Julia van Galen is met haar nichtje Irene en vriendin Sofie een weekje op vakantie in het landhuis van haar grootmoeder Eva in Tsjechië. Eva Chorinska is kort daarvoor op 93-jarige leeftijd overleden en het vervallen landhuis zal door de erfgenamen worden verkocht. Julia besluit daarom nog één keer terug te keren naar de plek waar ze tijdens haar jeugd zoveel vakanties heeft doorgebracht. Maar op de eerste de beste avond vindt er een ongeluk plaats dat verregaande gevolgen zal hebben. Een jonge Tsjechische vrouw wordt door Julia aangereden en raakt in coma. De vrouw blijkt een goede bekende van Julia’s oma te zijn. En ze was niet geheel toevallig juist op dat moment op die plek aanwezig…
Suzanne Vermeer is het pseudoniem van de op 48-jarige leeftijd aan kanker overleden auteur Paul Goeken (1962-2011). All-inclusive (2006) was het eerste boek op naam van Suzanne Vermeer en werd meteen een bestseller. Ook voor de volgende boeken waren de reisbranche en het toerisme het uitgangspunt. Na Pauls dood is de naam Suzanne Vermeer voortgezet. Onbekend is wie de boeken schrijft. De boeken van Vermeer zijn echte luchtige, snel geschreven vrouwenthrillers die standaard goed verkopen. Dit tot irritatie van sommige (mannelijke) collega's. Lentevuur is een minithriller van maar 174 pagina’s. Leuk is dat je er allerlei papieren bij krijgt om een extra mysterie op te lossen, maar voor ons voegde die ‘puzzelpost’ niet echt veel toe aan het boek.
Het begin van Lentevuur gaat over de drie vrouwen, die fijn op vakantie zijn in Tsjechië. Ze slenteren in een stadje rond, eten en drinken wat en bezichtigen het een en ander. Op de terugweg naar het wat in verval geraakte familiehuis gaat het mis wanneer Julia een vrouw aanrijdt. De twee politieagenten die op de melding af komen, behandelen de Nederlandse vrouwen erg intimiderend. En steeds duiken die vervelende kerels weer op. Als kort daarna ook nog wordt ingebroken in het familiehuis, raakt Julia er steeds meer van doordrongen dat er meer aan de hand is. Ze rust niet voordat ze het familiegeheim heeft ontrafeld.
Lentevuur is, zoals al de boeken van het fenomeen Suzanne Vermeer, een lekker leesbaar verhaal met vrolijke personages. Suzanne heeft een vlotte schrijfstijl en gebruikt gewone spreektaal. Dit zorgt voor een laagdrempelige leeservaring en dat zorgt waarschijnlijk voor de hoge verkoopcijfers van het werk van Vermeer. Je hoeft je hoofd er niet bij te houden en kunt halverwege het boek gewoon weer 'inschuiven' als je dat wenst. De personages zijn hierbij passend: ze zijn niet uitgediept en blijven daardoor oppervlakkig. Maar dit soort boeken worden daar ook niet om gelezen; het gaat om de snelle, luchtige en ontspannende leeservaring.
Ok, Lentevuur is geen nagelbijtend spannend boek, maar een leuk lenteverhaal dat je in één adem uit leest. En daarvoor pak je een Vermeer op, toch? Missie geslaagd: op naar de volgende (zomer?)thriller.
Suzanne Vermeer is het pseudoniem van de op 48-jarige leeftijd aan kanker overleden auteur Paul Goeken (1962-2011). All-inclusive (2006) was het eerste boek op naam van Suzanne Vermeer en werd meteen een bestseller. Ook voor de volgende boeken waren de reisbranche en het toerisme het uitgangspunt. Na Pauls dood is de naam Suzanne Vermeer voortgezet (lees hier de recensies). Onbekend is wie de boeken schrijft. De boeken van Vermeer zijn echte luchtige, snel geschreven vrouwenthrillers die standaard goed verkopen. Dit tot irritatie van sommige (mannelijke) collega's. Lentevuur is een minithriller van maar 174 pagina’s. Leuk is dat je er allerlei papieren bij krijgt om een extra mysterie op te lossen, maar voor ons voegde die ‘puzzelpost’ niet echt veel toe aan het boek.
Het begin van Lentevuur gaat over de drie vrouwen, die fijn op vakantie zijn in Tsjechië. Ze slenteren in een stadje rond, eten en drinken wat en bezichtigen het een en ander. Op de terugweg naar het wat in verval geraakte familiehuis gaat het mis wanneer Julia een vrouw aanrijdt. De twee politieagenten die op de melding af komen, behandelen de Nederlandse vrouwen erg intimiderend. En steeds duiken die vervelende kerels weer op. Als kort daarna ook nog wordt ingebroken in het familiehuis, raakt Julia er steeds meer van doordrongen dat er meer aan de hand is. Ze rust niet voordat ze het familiegeheim heeft ontrafeld.
Lentevuur is, zoals al de boeken van het fenomeen Suzanne Vermeer, een lekker leesbaar verhaal met vrolijke personages. Suzanne heeft een vlotte schrijfstijl en gebruikt gewone spreektaal. Dit zorgt voor een laagdrempelige leeservaring en dat zorgt waarschijnlijk voor de hoge verkoopcijfers van het werk van Vermeer. Je hoeft je hoofd er niet bij te houden en kunt halverwege het boek gewoon weer 'inschuiven' als je dat wenst. De personages zijn hierbij passend: ze zijn niet uitgediept en blijven daardoor oppervlakkig. Maar dit soort boeken worden daar ook niet om gelezen; het gaat om de snelle, luchtige en ontspannende leeservaring.
Ok, Lentevuur is geen nagelbijtend spannend boek, maar een leuk lenteverhaal dat je in één adem uit leest. En daarvoor pak je een Vermeer op, toch? Missie geslaagd: op naar de volgende (zomer?)thriller.