De Zweedse spionne Bente Jensen zit op goud. Via een Britse informant heeft ze een usb stick in handen gekregen met zeer compromitterend materiaal. Voor MI6 -de Engelse geheime dienst- welteverstaan. Het gaat namelijk over 'Het Huis', een geheime locatie waar de Britten jarenlang gevangenen martelden en verhoorden. Een soort Guantanamo Bay in het klein, dus. Er zit een addertje onder het gras; Bente's Britse concurrent heeft Jonathan Green. Hij krijgt opdracht om de usb stick terug te halen. En met de hulp van zijn baas Robert Davenport zet hij nietsontziende middelen in. Ze zijn zelfs bereid om het privéleven van Bente overhoop te halen...

Op de kaft van Stille oorlog van de Zweedse auteur Andreas Norman is te lezen dat het verhaal aandoet als een soort John le Carré uit Scandinavië. Bij ThrillZone zijn we niet snel onder de indruk van dit soort beloftes. Maar al te vaak blijkt het uit de lucht gegrepen en ligt teleurstelling op de loer. Toch riekt Stille oorlog ergens wel naar het werk van de Britse grootmeester himself. Dit komt door de originele invalshoek dit Norman heeft gekozen. Stille oorlog is namelijk geen spionagethriller pur sang, maar meer eentje die laat zien hoe heftig het spionagewerk soms kan zijn. Voor het privéleven, welteverstaan. En daarin is Norman goed geslaagd. Daarmee doet het ergens wel denken aan le Carré, die zijn spionnengilde liet bestaan uit overwerkte ambtenaren en middelbare mannen met overgewicht. In Stille oorlog wordt deze rol ingevuld door Bente Jensen, een carrièrespion van de Zweedse geheime dienst. Ze is gestationeerd in de hoofdstad van Europa, Brussel. Ze woont er met haar man Fredrik -die een belangrijke rol inneemt in het verhaal- en twee zoons. Zoals elk gezin heeft ook dit huisje zijn kruisje en daarvoor neemt Norman overmatig veel tijd. Spionageliefhebbers zullen tot ruim halverwege het boek denken een roman over problematische jongeren te lezen. Maar dat komt omdat Norman zijn tijd neemt de pionnen in stelling te zetten.

Aan de andere kant van de lijn maken we kennis met Jonathan Green. Hij was ooit een rising star binnen MI6 maar door de verdwenen USB-stick hangt zijn carrière aan een zijden draadje. Daar komt nog bij dat hij hokt met de vrouw van zijn baas. En aangezien dat een spion is, kan dat nooit goed aflopen...

Het verhaal in Stille oorlog heeft een lange aanloop nodig maar doet nergens langzaam aan. Dat komt door de uitstekende schrijfstijl van Andreas Norman, die de gave heeft de lezer aan zich te binden. Verwacht geen heftige actie, althans: niet tot de uiteindelijke climax. Nee, Stille oorlog is meer een verhaal over de mens achter de spion én hoe het privéleven kan lijden onder het werk. En daarin is Norman meer dan geslaagd!