Esther Teunissen, in het dagelijks leven werkzaam als adviseur voor diverse burgemeesters, komt voor haar werk dagelijks langs het Binnenhof en de Gevangenpoort. Beide locaties hebben haar geïnspireerd tot het schrijven van een historische thriller. Met Duimkruid levert Teunissen haar debuut af. Duimkruid speelt zich af in het begin van de 16e eeuw, 1526 om precies te zijn, en Den Haag vormt het decor. In deze tijd was de macht nog in handen van een select gezelschap uit de hogere sociale klasse, daarnaast had de kerk veel invloed en waren andere geloofsovertuigingen dan het Rooms-Katholieke geloof uit den boze. In deze setting wordt een vijftienjarige jongen verdacht van moord en valsmunterij, maar is hij niet het slachtoffer van corrupte machtshebbers? Zijn moeder is overtuigd van zijn onschuld en is vastberaden om de waarheid boven tafel te krijgen. Dit moeten voldoende ingrediënten zijn voor een spannende thriller, maar als Teunissen verzand in details kan Duimkruid zomaar worden aangemerkt als een stoffig geschiedenisboek.

“Het waren turbulente tijden. Wat gisteren nog ondenkbaar leek, werd vandaag werkelijkheid. Hoe de wereld er morgen uit zou zien durfde hij niet te voorspellen.”

In de vroege 16e eeuw wordt hard opgetreden tegen ketters. Nadat de eerste doodstraf is voltrokken wordt op het Spui het levenloze lichaam van een koopman aangetroffen. De enige andere aanwezige is zijn knecht, een vijftienjarige jongen en de zoon van vroedvrouw Hadewych Dolckx. Dit lijkt een uitgemaakte zaak en de jongen wordt direct als verdachte aangewezen. Na een niet al te grondig onderzoek wordt hij al snel veroordeeld tot de doodstraf. Hadewych is echter overtuigd van zijn onschuld en is vastberaden om haar zoon te behoeden voor een einde in een vat met kokende olie. Hadewych krijgt hulp uit onverwachte hoek. Oem, onderzoeker van het Hof van Holland, heeft twijfels bij het verkregen bewijsmateriaal en gaat ook op onderzoek uit. Hierbij stuiten zij op een beerput vol leugens, geheimen, valsemunters en politieke belangen.

“Weet u dat niets de geest zo beïnvloedt als de verlokking van het geld? U kent het gezegde. Hij wreef met zijn duim en wijsvinger tegen elkaar. Duimkruid verblindt zelfs de wijze mannen.”

De plot is niet heel origineel, maar deze is dan ook van ondergeschikt belang. In Duimkruid draait het voornamelijk om het leven in de vroege 16e eeuw, waarbij de vrouw onderschikt is aan de man, de macht in handen is van de hogere sociale klasse en ook de geestelijken een aanzienlijke vinger in de pap hebben. Esther Teunissen heeft een goede balans gevonden tussen historische details en het fictieve verhaal. Het onderzoek van Oem en Hadewych voert ons door raadzalen, het gevang en schimmige herbergen. Tijdens het lezen waanden wij ons ook even in de grauwe en soms ietwat smerige straten van het oude Den Haag. Daarnaast heeft Teunissen ook voldoende aandacht besteed aan het emotionele aspect. Het gaat hierbij met name om de tweestrijd van Oem wanneer hij met zijn onderzoek de positie van de machtshebbers doet wankelen en de machteloosheid van Hadewych om de onschuld van hoor zoon aan te tonen.

“Oem keek naar de andere vrouw. Ooit was ze knap geweest. Maar vrouwen waren als het vet in een koekenpan: eerst spetterend en heet, dan opgedroogd en hard.”

Esther Teunissen heeft een prettige schrijfstijl en haar beeldspraak heeft bij ons meer dan eens een lach op het gezicht getoverd. Zij heeft veel aandacht besteed aan het decor en de sfeer waarin het verhaal zich afspeelt, maar dit gaat wel ten koste van de snelheid en spanning. Desondanks zijn wij van mening dat Duimkruid een zeer aangename thriller is en ook zeker aangemerkt kan worden als een geslaagd debuut. Bij de lezer met een gezonde interesse voor de Nederlandse historie mag Duimkruid niet ontbreken in de boekenkast.

“Weet u, corruptie groeit langzaam in, zoals een nagel in een teen. Het duurt een tijd en je hebt er niet meteen last van, maar uiteindelijk wordt het lopen zwaar en pijnlijk.”