R.J. Ellory woont en werkt in Birmingham en is een man van vele ambachten. Naast het auteurschap, is hij bijvoorbeeld ook een begenadigd muzikant. In het thrillergenre kennen we hem van zijn grote doorbraak Een stil geloof in engelen. Van zijn hand verscheen onlangs de thriller Een teken van leven.

In Een teken van leven maken we in het jaar 1977 kennis met Stroud. Hij is een aan lager wal geraakte (oorlogs)fotograaf, die in veel brandhaarden werkzaam was. Hij wordt door zijn voormalige baas Matt Haig gevraagd om op zoek te gaan naar Vincent Raphael. Raphael was lange tijd de mentor van Stroud in zijn beginjaren als fotograaf. Raphael overleed door een handgranaat in Jordanië, maar op een onlangs opgedoken foto staat hij toch afgebeeld. Is hij nog in leven, en hoe kan dit? Stroud stemt toe om de zoektocht te starten, vooral omdat hij het geld nodig heeft. Het brengt hem -wederom- in een wereld die hij liever achter zich had gelaten…

Wat vrijwel altijd sterk is aan R.J. Ellory, is zijn verzorgde manier van werken. Dat klinkt door in de verhaallijn, in de uitwerking van de personages en vooral in de schrijfstijl. In Een teken van leven is dit beeldmerk wederom stevig aanwezig. Alles lijkt te kloppen en het voelt gelikt.

Het verhaal speelt zich af in 1977. Een onrustige tijd, met veel brandhaarden en ontevredenheid. Zo is de Rote Armee Fraktion actief in Duitsland en lijken alle inlichtingendienst zo paranoïde te zijn als wat. Ook Stroud krijgt hij in zijn zoektocht mee te maken. Op een gedetailleerde wijze laat Ellory zijn protagonist landen in Leiden, Berlijn en Istanbul. En het klopt allemaal; de Nederlandse lezer zal plekken herkennen in Een teken van leven.

De hoofdpersoon is vooral Stroud. Hij is een man die verslagen lijkt door het leven. Hij heeft geen geld, geen vrienden en leeft van wat hapsnap-klusjes. De lezer zal de wanhoop bijna kunnen voelen. In die zin lijkt de hoofdpersoon wel wat op Mitch Newman, die een dito achtergrond had in De derde kogel. Ellory weet Stroud door zijn houding en drijfveren echt tot leven te wekken. De andere personages zijn iets minder relevant, omdat ze minder op de voorgrond treden.

De verhaallijn is interessant. Natuurlijk kennen we de boeken waarin iemand gezocht moet worden, maar Ellory plaatst de zoektocht tegen de achtergrond van maatschappelijke onrust en het reilen en zeilen van de jaren zeventig. Er waren geen mobiele telefoons, en inlichtingendiensten hadden én een grote macht, én werden misschien nog iets minder gecontroleerd dan nu. Het maakt Een teken van leven tot een dynamisch boek, waarin veel te zien is en te beleven.

Ellory laat nogmaals zien een groot verhalenverteller te zijn. Alles klopt; de geuren en kleuren van die tijd, de achtergrond, de personages. Het enige waar misschien wat op ingeboet is, is de spanning. De doorgewinterde thrillerliefhebber zal de -overigens vakkundig neergezette- plottwists aan zien komen. Dat doet echter weinig afbreuk aan de beleving die Een teken van leven is.