voor vuile klussen wordt ingeschakeld.
Ludwig Licht is niet wat je noemt een standaardpersonage voor een thrillerreeks. Ludwig was namelijk ooit een Stasi agent in het voormalige Oost Duitsland en een CIA-informant in Oost-Berlijn. Tegenwoordig runt hij een bar waar hij vaker dan niet laveloos kan worden aangetroffen. Hij houdt zogezegd bijzonder veel van zijn eigen drank. Zijn levensstijl heeft dan ook de nodige sporen op het fysiek van Ludwig achtergelaten. Als hij zichzelf tijdens het kopen van kleren in een pashokje bekijkt, ziet hij dat zijn speklaagje een groeispurt heeft doorgemaakt. Het leidt hem tot de overpeinzing dat 'zodra hij langere tijd niets deed om zijn spiermassa te onderhouden, zijn stevige rijzige postuur in een plompe, komische pudding veranderde. Dan werden zijn grote handen opeens belachelijk en werd zijn halflange rocksterrenhaar het kapsel van een sportwagenbezitter met een midlifecrisis.' Een tamelijk komische omschrijving van een man in wie sommige mannelijke lezers van in de vijftig zich wellicht een beetje zullen herkennen. De vraag is natuurlijk wel hoe geloofwaardig zo'n personage in een thrillerreeks kan worden neergezet.
Ludwig Licht is de creatie van de Zweed Thomas Engström (1975) die behalve schrijver ook journalist is op het gebied van internationale politiek en veiligheidsbeleid. Engström is een bezige bij, want hij is naast schrijver ook nog vertaler en heeft onder meer de boeken van Barack Obama vertaald. Hij woont tegenwoordig in Georgië en is volgens eigen zeggen niet van plan om ooit terug te keren naar Zweden. Het laatste deel van het Ludwig Licht kwartet speelt zich overigens af in Georgië. Hij heeft dus genoeg inspiratie gehad voor het laatste deel, maar daarover later in een volgende recensie meer.
Elk van de vier delen van het Ludwig Licht kwartet speelt zich in een ander land af. In Ten zuiden van de hel bevindt Ludwig Licht zich in de landelijke omgeving van Pennsylvania en Washington DC. Als tijdens de Amerikaanse congresverkiezingen de democratische kandidaat Ron Harriman gecompromitteerd wordt door een zelfmoord van een jongeman die een seksuele laison met hem zou hebben gehad, wordt Ludwig Licht ingeschakeld om de onschuld van Ron Harriman te bewijzen. Al snel stuit hij op een complot van rechts-extremisten die het politieke landschap van Amerika op haar grondvesten wil doen laten schudden. Aangezien de verkiezingen voor de deur staan heeft Ludwig Licht niet veel tijd en hij besluit in de rechts-extremistische groep te infiltreren om er achter te komen wat deze groep van plan is. Nadat hij het vertrouwen heeft weten te winnen van een aantal sleutelfiguren in de groep blijkt dat de politieke uitschakeling van Ron Harriman slechts het topje van de ijsberg is.
Wie met het Ludwig Licht kwartet te maken denkt te hebben met een klassieke Scandinavische thrillerreeks kan er niet verder naast zitten. Geen zware maatschappelijke thema's, geen beschadigde en getroebleerde hoofdpersoon en geen traag verhaaltempo waarin elke recherchelijn gedegen en grondig uit de doeken wordt gedaan. Ludwig Licht mag dan een verleden hebben en aan de alcohol zijn, maar zijn karakter wordt zo uitvergroot neergezet dat hij bijna karikaturaal aanvoelt. Ten zuiden van de hel heeft een hoog verhaaltempo en kent korte hoofdstukken waarin veel actie plaatsvindt. Dat gaat af en toe ten koste van de geloofwaardigheid. De snelheid waarmee Ludwig Licht het vertrouwen van de rechts-extremistische groepering weet te winnen komt nogal lachwekkend over. De uitleg dat deze mensen wanhopig op zoek naar gelijkgestemden overtuigt gelet op hun snode plannen nauwelijks. Pas als de actie zich verplaatst van Pennsylvania naar Washington DC en Ludwig Licht helemaal op de hoogte is van de plannen van de groepering neemt de spanning goed toe. Ten zuiden van de hel kent een explosief einde dat niet zou hebben misstaan in een Tom Clancy reeks. Zo laat het boek uiteindelijk een nogal gemengde indruk achter. Als Thomas Engström de snelheid van het verhaal iets meer had gedoseerd zou Ten zuiden van de hel zeker een sterkere indruk hebben achtergelaten.